มีเรื่องอยากจะระบายมากๆ คือเรารู้สึกเบื่อและเหนื่อยล้ากับชีวิตตัวเองมากค่ะ ตั้งแต่เรื่องงาน อย่างแรกเคยมีงานทำเป็นหลักแหล่งมั่นคง แต่ลาออกเพราะทำงานทุกวันซ้ำๆเหมือนหุ่นยนต์มันเบื่อม้ากมากก ซึ่งงานที่เคยทำมันเกี่ยวกับคนค่ะ และอีกเหตุผลที่ลาออกเพราะรู้สึกเหนื่อยกับการที่ต้องปั้นหน้าตัวเองให้เข้ากับทุกคนได้ ต้องใส่หน้ากากอยู่ตลอดเวลาในสังคมการทำงาน ซึ่งบางคนอาจจะคิดว่าทำไมไม่หาเวลาพักผ่อน ไปเที่ยวเจอสิ่งใหม่บ้าง ซึ่งเราขอบอกว่า การนอนสำหรับเราคือสิ่งมีค่าที่สุดเลยค่ะเพราะงานที่เราทำไม่ค่อยได้พักผ่อนเพียงพอ  การนอนคือการพักผ่อน การไปเที่ยวสำหรับเรารู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองพลังงานสุดๆเลยค่ะ เรามีเพื่อนที่อยู่ด้วยกันชอบเที่ยวมากๆ นางดูมีความสุขกับชีวิตสุดๆ เลยลองออกไปเที่ยวกับนางบ้าง บอกเลยว่าขากลับคือหลับคาแท็กซี่เลยค่ะ การเที่ยวมันเหนื่อยมากๆ แตกต่างจากนางที่ดูสดชื่นมีพลังชีวิตสุดๆ พอลาออกมาเป็นฟรีแลนด์ก็สบายใจขึ้นในส่วนนี้ แต่รายได้ก็ลดลงเท่าตัวเลยค่ะ ซึ่งจริงๆไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้ แต่พอมาเป็นฟรีแลนด์ทำงานอยู่บ้านกับครอบครัวก็มีปัญหาเรื้อรังให้เครียดอีก ต้องบอกก่อนว่าครอบครัวเราไม่ได้อบอุ่น พ่อเราก็ติดยา ซึ่งเคยเลิกไปแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องกลับไปติดมันอีก มีน้อง ชาย1 คน ที่ไม่ช่วยทำงานบ้านอะไรเลยสักอย่าง เน้นว่าสักอย่าง ไม่ช่วยเลยจริงๆ ถ้าหากว่าทำในส่วนของตัวเองแต่ไม่ทำช่วยคนอื่นอันนี้ยังพอรับได้ แต่นี่อายุ 17 แล้ว แม้แต่เสื้อตัวเองก็ไม่ซัก วางทิ้งไว้ในห้องน้ำ ซึ่งมันเหม็นเหงื่อเอามากๆ บอกให้แยกผ้าใส่ตะกร้าของตัวเองก็ไม่ทำ ไปเรียนบ้างไม่เร่ยนบ้าง วันๆเอาแต่เล่นเกม พอหิวก็มากินข้าว ซึ่งจานที่กินยังไม่ยอมเก็บเอาไปลงอ่างอะคิดดู กินที่ไหนวางไว้ที่นั่น สั่งทำอะไรนิดหน่อยๆก็ไม่ยอม เลยด่ามันไป แต่มันกลับลุกขึ้นมาจะต่อยเราซึ่งมันเป็นคนตัวใหญ่มากต่างจากเราที่ตัวค่อนข้างเล็ก แต่ดีที่แม่คอยห้ามไว้ ซึ่งพอมันจะทำร้ายเราแบบนี้ เราก็ยิ่งไม่รู้สึกรักมันเลย มีแต่ความคิดที่อยากให้มันตายๆไป ส่วนพ่อ ทำงานไม่ทุกแต่ไม่เคยจะพอใช้  ทุกๆวันทุกๆเช้า เราต้องมาได้ยินเสียงพ่อขอตังแม่ตลอด แม่ทำงานสายตัวแทบขาดแต่ก็ยอมให้พ่อทุกๆๆวัน เงินที่เราทำงานก็ให้แม่ส่วนหนึ่ง กำชับไว้อย่างดีว่าอย่าให้ๆๆๆ แต่ก็ดันให้ทุกครั้ง จนพักหลังๆรู้สึกว่าชีวิตมันเหนื่อยจริงเนอะ ตายๆไปได้ก็ดี ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าแค่ได้ยินพ่อขอตังแม่ ในหัวก็คิดหาวิธีฆตตแล้ว โมโหหรือน้อยใจอะไรนิดหน่อยๆเช่น ต้องเก็บจานที่น้องกินทิ้งไว้มาล้าง น้อยใจไม่เหลือกับข้าวไว้ให้เรากิน โดนด่า โดนพ่อโขมยเงินแม้จะเล็กๆน้อยๆก็รู้สึกว่าชีวิตมันเกินจะกล้ำกลืนฝืนทนแล้วคิดวิธีตายต่างๆนาๆ  ซึ่งจริงๆก็ไม่กล้าทำหรอก55555 แต่ถ้ามีเหตุบังเอิญให้ตายก็ดีเหมือนกัน  ถึงคิดวิธีตายไว้มากแค่ไหนแต่ที่ทำมากที่สุดก็แค่จิกแขนตัวเอง55555555 เกิดเป็นคนมันลำบากเนอะ ชาติหน้าขอไม่เกิดแล้วนะ🥹   ใครอ่นมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณนะคะที่รับฟังเรื่องราวชีวิตน่าเบื่อๆของเรา❤️🥹