สวัสดีค่ะ เราอายุ 25 คบกับแฟนอายุ 43 ห่างกัน 18 ปี เรารู้จักกับพี่เขาผ่านทางเพื่อนค่ะ ก่อนคบก็ถามเพื่อนมาแล้วว่าพี่เขาเป็นคนยังไง เพื่อนมันก็บอกค่ะว่า พี่คนนี้ดีนะ ตั้งใจ ขยันทำงานดี แต่กินเหล้าเยอะ เราเลยลองไปคุยดู เพราะเราชอบคนขยันทำงานค่ะ พอคุยกันแล้วถูกคอซะงั้น เราเลยพยายามคิดและเตรียมใจกับอนาคตที่ถ้าคบกันไปจริงจังอาจจะต้องเหนื่อยดูแลเขาตอนแก่แล้วค่ะ คิดว่าคงลำบาก แต่ก็จะพยายาม

ตอนนี้ประเด็นคือพ่อแม่ที่บ้านเราไม่เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้อ้าปากพูดเลย เพราะพ่อบอกว่า 'ยังไงก็ไม่เอาคนนี้นะ ไม่เหมาะสมกับลูกเลย' แล้วก็พาลไปว่าเพื่อนเราอีกว่าแนะนำคนไม่ดีมาให้ อะไรงี้ ;-;

ปัจจุบันเราเพิ่งได้เป็นพนักงานในรัฐวิสาหกิจ ก็มั่นคงในระดับหนึ่ง พ่อแม่ที่บ้านเราค่อนข้างหวงมากค่ะ

ส่วนแฟนเป็นลูกจ้างในหน่วยงานของรัฐค่ะ เท่าที่ถามมาเขาสอบพวกราชการผ่านภาค ก แล้วนะคะ แต่ว่าญาติที่บ้านเขาชวนให้ออกไปทำธุรกิจด้วยกัน ผ่านไปหลายปี ผลสุดท้ายธุรกิจไปไม่รอด เพราะหุ้นส่วนโกงเงินไปค่ะ ถ้าจะหันกลับมาสอบราชการ อายุก็เกินที้จะได้บำนาญแล้วค่ะ เลยมองว่าไม่คุ้ม ส่วนสถานะทางการเงิน เท่าที่ลองถามมา พี่เขาไม่มีเงินเก็บเลยค่ะ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว กินเที่ยว ไม่ได้คิดจะไปสร้างครอบครัวกับใคร

ตอนนี้เราคบกันมาประมาณ 4 - 5 เดือนแล้วค่ะ มีปัญหาทะเลาะกันบ้างเล็กน้อย แต่ก็คุยกันได้ค่ะ ไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะเลิกกัน

ตอนนี้เรามาทำงานไกลบ้านด้วยค่ะ ไม่มีโอกาสได้พูดต่อหน้าพ่อแม่ และคิดไม่ออกเลยค่ะว่าจะทำยังไงให้พ่อแม่ของเรายอมรับ ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้พอจะมีวิธีหรือคำพูดไว้ให้เราเริ่มเอาไปคุยกับพ่อแม่ โดยที่ไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจบ้างมั้ยคะ

ขอยคุณค่ะ