ป้าฝากเราซื้อกระเป๋าแบรนเนมด์เนื่องจากเราไปต่างประเทศ ที่นั่นราคาถูก แถมฝากซื้อของฝากเพื่อนเค้าอีกอยากซื้อให้เพื่อน ตีคร่าวๆเบ็ตเสร็จ 2หมื่นกว่า
แต่ทีนี้พอเราบินกลับมาป้าก็บอกจะคืน แต่ผ่านมา3เดือนแล้ว ป้าก็ยังไม่คืนค่ะ
บอกจะคืนวันนี้ พอเลยกำหนดซัก2-3วัน เราก็จะทักไปถามว่าอย่าลืมคืนเงินเรานะ
ป้าก็จะประชดว่าแบบ เราขี้ทวง เราลืมบุญคุณ(ตอนเด็กๆป้ามีซื้อของให้บ้าง ไปกินข้าวไหนก็จ่ายให้)
อะไรแบบนี้ แล้วเราพึ่งมารู้ภายหลังว่าช่วงนี้ป้าล้มละลาย แบบหนี้บัตรเครดิตเต็ม และไม่มีตังค์ใช้
เราก็อยากช่วยเหลือนะคะ แต่แบบทำไมในเมื่อเค้ารู้ตัวว่าไม่มีเงินแล้ว ทำไมถึงต้องซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมแบบนี้ไปใช้อีก
ถ้าสมมุติป้าล้มละลาย ไม่มีตังค์ ต้องไปหาหมอเดือดร้อน หรืออยากกินอะไร ติดขัดอะไรปัจจัย4เราพร้อมช่วยเหลือ
แต่นี้คือใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย แถมหน้าใหญ่ฝากเพื่อนอีก แบบนี้เลยไม่รู้จะไปต่อไงเลยค่ะ คือว่าขนาดของฝากที่เราซื้อให้แม่ยังไม่กี่พัน
พอป้าแกประชดมาเวลาทักไปหา เราก็พาลรู้สึกผิด ไม่อยากทวง แต่แม่เราก็บอกว่ายืมคือยืม ต้องคืนนะ
แล้วแกก็พิมพ์มาว่า ไม่บืมหรอกจ้า ทวงขนาดนี้ ขอบคุณนะที่ช่วยเหลือยามลำบากเป็นบุญคุณล้มพ้นชั่วชีวิตนี้จะไม่ลืม (อันนี้คือฟีลประชดนะคะ)
คือเราก็อยากช่วย แต่มันเป็นเงินที่ไม่จำเป็นต้องเสียจริงๆ แบบทำไมคุณต้องซื้อของแบรนเนมด์ตอนชีวิตเป็นแบบนี้อ่ะ
แล้วของที่ฝากเราก็ไม่ได้คิดเงินหมดด้วยนะคะ มีของอีก3000กว่าบาทที่เราไม่คิดเงินแกไป ก็ถือเป็นของฝาก
ค่าเงินเราก็คิดเรทถูกกว่าปกติตัวหลังปัดเศษลงเป็นเลข0เลย  ค่าชาร์ตบัตรเราก็ไม่ได้คิด แถมภาษีมูลค่าเพิ่มเราก็ไม่ได้คิด หิ้วของมาให้แกก็ครึ่งกระเป๋าแล้ว
คือการที่เราทวงแกแบบนี้เราผิดไหมคะ เสียความรู้สึกมาก ก็รักเหมือนแม่คนนึงนะ แต่แบบนี่ไม่โอเคเลยค่ะ