รู้ทั้งรู้. ก็รู้อยู่ว่าอยู่กับคนทรยศที่พร้อมจะเสียบแทงข้างหลัง แต่ก้าวกีบกลับไม่นำพาเพราะหลงมัวเมาในอำนาจ

กล้าทิ้งมวลชนทิ้งหลักการยอมถอยไม่แก้มาตรา××× เพื่อจะไปเสวยอำนาจกับพรรคร่วม ฝ้นหวานกลางฤดูร้อน

เด็กๆก็ติดคุกไปเถอะ. พวกเอ็งมาทีหลัง คำยุยงที่เขาเป่าหูมาตลอด ก็เพื่อนี่ไง...อำนาจอันหอมหวานเป็นรางวัล ไม่ใช่อุดมการณ์ที่เคยบอก

พออีกไม่เกินสองเดือน เมื่อก้าวกีบโดนคนทรยศเขี่ยทิ้งจากอำนาจ คงจะได้รู้สึกกัน ก็รู้ๆอยู่ว่าพวกคอกหนีคุกมันเขี้ยวลสกดิน. มีหรือ?จะให้อำนาจคนอื่น

นั่นแหละ. มวลชนจะสมน้ำหน้า ก้าวกีบเป็นได้แค่ฝ่ายแค้น แทนที่จะเล่นบทเอาใจมวลชนยืนยันจะแก้มาตรา××× ชนิด พรรคไหนไม่เอาก็ไม่ต้องมา ยอมเป็นฝ่ายแค้นดีกว่า ยอมทิ้งมวลชน

นี่ถ้าพูดออกมาตอนนี้.พระเอกเลย
เท่กว่า. ได้ใจกว่าเยอะ. แต่เวลานั้นคง
ช้าไปได้แต่บ่น ....

"ถ้ารู้อย่างนี้...."

รักพ่อส้มนะฮร้าาา

อิอิ