อึดอัดใจคะมาอยู่บ้านเเฟน ทำอะไรก็ผิด ทั้งๆๆที่งานนอกงานในเราเป็นคนทำ เรามาอยู่เเบบไม่ได้ขอเเต่งคะมาเองคะฝ่ายบ้านเรายินยอมขอเเค่อย่าพึ่งมีลูกส่วนบ้านเเฟนมาเเรกๆๆดีคะหลังๆๆนินทาเรา ไม่ว่าเราจะไปไหนกินอะไรใส่ชุดสวยเขาก็ไม่พอใจสวยเกินลูกๆๆเขา ก็ไม่พอใจ เรา  งงคะ 
เราทำงานให้บ้านเขาฟรีๆๆ มาตลอด2ปี ไม่เเต่งไม่เป็นไร เเต่ขอเเค่ เห็นใจกันบ้าง ในเวลาที่พ่อเเม่สามีเกิดปัญหาก็มีเเค่เราที่ช่วยเเละไม่ทอดทิ้งการทำงานหาปลาลุยนาก่อสร้างตากเเดด เป็นห่วง ทำจนลืมไปเลยว่าเราทำงานอะไรบ้างทั้งๆๆที่เราไม่เคยทำเเบบนี้เลย งานหนักใ้หเราทำคนเดียวก็ไม่เคยบ่นคะก็ไม่ชนะใจพวกท่านได้ จนกระทั่งเขาเริ่มบีบให้เราอยู่ไม่ได้เพื่อที่จะไปเเต่งอีกคนซึ่งเป็นสะไภ้อีกคน ซึ่งเป็นเเฟนของน้องชายเเฟนเรา (เเฟนเรามีเเฝดคะคนละหน้าตากัน)อายุเท่ากัน  เขารักอีกคนซึ่งเป็นคนเเถวบ้านกัน ชอบมากขาดสะไภ้อีกครมากินอะไรไว้ไม่เก็บไม่ล้างเขาก็ใช้ให้เราทำ สะไภ้คนนี้ ไม่เคยมามองเลยคะเวลามีงาน เวลากินเรียกสะไภ้อีกคนพอมีงานเรียกเรา  เเม่ผัวเคยให้นมเปรี้ยวเรากินคะเเต่เขาโยนไปอีกทางเพื่อให้มันหล่น เราก็เก็บไปทิ้ง เรากินข้าวไม่ได้ด้วยนะคะ เขาไม่พอใจ เราใส่ชุดสวยๆๆเขาก็บลูลี่ต่างๆๆนาๆๆ เขาลํ้าเส้นชีวิตมากเกินไปเเล้วพี่ๆๆควรทำยังไงดรคะเช่น เราไปยืนดูอะไรหรือไปซื้ออะไนเขาเป็นคนกำหนดว่าไม่ต้องทำไม่ต้องไปต้องทำอย่างโน้นๆนี้ๆ หลังๆเราเริ่มเกอนขีดจำกัดของตัวเองเเล้วคะ ปรึกษาใครไม่ได้เหมือนมันกดดันอยู่ในใจคะ 
เเฟนเราก็เข้าใจเราเข้าข้างเราให้กำลังถือว่าดีคะรักเรา เเต่เราไม่โอเครกับเเม่ผัวคะ ทำไมถึง นินทาเราได้ขนาดนี้ เเถมไปร้องไห้ให้คนอื่นดูเเล้วบอกเรารังเเกเขา  ควรทำยังไงดีคะ