ก่อนอื่นต้องขอเกิ้นก่อนนะคะว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเราผู้ชายที่เราคบแล้วก็ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง 
ผู้ชายที่เราคบด้วยเค้ามีแฟนอยู่แล้วคบกันมา 12 ปีเรารู้จักเค้าได้ตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้วค่ะแล้วพึ่งมาสานสัมพันธ์กันสองปีหลังนี้ ไปมาหาสู่มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น ในขณะที่ตัวเราโสดเรายอมรับนะว่าเราไม่ดีไม่โอเคอ่ะคือคือยอมรับนิสัยไม่ดีตรงนี้ในระหว่างที่คบกับผู้ชายนะจริงจังมาสองปีผู้ชายเค้าก็มีแฟนที่คบกันอยู่แล้วแต่เค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่คนละที่กันนานนาน 100,000 นานจะเจอกันหนึ่งที่ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเขาไปได้ดีดีมากๆ จนคบกันได้สักพักเราเป็นคนถามเขาว่าพี่อยากมีลูกไหมซึ่งเขาก็ตอบว่าอยากมี แต่ณตอนนั้นเราไม่ได้ถามนะว่าถ้ามีแล้วแฟนพี่หรือพี่จะจัดการยังไงเพราะเขาพูดออกมาเองว่าถ้ามีจริงๆพี่ก็ต้องเลือกลูกที่อยู่แล้วแล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่มีการป้องกันสักพักเลยค่ะ แล้ววันนึงเราก็บอกข่าวดีกับเขาเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมาก่อนสงกรานต์น่ะค่ะว่าหนูท้องนะพี่  วินาทีนั้นผู้ชายก็ดีใจมากเค้าพูดย้ำอยู่วินาทีนั้นผู้ชายก็ดีใจมากเค้าพูดย้ำอยู่นั่นว่าคือลูกของเค้า แต่เค้าขอเวลาหน่อยเพราะที่บ้านอย่างเข้าใจว่าเค้าคบกับผู้หญิงอีกคนที่เป็นแฟนเขาอยู่แล้วเหมือนว่าที่บ้านเค้าจะเคร่งคัดเรื่องพวกนี้ เราเองก็เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดและรอ

จนเวลาผ่านไปเป็นเดือนแล้วรู้สึกว่าเออพี่ต้องบอกได้แล้วนะ เพราะเค้าบอกทั้งแฟนเขาแล้วที่บ้านเขา แต่คำพูดที่เขาแต่คำพูดที่เค้ามาพูดกับเรามันไม่ชัดเจน เราเลยถามเค้าว่าตกลงจะยังไง คำคำตอบที่ได้แบบแย่มากอ่ะ เค้าบอกว่าที่บ้านเค้าอ่ะอยากให้เขากลับไปคืนดีกับคนนั้น ส่วนลูกก็จะรับผิดชอบแน่นอนเพราะคือลูกของเค้า คือวินาทีเนี่ยถ้าเราไม่มีน้องเราตัวเปล่าเปล่าเราไม่ติดเลยว่าเค้าจะกลับไปหากันหรืออะไร แต่ตอนเนี่ยมีน้องแล้วเค้ามาตัดสินใจแบบนี้ เรารู้สึกแบบใส่ใจทำด้วยเรารู้สึกแบบใส่ใจทำด้วยอะไรวะ ณ เวลานั้นเราพูดตรงตรงเราไม่ได้เสียใจที่เขาเลือกคนอื่นแต่เราจุกตรงที่เค้ามีนึกถึงลูกในอนาคต แล้วตั้งแต่วันนั้นมาผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วเค้าก็ไม่มีการทักมาถามหาลูกในท้อว่าเป็นยังไงมั่ง มีครั้งหนึ่งเที่ยวถามกับเค้าไปว่าที่ผ่านมาเราก็รักกันดีหนูผิดอะไรแต่ก็ชั่งมันเถอะให้มันจบแต่พี่ไม่คิดจะถามถึงลูกบ้างหรอ เค้าตอบเรามาว่าถ้ามีอะไรหนูคงบอกพี่แล้วแหละคือเวลานั้นน่ะเราคิดแค่ว่าโหที่ผ่านมาเป็นคนแบบนี้หรอ  เพื่อนเพื่อนนึกออกใช่ไหมคะเราไม่ได้คาดหวังว่าเรากับเขาจะต้องแบบแฮปปี้เพราะตั้งแต่แรกทั้งเราและเขาก็ผิด แต่ถ้าน้าอ้วนเนี่ยไม่มีลูกเราจะมูฟมูฟออนได้ง่ายมากแต่พอมีลูกเราไม่ได้ความรู้สึกของเราอ่ะ 30% คือเจ็บเรื่องส่วนตัวแต่อีก 70% เราคาดหวังว่าเขาจะใส่ใจและมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ทั้งด้วยอายุและหน้าที่การงานของเค้า แล้วตอนเนี่ยเราก็ยังคาใจเสมอทุกๆวันว่าตกลงทั้งพ่อแม่ของพี่เขาญาติพี่น้องครอบครัวเห็นด้วยจริงๆแล้วหรอพี่จะเลือกแค่ลูกเราแล้วแน่ใจแล้วใช่ไหมพี่พี่เค้าจะกลับไปหาแฟนเขาคิดไหมว่าเค้าจะรับได้หรือเปล่า คือทั้งหมดทั้งมวลที่ระบายออกมาเรามีความรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่รักใครเลยรักแต่ตัวเองแต่ตอนเนี่ยเราสงสารลูกในท้องหล่อมากเป็นลูกอาโวคาโดสองลูกในท้องเรา

แล้วหลังจากนี้เราจะดูแลตัวเองให้ดีและมีความสุข แต่เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมูฟออนจากความรู้สึกที่แบบครอบครัวคุณเป็นแบบนี้จริงๆหรอได้ไหม มันค้างมันคามาก