วันหนึ่งผมไม่คิดเลยว่าผมจะได้มีแฟนเหมือนคนอื่นเขาตลอดระยะเวลา 20 กว่าปีที่ผ่านมาผมไม่เคยมีแฟนเลยสักคน และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้มาเล่นเกมมันเป็นช่วงเวลาที่ผมมาทำงานแล้วผมอยู่คนเดียวแล้วผมไม่มีอะไรทำผมเลยตัดสินใจเก็บตังค์ซื้อคอมสักเครื่องมาไว้เล่นเกมแก้เหงาเวลาเลิกงาน พอผมไปรู้จักเกมเกมนึงแล้วทำให้ผมเล่นแล้วสนุกรู้สึกสนุกกับมันแล้วก็ติดใจเล่นๆไปสักพักผมก็ได้เจอเพื่อนใหม่มิตรภาพของการเล่นเกมอีกเยอะแยะมากมายหลายคน แล้วหลังจากนั้นมันก็ทำให้ผมหายเหงาได้ แล้วอยู่มาวันนึงผมก็เลยรู้จักคำว่ามีแฟนเล่นเกม ได้ไปเล่นด้วยกันมันก็ทำให้ไม่เหงา แต่คนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรไปถึงขั้นอยากคบกันชีวิตจริง คิดแค่เล่นเกมไปด้วยกันเพื่อให้หายเหงา แล้ววันนึงเขาได้ไปมีกิ๊กในคบกับหญิงผู้ชายคนนึงแล้วผมก็จับได้ ผมก็เลยเลิกกับเขาไปโดยที่ความรู้สึกก็เศร้าๆอยู่นิดนึงแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก พอผ่านไปแป๊บนึงผมก็ไปเล่นกับเพื่อนแล้วก็ได้เจอกับผู้หญิงคนนึง ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาหรอกก็ไปเล่นด้วยกันทำนู่นทำนี่ด้วยกันเฉยๆไม่ได้คิด แล้วพอเล่นอยู่ๆวันนึงผมก็รู้สึกชอบเขาขึ้นมาเพราะเขาคุยสนุกแล้วผมก็ได้ขอเขาคบในเกม เขาก็ตอบตกลงกับผม แล้วหลังจากนั้นเราก็ได้มีโอกาสคุยกันมาเรื่อยๆไปเล่นเกมอะไรเขาก็ไปเล่นด้วยหมดจนทำให้เรารู้สึกชอบเขาในชีวิตจริง ได้คุยกับเขาอยู่กับเขาตลอด เวลานอนเราก็คาสายกันทุกวันทุกวันแม้กระทั่งเวลาตื่นขึ้นมาผมก็จะเจอเขาอยู่ในสายตลอด จนความรู้สึกของผมมันกลายเป็นความรู้สึกที่รักคนๆนี้จริงๆแบบจริงจัง ผมเคยขอเขาคบชีวิตจริงแล้วเขาบอกว่าต้องให้มันเจอกันก่อนอะไรประมาณนี้ เราก็ได้คุยกัน ช่วงปีแรกเขาอยากให้ผมไปหาแต่ผมติดปัญหาหลายอย่างแค่หนึ่งในนั้นคือความไม่มั่นใจในตัวเองด้วยผมกลัวเขาจะไม่ชอบในตัวผม เพราะผมไม่ได้เป็นคนที่รอหุ่นดีผมเลยไม่มั่นใจในตัวเองกลัวเขาจะไม่ชอบเราแล้วเขาจะไม่คุยกับเราอีก และด้วยหน้าที่การงานผมต้องทำงานแล้วผมก็ไม่ค่อยมีตังค์ก็เลยไม่ได้ไปหาเขา แล้วพอเข้าปีที่ 2 ผมตัดสินใจถามเขาว่าถ้าผมไปหาเขาจะทิ้งผมไหมเพราะว่าผมเป็นคนที่หน้าตาไม่ดีก็ไม่ดีตัวอ้วน เขาก็บอกเขาไม่ทิ้ง ก็เลยตัดสินใจเก็บตังค์ ว่าจะไปเที่ยวกับเขากับพวกเพื่อนๆ รู้จักกันมาในเกม แล้วอยู่ๆมาวันหนึ่งเราสองคนทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องทะเลาะมันก็เกิดจากผมไปคอยหึงหวงเขามากจนเกินไป ลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของมากจนเกินไปทั้งๆที่ชีวิตจริงเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย แต่ผมเชื่อว่าหลายคนที่ได้คุยอยู่ด้วยกันนานๆคุยกันตลอดจนเกิดความผูกพันมันต้องมีบ้างแหละที่มันใช้ความรู้สึกจริงๆรักที่ไม่ได้แยกแยะอะไรเลยว่าคือเกมหรือชีวิตจริง นั่นแหละที่ผมไปหึงหวงเขา เพราะเขาเป็นคนเฟรนลี่ชอบไปคุยกับคนนั้นคนนี้ในเกม แต่เขาก็บอกเขาไม่ได้คิดอะไรแค่คุยเล่นๆเฉยๆ ด้วยความที่ผมหึงจนหน้ามืดตามัวกลัวเขาจะคุยแล้วสนิทกันแล้วไปชอบกัน ก็เลยทำให้เราสองคนทะเลาะกันเรื่องนี้มาเรื่อยๆ เรื่อยๆจนมันแบบเขาทนไม่ไหวแล้วเขาไม่อยากจะทะเลาะแล้ว เขาบอกไม่อยากจะมาคอยนั่งอธิบายอะไรแล้วเขาอยากเล่นให้มีความสุขบ้าง เขาเลยบอกเลิกผม ก่อนหน้านี้เราเลิกกันบ่อยมากและทุกครั้งที่เลิกผมก็กลับไปขอโอกาสเขาและซ้ำแล้วซ้ำเล่าเรื่อยๆจนครั้งนี้ เขาก็บอกอยู่ว่าครั้งสุดท้ายแล้วจะไม่ให้โอกาสแล้ว ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจมากใจหายทำใจไม่ได้ที่จะไม่มีเขาอยู่อีกต่อไปแล้ว ผมทุกข์ทรมานมากร้องไห้ทุกวัน จนทำอะไรไม่ได้เลยกินข้าวก็ไม่ได้นอนก็ไม่หลับ บางครั้งก็นั่งพูดอยู่คนเดียว นั่งคุยเหมือนเขายังคุยอยู่กับเราความเป็นจริงคือนั่งคุยคนเดียว นั่งเหม่อ พูดเพ้อเจ้ออะไรไปเรื่อยตอนนั้นที่ผมจำได้คือสติผมไม่มีแล้วนึกถึงแต่เขาอยากได้เขากลับคืนมาอย่างเดียวเลย แล้วผมก็เสียโอกาสนี้ไป ผมไม่สามารถรักษาเขาไว้ได้ ผมได้แต่นอนโทษตัวเอง ว่าวันนั้นถ้าเราไม่พูดไปแบบนั้นเราก็คงไม่ทะเลาะกันจนโอกาศครั้งสุดท้ายที่ผมมีมันได้จบลง เราคบกันมา 2 ปี ผมฝันอนาคตว่าผมจะเก็บตังค์ไว้เยอะๆแล้วไปเปิดร้านทำขนมเค้กร้านเล็กๆสักร้านเพื่อจะได้ไปอยู่ใกล้ๆเขาเพราะมันเป็นความใฝ่ฝันของผมพี่อยากจะมีร้านขนมเค้กคาเฟ่สักร้าน ผมได้บอกเขาว่าเราจะช่วยกันเก็บตังค์ตั้งใจทำงานสร้างอนาคตไปด้วยกัน ด้วยความที่เราอยู่ไกลกันมันเลยทำให้เราไปหากันลำบาก ไม่สามารถไปเที่ยวด้วยกันได้บ่อยๆ มันเลยทำให้เราไม่ค่อยเข้าใจกัน ถ้าเกิดได้อยู่ด้วยกันมันก็จะเข้าใจกันมากกว่านี้ แล้ว ผมก็ไม่สามารถรักษาเขาไว้ได้ ผมเสียใจมาก ทำไมผมโง่อย่างนี้มีแฟนแล้วแท้ๆแต่กลับรักษาไว้ไม่ได้ ผมเป็นโสดมา 24 ปี แล้วก็ได้มาเจอเขานี่แหละ ที่ทำให้ผมรู้จักคำว่าการมีแฟนครั้งแรกของผมเลยที่เป็นแบบแฟนที่ผมคิดจริงๆจังๆ อย่าพูดไปว่าแฟนคนแรกของผมเลยก็ว่าได้ ผมก็ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมไม่คิดว่าถ้าอยากเป็นแฟนกับเขาจริงๆต้องทำให้เขามีความสุขทำให้เขาประทับใจมากที่สุดไม่ใช่มาคอยนั่งจับผิดกันทะเลาะกันกับเขาแบบนี้ สุดท้ายแล้วผมก็ได้แต่แบบ นั่งเสียใจแล้วก็คิดว่าอีกแค่เดือนเดียวแท้ๆจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอยู่แล้ว จะได้ไปเจอกันครั้งแรกอยู่แล้ว แต่มันก็สายไปแล้วความสัมพันธ์ของเราสองคนมันก็ได้จบลงไป ตอนนี้ผมก็ยังรักและเป็นห่วงเขาเสมอ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ได้แต่ภาวนาว่าสักวันหนึ่งตื่นขึ้นแล้วจะได้กลับมาคุยกันคบกันอยู่ด้วยกันทำความฝันด้วยกันเดินไปด้วยกันอีกครั้ง...😭😭