กระทู้นี้ผมขอเขียนเล่ากล่าวยาวๆนะครับ
ผมจบจากสายสามัญมาจากต่างจังหวัดและกำลังศึกษาวิศวะที่พระจอมเกล้าครับ เป็นเวลา 1 ปี แต่เหมือนชีวิตผมมันรู้สึกกลัวเสี่ยงติด F ตลอดเวลาครับ ซึ่งทำให้ผมเครียดวิตกกังวลระยะยาวมากๆ ผมเรียนที่นี่ 1 ปี 2 เทอม ผ่านมาทุกวิชาครับ เกรดปีแรกได้เฉลี่ย 2.6 กว่าๆครับ แต่รู้สึกใช้พลังงานมาก เช้า-เย็น ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยพอหลังจากช่วงเย็นมาเรียนพิเศษต่อครับ เพื่อนๆในห้องผมก็รู้สึกต่างคนต่างเรียนครับ แบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆครับและเพื่อนหลายๆคนในห้องไม่ได้อยู่หอทำให้ช่วงสอบผมต้องอ่านหนังสือคนเดียวตลอดทั้ง 1 ปีที่ผ่านมา บางทีก็รู้สึกน้อยใจบ้าง เพราะ ผมได้เห็นบางสาขาเพื่อนเขารวมตัวนั่งอ่านหนังสือกัน บางทีผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองเข้าผิดคณะหรือสาขาป่าว
ช่วงแรกๆที่ผมเข้ามาเรียน ได้เคยนัดกับเพื่อนคนอื่นมาอ่านหนังสือ แต่ผลสุดท้ายมีเพื่อนมาอยู่กับเราจริงๆแค่ 2 คนครับ ซึ่งทำให้ผมตัดสินใจเรียนพิเศษเลย หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาเหมือนชีวิตผมใช้ชีวิตวนลูปซ้ำๆในทุกๆวัน เรียน-กลับหอ-ที่เรียนพิเศษ จะมีบางเวลาผมได้ไปนั่งคุยกับเพื่อนต่างสาขาในบางครั้ง
มาถึงช่วงปิดเทอมทางสาขามีจัดเรียนซัมเมอร์ ปรับพื้นพวกไฟฟ้าเบื้องต้นและอิเล็กต่อวงจรผมนั่งเรียนก็ไม่ได้รู้สึกชอบมาก แต่ก็ไม่ได้เบื่อซะทีเดียว บางทีก็อาศัยถามเพื่อนรอบๆข้างก็ดีใจนะที่มีเพื่อนบางคนที่ช่วยเหลือเราจริงๆครับแต่ผมก็กลัวว่า วันนึงถ้าเราเรียนต่อไปคงสอบปฏิบัติไม่ผ่านแน่ๆพวกต่อวงจรไฟฟ้า ผมเป็นคนเรียนรู้ช้าครับ มันเลยเกิดขึ้นเป็นความกลัวรวมกับวิตกกังวลในระยะยาว จึงทำให้ผมกลัววันนึงเราจะฟิวส์ขาดปีสูงๆครับ ช่วงเวลาเรียนที่นี่ตลอด 1 ปี ผมได้วางแผนสอบเข้ามหาลัยคู่ขนานไปด้วยครับ แต่ผลออกมาได้สาขาที่ไม่ตรงใจครับมาถึงเวลานี้ผมยังคิดว่า เราจะเรียนต่อที่นี่+ปรับตัวมากขึ้น หรือ ผมจะซิ่วไปเรียนราชมงคล หรือ เอกชนดีครับ ผมได้ลองไปทำแบบสำรวจบุคลิกภาพ ผลออกมาแนะนำให้ผมไปเรียนสาขา บัญชี เศรษฐศาสตร์ สังคมสงเคราะห์ ซึ่งผมลองไปทำดูหลายๆเว็บไม่มีวิศวะเลยครับ แต่ถ้าย้อนไปสมัยมัธยมผมทำแบบทดสอบแนะแนวก็ไม่มีวิศวะเลย ที่ผมเลือกมาเรียนต่อวิศวะ เพราะ ความมั่นคงของอาชีพครับ
ผมไม่ได้มีความชอบมาก แต่แค่พอทำพวกซ่อมพัดลม เปลี่ยนสวิตซ์ไฟ ฟิวส์เป็น เลยคิดว่า เป็นความชอบในเวลานั้นเลยเลือกมาเรียนต่อครับ ขอย้อนไปสมัยมัธยมผมจะมีเพื่อนไปไหนทำอะไรด้วยกัน 6-7 คน คุยกันตรงๆไม่ค่อยมีปัญหา พอมาเรียนมหาลัยมีเพื่อนที่คุยกันได้จริงๆก็ 3 คน ที่เหลือก็คุยแบบผิวเผิน ผมจึงลังเลใจมากๆคิดแบบนี้มา 4 เดือนกว่าๆแล้วครับ แต่ตัดสินใจไม่ได้เลย ถ้าผมเรียนที่นี่ต่อก็มีแค่ความหวังว่า อยากให้เพื่อนๆในห้องคุยกันแบบเปิดใจไม่อยากให้แบ่งฝ่ายกันไปมา แต่บางอย่างผมก็ไม่กล้าพูดออกไปให้เขารับรู้ครับ ผมควรเปลี่ยนสาขา คณะเรียนดีไหมครับ หรือ ควรปรับตัวเองแล้วเดินหน้าต่อกับโลกแห่งความจริง ^_^