ปัญหาชีวิตของวัย 22 ปีคนนึง

สวัสดีครับทุกคน วันนี้เว้ยสดๆร้อนคือวันนี้พูดคุยกับแม่เรื่องเพื่อนจะไป Work and travel แล้วบอกว่าจะไปส่งในวงโต๊ะกินข้าว แล้วน้าที่อยู่ในโต๊ะก็งงว่า Work and travel คืออะไร เราก็อธิบายไปว่าการทำงานต่างประเทศ ประมาณ 3 เดือนไรงี้ แล้วเขาก็ถามว่าเขามีเปิดรับสมัครไหมตอนนี้ เราก็ตอบไปว่าปิดรับไปแล้ว แล้วเขาก็มาถามอีกว่าทำไมถึงไม่สมัครไรงี้ เราก็ตอบไปด้วยก็ไหนอ่ะเงินค่าสมัคร ค่านู้นค่านี่ ด้วยฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีขนาดนั้นแค่มีเงินเรียนมหาลัยได้ มีเงินไปมหาลัยก็ดีเท่าไหร่ละอีกอย่างต้องพอสื่อสารได้ และอังกฤษพอได้หน่อย แต่คือเราอ่อนอังกฤษ ไม่ได้เก่งขนาดนั้น (คือตอนนั้นมันก็คิดนู้นนี่ก็ครอบครัวไม่มีเงิน ใครจะไปกล้าพูดแถมยังน้าคนนี้ก็ช่วยเรื่องเงินกับครอบครัวเรามาเยอะแล้วก็แค่ไม่อยากไปอะไรกับเขามากมายสำหรับตัวเราละเราก็ไม่ได้สนิทกับเขาอะไรมากเขาขี้บ่น แล้วก็เราเป็นคนพูดติดอ่างด้วยพูดกับน้ายังติดเลยรู้สึกว่าเสียความรู้สึกกับตัวเองมาก)ละสักพักน้าคนนั้นก็บ่นบอกว่า ทำไมครอบครัวนี้ต้องเป็นครอบครัวชั้น 2 ด้วยแบบพูดดูถูกมากๆทั้งๆที่แม่ก็นั่งอยู่ ละก็บ่นนู้นบ่นนี่ถ้าเราบอกเขาจะไปกู้มาให้เพื่อไป work and travel และเราก็ตอบไปว่าถึงจะมีเงินก็ไม่ใช่จะได้ทุกคนถ้าไม่ได้ก็เสียเงินไปฟรีๆไม่ใช่น้อย ละจู่ๆก็มาพูดถึงเรื่องภาษาอังกฤษคือเราก็อ่านหนังสืออังกฤษมาวันนี้ละก็เลยวางไว้บนโต๊ะ ถามว่าคอร์สที่ซื้อให้เรียนเป็นไงบ้าง เราก็บอกตรงๆว่ามันเน้นแต่ Conversation ที่เป็นแกรมม่าไม่มีเลยแล้วเขาก็บอกว่าเดี๋ยวส่งไปให้เรียนที่พี่สาวเคยไปเรียนแต่เขาสอนไวมากๆนะ เราก็บอกว่าเดี๋ยวไปหาเรียนเองก่อนงั้นเพราะอยากได้พื้นฐานแบบเป๊ะๆก่อนนึกว่าเรื่องจะจบละ พอสักพักเขาเอาหนังสือ อังกฤษป.5มาให้อ่านแบบเรารู้สึกว่าแบบเป็นการดูถูกกันเกินไปอ่ะแบบสุดๆ เราอยากระบายเฉยๆใครจะว่าอะไรเราก็ได้นะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่