สวัสดีค่ะ คือเราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงเรียนมอปลายคือเราไปบ้านเเฟนมาค่ะเราไม่ได้บอกพ่อกับเเม่ว่าเราไปเเต่จะอ้างว่าไปรรบ้างไปหาน้องบ้างเเต่จริงๆที่ว่าไปก็คือไปจริงค่ะเเล้วก็พอไปทำธุระเสร็จก็ไปบ้านเเฟนต่อจริงๆเเล้วไปบ้านเเฟนเเม่ของเเฟนก็อยู่บ้านค่ะเเต่เราสองคนส่วนใหญ่จะอยู่ในห้องนอนส้ะมากกว่า

เเล้วเมื่อวันที่ผ่านมาพ่อเเม่เราจับได้ว่าเราไปบ้านเเฟนมาเเม่ก็ถามเราว่าไปบ้านเเฟนมาหรอ เราก็เลยตอบว่าใช่เเต่เเม่ของเเฟนก็อยู่บ้านเพื่อที่เเม่เราอาจจะคิดว่าเราคงยังไม่เกินเลย

เเต่พ่อกับเเม่เราเป็นคนหัวโบราญมากเเล้วพูดกับเราว่าไปบ้านเขาก็ไปนอนในห้องสองคนน่ะสิได้กันเเล้วเเน่ๆ(เเต่จริงๆเเล้วก็เหมือนที่เเม่เราพูดค่ะว่าเราสองคนเดินเลยกันไปเเล้ว)  เเม่ก็เอาคนที่รู้จักมาเปลียบเทียบเราว่าถ้าท้องอย่างงั้นอย่างงี้เเม่เราชอบด่าชอบบ่นเเล้วพอมางี้เเม่จะไม่ฟังเราค่ะ(เเต่เราก็ป้องกันนะคะ)เรารู้สึกผิดที่เขารู้พอเเม่บ่นเราเสร็จเเม่ก็เข้าห้องไปบ่นกับพ่อต่อว่าจะให้เราหมั้นกับเเฟนอย่างงั้นอย่างงี้
เราร้องไห้ออกมาเลยค่ะมันเเย่มากจริงๆที่พ่อเเม่ไม่เข้าใจหัวโบราณเราเข้าใจค่ะว่าท่านเป็นห่วงหรือท่านหวงเเต่เอาจริงๆคือเราว่าเราไม่ได้ทะเหลทะไหลขนากนั่นพักนึงเราทำงานหาเงินใช้เองไม่ขอพ่อเเม่เลยสักบาทเรียนเราก็เรียนปกติดลยค่ะไม่เคยให้เขาเสียใจเเต่มีเรื่องนึงคือเราคบกับผญพ่อเเม่เราไม่เอาค่ะไม่ให้เราคบเลยเราก็เลิกให้เขา(เเต่ที่ต้องเลิกเพราะเหมือนว่าเขาบีบเราให้เราอึดอัดมากกว่า)พอคบกับผู้ชายก็ไม่ดีงั้นงี้



คือเราอยากให้พ่อเเม่เราเปิดใจมากกว่านี้อ่ะค่ะ เเต่ตอนนี้ไม่กล้าที่จะไปพูดคุยกับพ่อเเม่เลยทำยังไงดีคะเพราะถึฃพูดคุยไปพ่อเเม่คงหัวโบราณเหมือนเดิม บางทีเหนื่อยมากค่ะที่พ่อเเม่บีบบังคับเเบบนี้


##ขอบคุณล่วงหน้านะคะสำหรับคนที่ตอบ