ขอปรึกษาทุกท่านนะคะ
ได้รับโอกาสให้ก้าวหน้าในงาน แต่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัด แต่สงสารลูกเพราะเราไม่เคยต้องห่างกัน
- ดิฉันอายุ 37 ปี แต่งงาน มีลูก2คน สมาชิกในบ้าน 5คน คือ ดิฉัน สามี แม่สามี(ย่าของเด็ก) และลูกๆ
- ลูก คนโตชาย ป.1 /คนเล็กหญิง อ.1 ปกติพ่อจัดการเรื่องรับ-ส่งไปโรงเรียน รวมถึงสอนการบ้านลูกคนโต (แม่ไม่ค่อยสอนเพราะเขาจะดื้อไม่ยอมทำ/ส่วนคนเล็กแม่และย่าสอน) ลูกคนโตเป็นโรคสมาธิสั้น พบหมอและทานยา (อาการไม่รุนแรงแต่ต้องให้ทานยาเพราะเลือกแล้วว่าจะดีต่อเขามากกว่าทั้งการมีสมาธิตอนเรียนและการใช้ชีวิตประจำวัน) ส่วนใหญ่แม่มีบทบาทเกี่ยวกับงานบ้าน การเตรียมของให้เด็กๆ และพาลูกเข้านอน ครั้นตอนมีเรา เราก็เอาลูกคนโตไม่อยู่ เขาไม่เชื่อฟังเลย (ขนาดอายุ7ขวบ) เกือบทุกอย่างจึงต้องให้พ่อเขาดูแล ตั้งแต่การอาบน้ำแต่งตัว รับ - ส่งไปโรงเรียน และทำการบ้าน
- สามีทำอาชีพขายของออนไลน์ รายได้ 15,000 - 30,000 บาท เพียงพอต่อการใช้จ่ายในครอบครัว แต่ไม่เหลือเก็บ
- เรื่องอาหารการกินในบ้าน แม่สามีเป็นคนทำทั้งหมด รวมถึงซักรัดเสื้อผ้าให้เด็กๆด้วยในบ้างครั้ง
- ดิฉันรับราชการ ในตำแหน่งระดับหัวหน้า มีโอกาสก้าวหน้าในงาน ในระดับ ผอ.ขึ้นไป แต่ต้องเริ่มต้นที่ต่างจังหวัดเพชรบุรี (ปัจจุบันอยู่ จ.นครศรีฯ สามารถเดินทางไป-กลับโดยรถไฟได้เดือนละ1-4 ครั้ง ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ขึ้นอยู่กับงานและค่ารถที่มี โดยนั่งรถตอนเย็น มาถึงตอนเช้า ได้นอนกับลูก1-2 คืน)
- การไปรับตำแหน่ง มีโอกาสย้ายกลับมาใกล้ๆ แต่ไม่แน่นอนเรื่องระยะเวลา อาจจะ 1 - 5 ปี
- ดิฉันต้องการหารายได้เพิ่ม เพราะเราต้องการสร้างบ้านใหม่ ดิฉันจึงทำยูทูป ควบคู่ไปด้วย โดยใช้เวลา 22.00-01.00 หรือ 03.00-05.30 น. ของวันที่ลุกมาทำไหว เพราะต้องรอลูกหลับก่อนจึงจะมาทำได้ ซึ่งบางวันก็หมดแรงแล้ว ปัจจุบันได้รับรายได้ ตั้งแต่ 0- 40,000 บาท (คาดว่าจะทำได้มากกว่านี้ถ้ามีเวลา และทำสม่ำเสมอ) และฉันคิดว่าการที่ฉันไปอยู่คนเดียวสักช่วงหนึ่ง จะทำให้ฉันมีเวลาในการทำงานในจุดนี้เพิ่ม คือหลังเลิกงานเริ่มทำได้เลย
คำถามข้อคือ ตามข้อมูลด้านบน ด้วยดิฉันและลูกเราไม่เคยจะห่างกัน จึงรู้สึกสงสารลูก (ไม่ได้สงสารสามีและแม่สามีเพราะคิดว่าจะตั้งใจทำอาชีพเสริมและเป็นผู้รับผิดชอบหลักเรื่องค่าใช้จ่ายเอง
จากข้อมูลและความคิดของดิฉันนี้ รบกวนทุกท่านแสดงความคิดเห็นและแนะนำหน่อยนะคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ได้รับโอกาสให้ก้าวหน้าในงาน แต่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัด แต่เป็นห่วงลูก
ได้รับโอกาสให้ก้าวหน้าในงาน แต่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัด แต่สงสารลูกเพราะเราไม่เคยต้องห่างกัน
- ดิฉันอายุ 37 ปี แต่งงาน มีลูก2คน สมาชิกในบ้าน 5คน คือ ดิฉัน สามี แม่สามี(ย่าของเด็ก) และลูกๆ
- ลูก คนโตชาย ป.1 /คนเล็กหญิง อ.1 ปกติพ่อจัดการเรื่องรับ-ส่งไปโรงเรียน รวมถึงสอนการบ้านลูกคนโต (แม่ไม่ค่อยสอนเพราะเขาจะดื้อไม่ยอมทำ/ส่วนคนเล็กแม่และย่าสอน) ลูกคนโตเป็นโรคสมาธิสั้น พบหมอและทานยา (อาการไม่รุนแรงแต่ต้องให้ทานยาเพราะเลือกแล้วว่าจะดีต่อเขามากกว่าทั้งการมีสมาธิตอนเรียนและการใช้ชีวิตประจำวัน) ส่วนใหญ่แม่มีบทบาทเกี่ยวกับงานบ้าน การเตรียมของให้เด็กๆ และพาลูกเข้านอน ครั้นตอนมีเรา เราก็เอาลูกคนโตไม่อยู่ เขาไม่เชื่อฟังเลย (ขนาดอายุ7ขวบ) เกือบทุกอย่างจึงต้องให้พ่อเขาดูแล ตั้งแต่การอาบน้ำแต่งตัว รับ - ส่งไปโรงเรียน และทำการบ้าน
- สามีทำอาชีพขายของออนไลน์ รายได้ 15,000 - 30,000 บาท เพียงพอต่อการใช้จ่ายในครอบครัว แต่ไม่เหลือเก็บ
- เรื่องอาหารการกินในบ้าน แม่สามีเป็นคนทำทั้งหมด รวมถึงซักรัดเสื้อผ้าให้เด็กๆด้วยในบ้างครั้ง
- ดิฉันรับราชการ ในตำแหน่งระดับหัวหน้า มีโอกาสก้าวหน้าในงาน ในระดับ ผอ.ขึ้นไป แต่ต้องเริ่มต้นที่ต่างจังหวัดเพชรบุรี (ปัจจุบันอยู่ จ.นครศรีฯ สามารถเดินทางไป-กลับโดยรถไฟได้เดือนละ1-4 ครั้ง ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ขึ้นอยู่กับงานและค่ารถที่มี โดยนั่งรถตอนเย็น มาถึงตอนเช้า ได้นอนกับลูก1-2 คืน)
- การไปรับตำแหน่ง มีโอกาสย้ายกลับมาใกล้ๆ แต่ไม่แน่นอนเรื่องระยะเวลา อาจจะ 1 - 5 ปี
- ดิฉันต้องการหารายได้เพิ่ม เพราะเราต้องการสร้างบ้านใหม่ ดิฉันจึงทำยูทูป ควบคู่ไปด้วย โดยใช้เวลา 22.00-01.00 หรือ 03.00-05.30 น. ของวันที่ลุกมาทำไหว เพราะต้องรอลูกหลับก่อนจึงจะมาทำได้ ซึ่งบางวันก็หมดแรงแล้ว ปัจจุบันได้รับรายได้ ตั้งแต่ 0- 40,000 บาท (คาดว่าจะทำได้มากกว่านี้ถ้ามีเวลา และทำสม่ำเสมอ) และฉันคิดว่าการที่ฉันไปอยู่คนเดียวสักช่วงหนึ่ง จะทำให้ฉันมีเวลาในการทำงานในจุดนี้เพิ่ม คือหลังเลิกงานเริ่มทำได้เลย
คำถามข้อคือ ตามข้อมูลด้านบน ด้วยดิฉันและลูกเราไม่เคยจะห่างกัน จึงรู้สึกสงสารลูก (ไม่ได้สงสารสามีและแม่สามีเพราะคิดว่าจะตั้งใจทำอาชีพเสริมและเป็นผู้รับผิดชอบหลักเรื่องค่าใช้จ่ายเอง
จากข้อมูลและความคิดของดิฉันนี้ รบกวนทุกท่านแสดงความคิดเห็นและแนะนำหน่อยนะคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ