หนูเป็นมนุษย์เป็ด หนูไม่รู้ว่าหนูทำอะไรได้ดีที่สุด วาดรูปก็พอได้ ร้องเพลงก็ได้อยู่ เรียนก็กลางๆ หนูไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรที่สุด เป็นคนที่ทำอะไรตาม passion ถ้ามีใจอยากทำก็หมกมุ่น แต่พอไม่อยากทำแล้วก็ปล่อยเลย ชอบทำงานเบื้องหลัง ถ้าให้ออกไปนำเสนอ มักจะชอบลืมบทตลอด ชอบความยุติธรรม ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ชอบภาษาจีน ญี่ปุ่น หนูแค่อยากมีอิสรภาพทางการเงิน ไปเที่ยวนู้นนี่ อยากลองทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ อยากกินอะไรก็ได้กิน ทำอะไรไม่เป็นก็ซื้อคอร์สเรียน แต่หัวคณิตหนูมันไม่ไปเลย ตอนนี้แม้แต่เงินจะซื้อคอร์สเรียนเตรียมสอบเข้ายังไม่พอ
 จิตคลินิกเป็นสิ่งที่หนูสนใจช่วงม.ปลาย แต่ก็เป็นคนคุยกับคนไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วก็ไม่รู้พอเข้าไปเรียนแล้วจะเจออะไรบ้าง จบออกมาจะต่อยอดอะไรได้อีก คนที่อยากเรียนจิตก็เยอะ หนูกลัวแข่งกับเขาไม่ไหว 
  ที่ๆหนูเรียนอยู่ตอนนี้ก็..ทีแรกน่าจะไหวแต่ไปๆมาๆ คะแนนสอบออกมามันไม่ได้ดีอย่างที่คาดไว้ เรียนไม่รู้เรื่อง คือหนูเป็นคนที่อ่อนอังกฤษมากกกแบบมากๆ แล้วม.ใช้ภาษาอังกฤษในการสอน ผลคือ หนูฟังไม่ออก แรกๆก็ตั้งใจฟัง พอบ่อยๆเข้า หนูเริ่มไม่สนใจในสิ่งที่จารย์พูดเพราะหนูฟังไม่ออก หนูต้องแปลต้องอ่านจากสไลด์เอา บางทีก็แปลผิด เข้าใจความหมายไปอีกอย่างหรือไม่เข้าใจเลย หนูต้องไปหาเรียนจากข้างนอกเอา หนูกังวลว่าถ้าเรียนต่อไปลึกกว่านี้ อาจจะไม่มีสิ่งที่หนูหาเรียนจากข้างนอกได้แล้ว ข้อสอบเทอมต่อๆไปต้องเขียน บทความเป็นภาษาอังกฤษซึ่งหนูทำไม่ได้ หนูเขียนไม่เป็นประโยคเลย ศัพท์ง่ายๆหนูก็เขียนผิด หนูอาศัยความคุ้นเคย ของคำศัพท์เอาทำให้ทำข้อสอบได้ แต่ถ้าให้เขียนเป็นบทความหนูเรียงตัวอักษรไม่ถูก ชอบเรียงสลับกันตลอด หนูคิดว่าถ้าเกิดเป็นภาษาไทยหนูคงทำได้ดีกว่านี้ เพื่อนที่หนูสนิทด้วยก็เริ่มออกกันตั้งแต่เทอมแรกแล้วก็ทยอยออกอีกหลายคน 
  หนูจะค้นหาตัวเองยังไงดีคะ มันไม่สุดสักทางเลย หนูจะลาออกดีไหม  ตอนนี้มันสับสนไปหมด