เริ่มเรื่องจากที่ จขกท ได้ไปอบรมคอร์สระยะสั้นประมาณ3-4เดือน ได้อยู่กลุ่มเดียว ญ คนนึง ให้ชื่อว่า ก.แล้วกันครับ
ช่วงแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะรู้สึกอะไรเรียนๆให้จบๆไปซะ แต่พอเวลาผ่านไปเนื้อหาเริ่มเข้มข้นขึ้น จนมีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น ด้วยพื้นฐาน ก.เป็นคนน่ารัก ระดับหัวแถวเลย ทำให้มีผู้ชายมาตอมเยอะมาก จนพี่ๆในกลุ่มให้ จขกท.ช่วยประกบ ก.ไว้หน่อย เหมือนเป็นไม้กันหมา(เพราะ จขกท อายุรุ่นๆเดียวกันกับ ก.)
มันเลยทำให้เราใกล้ชิดกันเข้าไปอีก กินข้าวหรือไปไหน ก.ก็จะคอยกันที่ไว้ให้ผมนั่งข้างๆ เวลาเดินทางก็จะมี จขกท แปะไปด้วยตลอด
ถ้า ก.ต้องตัดสินใจทำอะไรซักอย่างก็จะมี จขกท เป็นคนช่วยตัดสินเสมอๆ เวลาเดินก็แทบจะมี จขกท เป็นชายคนเดียวที่ ก.เดินใกล้ชิดที่สุด จนมันทำให้เริ่มรู้สึกว่าเข้าเปิดใจให้ แต่ด้วยว่าหลายๆครั้ง ก.ก็พูดให้ฟังนะว่า คนนั้นหล่อจังชอบคนนั้นจัง จนเราก็เริ่มที่จะคิดอยู่บ้างนะว่า เราก็แค่เพื่อนป่าววะ ด้วยความที่ จขกท เป็นคนอ่อนไหวง่ายบวกกับโดนทำให้รู้สึกว่าเรามีความสำคัญกับเขาเลยอยากจะข้ามเส้นเพื่อน แต่คือกลัวว่าจะแทงผิดกลายเป็นเสียเพื่อนไป แต่ถ้าเก็บไว้ก็อึดอัดอีก มีเหตุการนึงในวันจบก็รวบรวมความกล้าเรียก ก.มาจะถ่ายรูปคู่พอมาถึงกลายเป็นว่ายืนมองหน้ากัน(เขาก็มีท่าทางรอให้เราขอถ่ายคู่นะ)สุดท้ายก็แก้เขินชวนพี่ๆมาถ่ายรูปหลายคน จนรถเที่ยวสุดท้ายผ่านไป ผมก็ยังไม่ได้บอกไปอยู่ดี มันดูเป็นสถานการณ์ โคตรclassic เลยนะ แต่อยากจะบอกว่า ผมอาจจะอยู่ในเกมเลยมองไม่เห็นภาพกว้างว่าจะต้องจัดการความรู้สึกนี้ยังไง และความรู้สึกทั้งหมดมันเป็นแค่คิดไปเองรึเปล่า