ผมเป็นโรคติ๊กผมเหนื่อยมากเลยอยู่ๆก็พูดมาเองมีเเต่คนบลูลี่ผมเคยคิดอยากตายเยอะมากลัวว่าพ่อเเม่อายที่มีลูกเป็นเเบบนี้

บางครั้งก็พูดขึ้นมาเองเเต่คนอื่นเขาไม่เข้าใจกับโรคนี้ยิ่งเครียดยิ่งเป็นมากขึ้นผมยังรำคาญตัวเองเเต่อายุมากขึ้นมันเริ่มควบคุมได้เเต่ไม่มีวันหาย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่