ก่อนอื่นเราต้องเล่าก่อนว่าเราชื่อกร อายุ16 อยู่ม.2
คือเมื่อสมัยป.6เ&าเคยโดนเพื่อนไถ่ตังค์และโดนปล้นปากกาและโดนเอางานไปลอกโดยไม่ขออนุญาตสักคำ แล้วแบบพอเราเริ่มโดดเรียนเมื่อชั้นป.6เราโดนแม่ตีจนเลือดออกช่วงอัณฐะมีเลือดออกซิบๆนั้นคือสาเหตุที่เราไม่อยากไปและเริ่มเกลียดรร.
จนกระทั้งเราเรียนอยู่ชั้นม.2พวกมันจบกันในวันปัญจฉิมม.3เราก็เริ่มหยุดเรียนอีกครั้งเพราะไม่พอใจที่มันจบและเราไม่จบซึ่งมันไม่มาขออโหสิกรรมให้สักครั้งแล้วคือแบบแม้เรื่องมันจะจบไปแล้วแต่แบบก็ทำอะไรเพื่อนที่ไถ่ตังค์ไม่ได้แม่จึงปล่อยมันไปแล้วคือเราสู้คนไม่เป็นไม่มีเพื่อนคือแบบ ต้องยอมรับว่าเราอ่อนแอทางด้านการสู้ แต่แบบมันทำให้เราเกลียดจนฝังใจอ่ะเพราะว่าเราก็ต้องเป็นเป็นคนโดนแม่ตีเรื่องโดดเรียนโดยไม่ถามเหตุผลสักคำว่าโดดเรียนทำไม แล้วแบบพอพูดเรื่องเหตุผลก็หาว่าเราฟังไม่ขึ้นเหมือนแม่ไม่เข้าใจเราอ่ะ จนเราเริ่มแบบอึดอัดเก็บกดไม่เป็นตัวของตัวเองเหมือนวัยเด็กที่เคยอยู่ในรร.เก่าที่ยังพอมีเพื่อนอยู่บ้างแล้วแบบไม่พอพอเราเริ่มเรียนม.2ใหม่ครั้งนี้เรายังโดนพวกเหล่าครูว่าเรื่องโดดเรียนอีกถ้าเรียนไม่ได้ก็ลาออกไปคือแบบมัน...เราเก็บกดอยู่อ่ะจนบรรยายอะไรออกมาไม่ได้ แล้วคือแบบเราอยากถามความยุติธรรมสำหรับเรามันไม่มีเลยอ่ะ
เรากลายเป็นคนที่แบบที่ทุกคนมองว่าเราดูแย่ในสายตาคนอื่น มันทำให้เราเริ่มเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างในรร.ไม่พอเรายังโดนรุ่นน้องซ้ำเติมว่าซ้ำชั้นมากี่ปีแล้วคือแบบมารยาทไม่มีนึกจะถามก็ถามไม่พอยังโดนหัวเราะเยาะอีกซึ่งเราเป็นคนซีเรียสและมันไม่สนุกด้วยกับปมในใจเรา

เราเหมือนเป็นโรคซึมเศร้าอ่ะมันบรรยายอะไรออกมาไม่ได้

แล้วคือแบบถามว่าเรา
เกลียดรร.นั้นไหมเรา
เกลียดมากๆอ่ะแต่ทำอะไรไม่ได้เลย แล้วคือแบบถามว่าเราอยากลาออกไหมอยากลาออกมากคือแบบปกติเราไม่อายน่ะที่แบบคนจะซ้ำชั้นกี่ปีแต่เราแบบไม่ชอบพวกเรื่องการบูลลี่การโดนแกล้งมันจี้ปมเราในช่วง
ป.6อ่ะมันฝันร้ายสำหรับเรา แล้วคือแบบเป็นรร.รัฐบาลด้วยครูบางคนก็ไม่ค่อยจะใส่ใจเราจนเต็มทีจนเราไม่รู้จะหาทางออกยังไงแล้วอ่ะ
ถามว่าเคยอยากจะคิดฆ่าตัวตายไหมตอบเลยว่าไม่
คิดแต่แบบอยากจะเอาคืนให้ลูกพวกมันที่เคยแกล้งโดนซ้ำชั้นและโดนแกล้งดูบ้างจะได้ลิ้มรสชาติแห่งความเจ็บปวดของเราบ้างอ่ะ