เวลาเราอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ เราชอบกังวลว่าคนอื่นจะมองเราเป็นคนอ่อนต่อโลกหรือไม่ทันคนรึป่าว อันนี้เราก็เข้าใจนะว่าทุกคนมันไม่ได้สนใจคนอื่นมากมายนอกจากตัวเอง แต่เราก็ยังไม่หายคิดแบบนี้สักทีเวลามีคนเข้ามาคุยด้วย จนเราค่อนข้างเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยออกไปสุงสิงกับใคร จะอยู่แค่กับคนที่สนิท ไว้ใจได้จริงๆ เราไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าทุกคนบนโลก กลัวความคิดมนุษย์ เพราะมนุษย์แต่ละคนความคิดแตกต่างกันจนแยกได้อยากว่าใครคิดยังไง บางคนใจดีกับเราบางคนพูดไม่ดีกับเรา อย่างเช่น วันนี้เราทำงานที่ร้านแห่งหนึ่ง เราเป็นพนักงานที่ร้านนั้น เราขอข้าวแม่ครัว 2 กล่องเพื่อเอาไปฝากเพื่อนที่ห้อง(ขอครั้งเดียว) เขาก็ถามเราได้ทำงานด้วยกันไหม ให้แค่กล่องเดียว(แล้วทำหน้าขมวดคิ้ว หน้าตาไม่เป็นมิตรเลย) คือไม่รู้ว่าจะงกอะไรขนาดนั้น ทีหลังก็จะไม่ขอแล้ว ทำไมอ่ะเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกันทำไมไม่แบ่งปันกันเลย ลุงอีกคนที่เป็นพ่อครัวใจดีมาก เขาบอกให้เอาไปเลยทำไว้เยอะ เห็นไหมคนแต่ละคนก็ย่อมต่างนิสัย ต่างจิตใจ ต่างการเลี้ยงดู เรารู้สึกไม่ดีเลยที่ไปขอเขาทั้งๆที่เป็นสิทธิ์ของเรานะเราเป็นพนักงานอะ  แล้วมันผิดไหมอะที่เราอยากอยู่คนเดียวหรือแค่คนรู้ใจ เพื่อนสนิทเท่านั้น เราเบื่อที่จะต้องมานั่งแคร์ใคร เราทำงานเสร็จเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ชอบความวุ่นวายรู้สึกหมดพลังกินพลังงาน เอาเวลาไปนอนดูซีรี่ย์ อาบน้ำพักผ่อนอยู่ห้องดีกว่า สบายใจกว่า เพื่อความสบายใจเราเลยไม่ชอบมีเพื่อนเยอะ อยู่คนเดียวก็มีความสุขได้ บางครั้งเราอึดอัดจนอธิบายไม่ถูกจนเก็บมาร้องไห้คนเดียวบ่อย เหมือนว่าเราไม่สะดวกที่จะให้ใครมารับรู้เรื่องนี้ของเรามากนักกลัวคนอื่นมองว่าอ่อนต่อโลก