ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะครับ

ปัญหาของผมเกี่ยวข้องกับเพื่อนที่เรียนด้วยกัน ทุกคนจะมีความโดดเด่น คือ ทำอย่างไรก็ได้ให้ดูดี และจะไม่ค่อยชอบถ้าใครเด่นกว่า ผมเองเป็นหนึ่งที่เป็นเป้าหมาย ที่เพื่อนในห้องไม่ชอบ สาเหตุเพราะผมคิดว่า ผมมาเรียน และสิ่งที่จะทำให้ผมประสบผลสำเร็จคือการตั้งใจเรียน

การเสียดสี หรือการเล่นละครใส่กัน เริ่มมีมากขึ้น การแตกแยกแบ่งกลุ่มมีมากขึ้น ผมเองรู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบแต่ผมก็ช่วยเหลืองาน หวังว่าการกระทำผมจะทำให้เขาดีขึ้น แต่ก็ไม่มีผล

สุดท้ายผมตัดสิ้นใจที่จะอยู่คนเดียวนิ่งๆ เพราะเหนื่อยใจกับพฤติกรรมแบบนี้ คิดอย่างเดียวว่าตั้งใจเรียนให้จบ ตลอดเวลาผมตั้งใจทำวิจัย เพื่อจะได้ขึ้นสอบ และผมก็ทำได้

ผมนึกว่าปัญหาจะจบ แต่ไม่เลยกลับดูเหมือนยิ่งหนัก เพื่อนผมที่อยู่ในกลุ่มมาขอให้ช่วยงานวิจัย ผมก็ยินดี แต่ด้วยที่ว่าผมไม่สามารถทำให้เขาได้ 100% เพราะผมเองก็ไม่เก่ง ผมจึงเอ่ยปากไปว่า ถ้าช่วยกันหาข้อมูลก็พอทำด้วยกันไปได้ กับทำให้เขาไม่พอใจ

ปัญหากับรุกรานผมไประบายให้เพื่อนฟัง เพราะคิดว่าเพื่อนคนนี้น่าจะโอเคสุด ในความคิดที่เป็นกลาง แต่ไม่เลยกับเป็นการแสดง ทำให้เราตายใจ สุดท้ายก็เอาเรื่องที่ผมระบายไปบอกกัน ผมถามตัวเองทำไมผมถึงไม่สิทธิ์แสดงออก ผลจากที่โดนกระทบ

ผมถามตัวเองว่า ผมมาเรียนไม่ได้ตั้งตัวมาก่อนว่าจะเจอปัญหาแบบนี้ และปัญหาแบบนี้  ผมเข้าใจว่สต้องอดทนและนิ่ง แต่มันก็ทำให้เครียด

ตอนนี้ดูเหมือนจะรุกรานสภาพจิตใจผมมาก เพราะดูเหมือนจะรามไปถึงอาจารย์ที่ปรึกษา ที่พยายามให้ผมดูไม่ดี

ตอนนี้ผมท้อหมดกำลังใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้จะระบายกับใคร เลยตัดสินใจเขียนระบายมาทางนี้ เพื่อจะมีท่านใดมีแนวคิดหรือข้อแนะนำดีๆๆ