เราจะมาเล่าเรื่องราวของตัวเราเอง เพื่อเป็นพื้นที่ระบายความอึดอัดของตัวเอง และขอกำลังใจนะคะ  สวัสดีค่ะเราชื่อ ตาล อายุ 35 ปี ตอนนี้เราท้อง 6 เดือน แต่เลิกกับแฟนแล้ว ขอเล่าส่วนของแฟนก่อนนะคะ แฟนเราอายุ 25 ทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง แฟนเราเคยมีลูกมาแล้ว 1 คนกับแฟนเก่าเขาเลิกกับแฟนเก่าเขา ตอนผู้หญิงท้องแฟนเคยเล่าว่าเลิกกันมาหลายเดือนแฟนเก่าโทรมาบอกว่าท้อง แต่เขาก็ไปรับผิดชอบให้โดยการแต่งงาน พอแต่งเสร็จก็แยกย้ายและไม่ได้กลับไปรับผิดชอบหรือสนใจอะไรเด็กเลย เพราะเขาบอกว่าเขาไม่ได้อยากมีตั้งแต่แรก เลยไม่ได้กลับไปดูแล จนทิ้งช่วงมา 1ปี ก็มาเจอเราและคบกัน ในระยะเวลาที่คบกันเราไม่ได้ถามเกี่ยวกับลูกคนเก่าเขาเลย เพราะคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวและอดีตเขา ระหว่างคบกันเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ เราคบกันมา 5 ปี ในปีนี้เรากับเขาตกลงกันว่าอยากมีลูก อยากมีครอบครัว เขาถามเราทุกวันและพูดตลอดว่าอยากมีลูก เราเลยตัดสินใจปล่อย แล้วก็มีน้องค่ะ อ่อส่วนตัวเราที่ตัดสินใจปล่อยถามว่าคิดดีไหมคิดดีมากๆค่ะ เพราะเรามีหน้าที่การงานที่มั่นคง พอแฟนเรารู้ว่าเราท้องเขาเปลี่ยนไป แบบสิ้นเชิงไม่สนใจไม่ถามไม่ดีใจเหมือนตอนที่ขอให้เราปล่อย เขาเฉยชามากๆ และด้วยการทำงานของเราสองคนอยู่คนละที่ ห่างกัน 60 กว่าโล แต่จะไปๆมาๆหากัน พอเราท้องเขาไม่ค่อยโทรมาหา ต่างจากเมื่อก่อน 4 ปีเต็มที่คาสายโทรหาทุกช่วงเวลา ทุกครั้งที่มาหาค่าอาหารหรือของกินของใช้เราออกเงินเองทุกบาท พาเขาไปกินแต่อาหารดีๆ เราได้คุยกับเขาว่าทำไมเปลี่ยนไป เพราะอะไร มีคนใหม่ใช่ไหม เขาบอกว่าไม่มี แต่เขายังไม่พร้อม เขายังอายุน้อย ยังไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต เราอึ้งไปเลย ก็ถามเขาต่อว่าแล้วถ้ายังไม่พร้อม จะให้เราปล่อยมีทำไม เขาตอบมาว่าเพราะความสนุกและสะเพร่าตอนนั้น จุดนี้เลยเป็นเหตุให้เราถอยออกมาค่ะ เขาก็เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ เราก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ จนเขาทักมาเองมาขอโอกาสปรับตัวใหม่อีกครั้งเขาบอกว่าเขาตกใจทำอะไรไม่ถูกกลัวที่บ้านว่า เพราะรอบแรกเขาเพิ่งกู้เงินไปแต่งมา เราบอกว่าไม่ได้ให้มารับผิดชอบอะไรแค่ให้รักกันดูแลกันไปพอ เราถามว่าเขาบอกพ่อแม่เขาไหม เขาบอกว่าบอกแล้ว เราก็ถามต่อนะว่าทางบ้านว่าไง เขาบอกว่าก็เฉยๆ เราให้เขาพาพ่อแม่มาคุยกลับที่บ้านเรา แต่เขาไม่พามาพ่อแม่เขาบอกว่าเป็นเรื่องของคนสองคน การให้มาคุยคือไม่ได้ให้มาแต่งรึขออะไรนะคะ แค่มาพูดมาบอกครอบครัวเรา แต่เขาไม่กล้ามากัน แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกให้ช่างเขา แม่เราบอกกับเราว่าถ้าครอบครัวเขามีสำนึกพอ เขาจะบอกลูกชายเขาเองว่าควรทำอะไร หลานคนเดียวแม่กับพ่อดูแลได้ คำนี้แหละที่เป็นการตัดสินใจของเรา คือ เราทักไปถามเขาว่าจะเอายังไงกับเรื่องลูก เพราะตั้งแต่ฝากท้องจนถึงตอนนี้เราก็ไม่เคยให้เธอมารับผิดชอบสักบาท เขาก็ตอบว่าไม่รู้ เราเลยบอกว่างั้นเราขอเลิกนะ ต่างคนต่างไป ไม่ต้องมาเจอกันอีก กลับไปเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน เขาก็ตอบว่าอืม แล้วก็ลบเฟส ลบไลน์ ลบทุกอย่างเกี่ยวกับเรากับลูกทิ้งหมด แล้วก็ใช้ชีวิตปกติ มาถึงตรงนี้ทุกคนอึ้งไหมคะ เราก็อึ้งนะ  เขาไปแบบไม่มีคำพูดไม่ถามไม่ตกลงเรื่องลูกเลย แต่เราก็ไม่ได้โทษเขานะ เพราะเราเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ตั้งใจมีลูกคนนี้ด้วย เราได้ลูกสาวค่ะ จะคลอดในไม่กี่เดือน มาขอกำลังใจค่ะ และอยากบอกว่าถ้าเราเป็นผู้หญิงที่พร้อมทุกอย่างวันหนึ่งถ้าเราเจ็บเราจะไม่เสียใจนาน ใช่ค่ะ วันนี้เราเป็นแบบนั้น เราเสียใจนะที่เลิกกันแต่ไม่ใช่เพราะรักเขานะคะ เพราะเขามาวาดอนาคตไว้มากมายต่างหาก และพอวันเขาไปเขาก็ไปเลยแบบไม่นึกถึงคำที่เคยพูดไว้ ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านนะคะ วันนี้ได้ระบายแล้วรู้สึกมีพลังมากๆค่ะ