จุดประสงค์การฝึกสมธิ คือ  สัมมาสมาธิ
จุดประสงค์สัมมาสมาธิ เป็นปัจจัย นิพพาน  คือ ไม่ทุกข์ ทำไปที่ละประเด็นๆ


พุทธศาสนา ทุกคนมีผัสสะ(สัมผัส) 6  อย่างเป็นปรกติจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ(มโนวิญญาณ)  ใช้กันทุกวันเป็นปรกติ
ฝรั่งไม่ยอมรับ มโนวิญาณ(ใจ) เลยไม่นับ
พอพบอะไรแปลกๆก็บอกว่าสัมผัส หก พิเศษขึ้นมา
แต่ของพุทธมันคือปรกติ มโนวิญญาณ ใช้ทำหลายอย่าง คิด รู้สึก ไปจนผัสสะ เปรต สร้างภาพนิมิต

ที่คุณได้รับคือแค่ทำให้ละเอียดขึ้นเหมือนตั้งใจฟังเพลง(หู)แล้วพบว่าเพลงที่ฟังมันมีรายละเอียดดนตรีมากขึ้น

การนั่งสมาธิเป็นแค่แบบฝึกเอาไปใช้ สัมมาสมาธิ  ไม่เอาอะไรที่แปลกๆเพราะมันจะไม่รู้ว่าใช้ทำอะไร

สัมมาสมาธิ คือการจดจ่อที่สติให้ทุกกิจกรรมที่ทำมันถูกต้องชอบธรรม ต้องทำเป็นปรกติในทุกกิจกรรม นั่ง กิน เดิน นอน คิด

ดังนั้นไม่ต้องฝึกนั่งหลับตาก็ได้ ระดับปุถุชนมันไม่ต้องการกำลังสมาธิอะไรมากมาย เข้าไปปฎิบัติ มรรค 8 ได้เลย
ไม่เสียเวลา

พระหลายๆรูปฝึกสมาธิตามรูปแบบแต่ไม่ฝึก มรรค 8 สุดท้ายเจอบททดสอบไม่ผ่าน ปราชิก เพราะเอาแต่หลับตาเจอแต่กิเลสจำลองไม่เจอของจริงพอออกสมาธิมาก็ไม่ทำอะไร
พอเจอบททดสอบจริงเลยแพ้ต้องสึกก็มี

ดังนั้นฝึกไปใช้ไป สัมมาสมาธิ ไปตามระดับความรู้ทางธรรมะที่เรียนจะทำให้เจริญสมาธิพร้อมใช้งาน เช่น

ไปเที่ยว.... จะมีอะไรทางเพศแก้ผ้าแล้ว
ใช้วิชาทางพุทธศาสนา มีสติ กำหนดสมาธิทำ อสุภกรรมฐาน พิจรณาคู่เป็นศพ เน่า เหม็น ไม่งาม สร้างภาพนิมิตขึ้น
อวัยวะทำกิจกรรมไม่แข็ง ก็ไม่ต้องทำผิดศีลธรรม
แต่ถ้าไม่ใช้วิชา ฝึกนั่งก็ส่วนนั่ง นี้แก้ผ้าแล้วก็อีกเรื่องคนละเวลา กิจกรรมก็ทำไปศีลก็จะผิดได้

ไปเที่ยวบ่อยๆ กำหนดบ่อยๆกิจกรรมไม่ได้ทำ วันหลังก็ไม่เสียเงินเที่ยวเอง
คือ เจริญสติจัดการปัญหาแก้เหตุแห่งทุกข์ไปได้ประเด็นหนึ่ง

ปรับใช้ได้อีก

ซื้อเหล้ามา พิจรณาโทษเหล้าสร้างภาพนิมิตจากมโนว่าเมา ป่วย แล้วไม่ดื่ม เททิ้งบ่อยๆก็เลิกเหล้าได้ไม่ซื้ออีก
หรือถ้า กำหนดสติได้ตั้งแต่ก่อนซื้อ ก่อนเที่ยวมี ดำริชอบ(สัมมาสังกัปปะ) ยิ่งเร็วก็ยิ่งดีไม่ต้องจ่าย
เอาทรัพยากรไปทำประโยชน์ได้ แต่ด้วยความเป็นปุถุชนก็มีวันที่ แพ้ใจ ต้องค่อยๆฝึกไปมีความเพียรชอบ(สัมมาวายามะ)

สัมมาสมาธิ สำผัสที่ 6  ฝึกและใช้กันแบบนี้ไม่ต้องนั่งหลับตาก็ได้ถ้าไม่ชอบ