สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้จะมาแบ่งปันเล่าเรื่องราวของเราและแฟนที่เป็นทหารค่ะ แฟนเราอายุ20ปี ยังไม่ถึงคราวที่ต้องเกณฑ์ แต่เขาก็ไปสมัครเอาซะงั้น ก่อนที่เขาจะไป จริงๆเขาต้องไปตั้งแต่ 1พค.66 แล้ว แต่เนื่องจากมีเลือกตั้งเลยเลื่อนเวลาเป็น 15 พค.66 เขาและเราก็ใช้เวลาที่เหลือด้วยกันเต็มที่มากๆก่อนที่เขาจะไปค่ะ ทีงี้ตอนแรกเราก็กังวลกลัวว่าจะอยู่ได้ไหมจะเหงาไหม เพราะมันดันเป็นช่วงที่เราเปิดเทอมม.6ของเรา เขาก็เป็นคนที่ไปรับส่งตลอด คืนสุดท้ายวันที่ 14 พค.66 เขาและเรากอดกันครั้งสุดท้ายมันเป็นสิ่งที่เราต้อมยอมรับให้ได้เรากลั้นน้ำตาไม่ไหวเลยจริงๆค่ะ พอวันที่15เขาไป ก็ยังคุยโทรศัพท์เราก็กังวลว่าเขาจะโดนเก็บโทรศัพท์ตอนไหน กลางคืนนั้นเราร้องไม่หยุดเลย หัวใจและความคิดสมองเรามันอ้างว้างมาก เขาทักมา3ทุ่ม แต่เราดันหลับไปก่อนเลยไม่ได้คุย พอวันที16 เราก็เริ่มร้องไห้น้อยลงเพราะต้องไปรร.ช่วงวันแรกครูก็ไม่ค่อยเข้าสอน พอเราว่างเราก็คิดถึงเขา แอบนอนร้องไห้ในห้องเรียนซะอีก จนพอมา6โมงเย็นมันขึ้นว่าเขาออน ก็ได้มีโอกาสคุยกันนิดนึงแต่มันทำให้เราใจฟูมากๆ เหมือนยังมีเขาอยู่ข้างๆ คุยแค่1ชม.เขาก็ต้องเก็บเพราะสัปดาห์นี้ ครูฝึกเขายังไม่ได้ให้ฝึกอะไร แค่เดินเรื่องธุรการ และเขาก็ให้เฟซครูทหารมา เราก็เลยแอดไปมันทำให่เราหายห่วงนิดนึงค่ะ เพราะเราอาจจะได้ติดตามเขาผ่านเฟซครูทหาร เผื่อบางทีเขาลงรูปอะไรเราจะได้รับรู้บ้าง วันนี้ก็เป็นวันที่3แล้วที่เราห่างกันเราร้องไห้น้อยลงแต่ก่อนมาก ส่วนเรื่องนอกใจเราไม่เคยคิดเลย เพราะเราอยากให้เขาคือคนในอนาคตของเราค่ะ ใครที่กำลังมีแฟนไปทหาร อดทนและสู้ไปด้วยกันนะคะ คนไปไม่ทัอ คนรอไม่ทิ้ง
รอแฟนไปทหาร