คือตอนนั้นเรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับแฟนค่ะว่า เราไม่ค่อยโอเคกับพฤติกรรมของแม่แฟนแต่เราไม่ได้ว่านะคะคือเราแค่คุยให้เขาฟัง เผื่อบางทีอะไรจะดีขึ้นเพราะเราต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน คือแม่แฟนชอบมองเราด้วยสายตาค่ะละชอบทำเสียงไรดังๆเวลาเราอยู่ บางทีก็เคยมีพูดแซะนะคะเราเลยคุยกับแฟน พอวันนั้นเราทะเลาะกันแล้วเขาเมา เขาไปบอกแม่เขาทุกอย่างที่เราเล่าให้เขาฟัง คือบางทีเราก็คงผิดแหละค่ะ เรานึกว่าเขาจะรับฟัง แต่สุดทัายก็ไม่ใช่ แต่ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่กับเขาเรายอมรับเลยนะคะเราโง่มากๆ เรารู้ตัวเองว่าเราโง่มากจริงๆ เราไม่เคยลืมสิ่งที่เขาทำกับเราสิ่งที่เขาพูดกับเราแต่เราก็ทำใจค่ะ เลือกแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกแต่เรามีไรเราไม่คุยกับเขาแล้วค่ะ ทุกอย่างคงอยู่ที่เราเลือกเองทั้งหมด เขาเหมือนผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงเลยก็ว่าได้ค่ะสำหรับเรา แต่ทำไมก็ไม่รู้เราถึงยังรัก... เราเคยตั้งกระทู้อันนึงค่ะ เขาถามว่าต้องถึงขนาดนี้เลยหรอแต่เขาไม่นึกถึงตอนที่เขาทำร้ายเราเลยค่ะว่าสิ่งที่เขาทำมันขนาดไหน