มีลูกเมื่อพร้อมนี่คำนี้มันก็จริงนะ คือแม่เราตั้งแต่เกิดมาไม่เคยซื้ออะไรให้เลยช่วง ม1 เคยขอโทรศัพท์จากแม่แต่แม่บอกว่าถ้าสอบได้ที1ถึง5จะซื้อให้เราก็พยายามตั้งใจทำงานที่ครูให้ทุกอย่างส่งทุกงานแต่ก็รู้แหละว่ายังไงก็ไม่ได้หรอกสรุปก็ไม่ได้จริงนับตั้งแต่ขอโทรศัพท์เครื่องแรกจากแม่ก็ไม่ขออะไรแม่อีกเลยหลังจากนั้นแฟนของน้าก็ซื้อโทรศัพท์ให้ซึ่งโทรศัพท์เครื่องแรกควรที่จะเป็นแม่หรือพ่อที่ซื้อให้แต่พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่อายได้3-4ขวบแล้วแหละส่วนมากแม่จะชอบซื้อของกิ๊กก๊อกให้ของที่จำเป็นไม่เห็นจะซื้อให้ซื้อหมามาเลี้ยงตัวละ8000แต่ไม่มีปัญหาซื้อให้เพราะไปเรียนก็ต้องใช้ค้นหาข้อมูลในเน็ตอยู่แล้วหลังจากที่ซื้อหมามาให้ที่บ้านเลี้ยงแม่บอกเราว่าให้ป้อนข้าวให้มาป้อนแบบเคี้ยวละเอียดต้องทำแบบนี้ทุกวันถ้าไม่ทำจะไม่ส่งตังให้ใช้ซึ่งตังที่โอนก็โอนให้ยายใช้นั้นแหละไม่ได้โอนให้ใช้ส่วนตัวหรอกครั้งพึ่งเราเคยพูดกับน้าว่าเราอยากเล่นกีตาร์เป็นอยากเก็บตังซื้อมาหัดแม่ได้ยินพอดีแม่เลยพูดขึ้นมาว่าไร้สาระระหว่างซื้อหมามาเลี้ยง8000ตังยิ่งไม่ค่อยมีกับอยากหัดเล่นกีตาร์เป็นอันไหนไร้สาระกว่ากัน🤨ตั้งแต่เกิดมาจนถึงม6แม่สนับสนุนการเรียนทุกอย่างแต่พอขึ้นปวส1เริ่มจะไม่สนับสนุนก็เข้าใจแหละว่าไม่มีตั้งหาตังกว่าจะได้แต่ละบาทพอมาเกิดคำว่ามีลูกเมื่อพร้อมเลยคิดถึงตัวเองขึ้นมาทันทีเลยว่าคำนี้มันก็จริงนะถ้าไม่พร้อมหรือคิดแค่ว่าอยากมีอยากให้คิดดีๆกว่านี้สำหรับคนที่จะมีอยากให้คิดดีๆอยากให้การเงินพร้อมกว่านี้หรือมีเงินสามารถเลี้ยงได้จริงสามรถซับพอร์ตในทุกเรื่องได้เช่นการเรียน สังคม สิ่งของ เป็นต้น ในรหว่างที่คนอื่นขอพ่อแม่อยากได้รถอยากจัดฟันอยากได้ไอโฟนแล้วหลังจากที่เคยขอโทรศัพท์เครื่องแรกไม่ได้แล้วเราก็เคยขอโทรรอบ2พอกลังจากที่ขอไม่ได้เราเลิกขอทุกอย่างจากแม่ตั้งแต่ม1เลยไม่เคยขอจนถึงปวส2อายุ20ก็ไม่เคยขอแต่เรียนจบแล้วแหละก็ได้เลือกร้องอะไรคิดส่ะว่าบุญคงแค่นี้เกิดมาเป็นคนได้ก็ถือว่าโชคดีแล้ว  อยากได้อะไรหาเองหมดในขณะที่คนอื่นแม่อาจจะซื้อนั้นนี่ให้เวลาขอแต่เราหาเองหมดแต่ก็ภูมิใจนะเก็บยังซื้อเองถนุนถนอมเวอร์เพราะซื้อเอ็งถ้าคนอื่นซื้อให้เราอาจจะแค่ดีใจเฉยๆแต่ซื้อเองก็รู้สึกภูมิใจอีกแบบ   เรื่องยาวกว่านี้แต่ขี้เกียจพิม