ที่ผ่านมาก็มีทั้งบ้านและ ที่ดิน ที่เราพอมีปัญหาก็จะขายทิ้ง ขี้เกียจไปตาม หรือ มีเรื่องกัน ที่จริงก็เสียดายนะคะ
-ที่ดินที่ฉะเชิงเทรา ตอนที่ซื้อมา เพราะอาเพื่อนเดือดร้อน ต้องการเงินไปหมุน ทั้งที่เราอยู่กทม. ไม่มีเวลาไปดูมันหรอก แต่เห็นที่ก็ดีนะ ใกล้แม่น้ำ คิดว่า น่าจะมีตลาดหรือชุมชนขึ้น ซึ่งต่อมาไม่ถึงสิบปีมันก็มีจริง แต่เจ้าของเก่าไม่ไปไหน อาศัยอยู่พร้อมขอเช่า ให้ค่าเช่าบ้างไม่ให้บ้าง เราก็ปล่อยมาเรื่อง เพราะเป็นอาเพื่อน  จนตอนหลังไม่ไหวแล้วค่ะ  เลยให้นายหน้าจัดการ ขายมาได้ 

-บ้านทาวเฮ้าส์สุขาสาม รามคำแหง 170 อันนี้ เสียดายที่สุดเลย บ้านทำเลดี แต่คนเช่า ไม่จ่าย ไม่ออก บอกพ่อป่วย แม่ป่วย ตัวเองเป็นมะเร็ง เราก็สงสารเพราะ มีลูกยังเรียน เค้าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว จนเค้าติดเราได้ 3 ปี ไม่ไหวแล้วค่ะ เลย ประกาศขาย  จนตอนขายได้ นายหน้ามาเก็บเงินกับเราให้คนเช่าบ้านเรานั่นแหละ เพราะเค้าเป็นคนแนะนำคนมาซื้อบ้าน แสบมาก ติดก็ไม่จ่าย

กำลังจะขายหลังแจ้งวัฒนะ ไม่อยากขายเลย แต่คนเช่า พูดจาไม่รู้เรื่องมาก  เค้าเอากระถางต้นไม้ไปวางบนฝาท่อจนแตก ก็มาให้เราซ่อม เราก็บอกซ่อมให้ก็ได้ แต่วันหลังอย่ามาวางอีก เค้าก็หาว่าเราพูดซ้ำแซะอีก

คือ ปกติ เราก็เป็นคนโกรธง่ายอยู่แล้ว เวลาเค้าขึ้นเราก็จะเถียงกัน  เราไม่ชอบเลย มีหลังอื่นๆอีก แต่ไม่มีเรื่องกัน อยากไปทำอย่างอื่น แต่ก็ไม่รู้ไปทำอะไร ทำเป็นอยู่อย่างเดียวบ้านเช่า