เรื่องมีอยู่ว่าเรารู้จักผู้ชายคนหนึ่งแรกๆไม่ได้คิดอะไรกับเขาเขาชอบเล่าเรื่องความรักของเขากับแฟนให้ฟังทำให้เรารู้สึกสงสารเห็นใจคอยดูแลเหมือนพี่คนหนึ่งจากแค่รู้สึกว่าขาคือพี่คนหนึ่งคอยหยอกให้เขายิ้มมาวันหนึ่งมันเริ่มรู้สึกดีต่อกันเราตกลงกันจะอยู่แบบไม่มีสถานะห้ามรักกันห้ามรู้สึกห้ามแสดงออกซึ่งข้อตกลงเราสร้างขึ้นเองทั้งหมดแรกๆเรารู้สึกแค่สนุกพอนานไปความรู้สึกเราเริ่มเปลี่ยนเพราะเขาเป็นคนที่อบอุ่นคอยใส่ใจเรื่องนั้นนี้เราทำให้เรารู้สึกมีความรู้สึกดีเกินว่าที่ตกลงกันไว้ ลืมบอกเราทั้งคู่มีแฟนแต่เราทำงานที่เดียวกันพักด้วยกันห่างแฟนทั้งคู่แต่พอวันหยุดเขาลากลับบ้านเขาบอกอย่านอกลู่นอกทางนะอยู่มันยิ่งทำให้เราคิดไปไกลถึงตอนนี้เขาไปบ้านก้หายไปเลยทักมาหาเราน้อยมากบอกจะรีบกลับก้หายไปเป็นเราที่เฝ้ารอ...เป็นความรู้สึกที่แปลบๆๆ
บอกเขาจะไม่รู้สึกอะไรแค่สนุกสุดท้ายกับรู้สึกก่อน
นี้แหละ**ความรู้สึกแอบแซ่บใครรู้สึกก่อนคนนั้นเจ็บตอนนี้ก็เหลือเวลาทำใจเพื่อให้ลืมเขาเพราะไม่รู้เขากลับมาทุกอย่างก่อนหน้านี้จะเหมือนเดิมไหมเราไม่อยากรู้สึกแล้วอยากถอนตัวแต่ใจมันเกินเลยไปแล้ว
พี่เขาเตือนแล้วว่าสักวันเราจะผูกพันกันแล้วเราจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่