ตามชื่อเลยค่ะ เราย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันกับแก๊งเพื่อนเก่าที่เขาสนิทกันมาก่อนอยู่แล้ว(แต่เราก็เคยคุยกับแก๊งนี้อยู่บ่อยๆนะ) ในแก๊งมีประมาณ9คน รวมเราเป็น10พอดี แต่ว่าเขาไม่ค่อยสนใจเราเลยค่ะ เวลาถ่ายรูปกลุ่มแล้วเขาลงรูปในเพจห้อง เราจะติดเฟรมแค่ครึ่งหน้าในขณะที่คนอื่นๆเห็นเต็มหน้ากันหมด เวลาไปเที่ยวเขาก็ไปกันแค่9คน แชทกลุ่มก็ไม่มีเรา เวลานั่งในกลุ่มด้วยก็ไม่มีใครคุยกับเราเลย แค่มองหน้าเฉยๆ ถ่ายคลิปติ้กต้อกก็ไม่ชวนเรา เหงามากค่ะเพราะว่าเราสนิทกับ9คนนี้ที่สุดแล้ว เราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ไม่รู้จะคุยอะไรดี เขาไม่เคยเล่าเรื่องอะไรให้ฟังเลย เรากลับบ้านก็กลับคนเดียว ไปนั่งกินข้าวคนเดียวเพราะเขาไม่กินข้าวเที่ยง เราพยายามปรับตัวแล้วนะ555 แต่ว่าเมื่อก่อนไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกค่ะ เมื่อก่อนเราเป็นคนร่าเริงพอตัว เพราะมีพวกเขาอยู่เล่นด้วยตอนเย็น ไปไหนมาไหนด้วยกันแต่พอท้ายเทอมเขาเริ่มทิ้งห่างเรา(ช่วงนั้นมีคนในกลุ่มมีแฟน ก็เลยยกกลุ่มไปหาแฟนด้วยกัน9คนเลยรักพวกพ้องม๊าก555)และเราก็เริ่มกลับบ้านเร็วขึ้นเพราะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน พอปิดเทอม เราก็เริ่มติดโซเชี่ยลมากขึ้น ไม่ได้ระบายพูดคุยกับใคร ไปเที่ยว หรือติดต่อกับเพื่อนๆเลย ทำให้เราโลกส่วนตัวสูงขึ้นมากเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพ้อเศร้าๆในทวิต และพวกนั้นก็รับรู้นะคะว่าชีวิตเราเป็นยังไงเพราะนางก็ติดตามทวิตเรา แต่ไม่เคยทักมาปลอบ ไม่เคยให้กำลังใจ ไม่ชวนคุย ไม่ทักถามเราว่าเราเป็นไงบ้าง นี่ฉันรออะไรอยู่ ..555  ตอนนี้รู้สึกแย่มาก เดินกลับบ้านทั้งน้ำตา ถึงขั้นร้องไห้กลางสถานี เจ็บไปหมด สำหรับเราเพื่อนคือสิ่งสำคัญมาก มันไม่ใช่แค่นอยด์แล้วอ่ะ ทำยังไงให้ชินสักทีคะ เพราะจะหาเพื่อนใหม่ก็ยากอยู่เพราะเมินเราแทบทุกคน อยากลองเมคเฟรนกับคนอื่น เขาก็กดใจข้อความไม่ตอบกลับ ท้อละค่ะ(มันดูเหมือนไม่มีวิธีแก้เลยเนาะ555) แค่แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับทุกคนอ่ะค่ะ เราอยากมีทัศนคติแบบชีวิตไม่ต้องมีเพื่อนเยอะก็อยู่ได้ แต่ก็กล้าลองกลัวไม่มีเพื่อนจริงๆ