เราเหนื่อยมากค่ะ คำถามที่ว่า ทุกวันนี้อยู่ไปเพื่อ อะไร เราตอบได้ชัดเจนเลย ว่าจะเลี้ยงแมว และมีบ้านที่เราฝัน โดยในฝันนัน้ ไม่มีครอบครัวเราเลยนะคะ ณตอนนี้ บางคนอาจบอกว่าเรา อกตัญญู ใช่ค่ะ เรายอมรับ เพราะ สิ่งที่เราเจอมาตลอด แตกสลายนับครั้งไม่ถ้วน แตกแล้ว ก็มีแต่เราที่ประกอบขึ้นใหม่ และก็โดนซ้ำมาตั้งแต่เล็กจนโต เหตุปัจจัยหลักเลย ก็น่าจะเรื่องเงิน ใครบอกเงินไม่สำคัญ อันนี้เถียงขาดใจ บ้านเรามีปัญหาเรื่องเงินมาตลอด พอมีปัญหาเรื่องนี้ ก็ทำให้คนเครียด พูดจาร้ายๆใส่คนในบ้าน ซึ่งคนนั้นก็คือเรา เราโดนมาตั้งแต่เราจำความได้เลยค่ะ มีครั้งนึง เกิดจากเรื่องเล็กๆ แต่เราจำไม่ได่ว่าเรื่องจากอะไร แต่นิสัยเราก็ชอบเถียง อันนี้ยอมรับเลยค่ะ แต่หลังๆมาเราจะเงียบเหมือนพูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ถึงเราจะถูก เราก็ผิดอยู่ดี โอเคค่ะ จากเรื่องที่เราเกริ่น ก็กลายเป็นทะเลาะ เราถูกด่า ว่า ลูกเลว เราอธิบายความรู้สึกคำนั่นที่เราถูกด่าไม่ได้เลยค่ะ เรารู้แค่เราไม่มีแรงทีจะร้องเลย เหมือนมันจุก จุกมากๆ จนหายใจไม่ออก หน้าเราสั่น โดยความโกรธและเสียใจมาก เรารู้สึกคนตรงหน้า เขาไม่ใช้แม่เราจริงๆ เหมือนเราเป็นแค่สิ่งมีชีวิตๆนึง ที่เขาจะพูดอะไรก็ได้ โดยไม่คำนึงถึงจิตใจ จากคำพูดนั้น เราซึมไปหลายวันมาก เราถูกคำอื่นๆ อาทิ ลูกเปรต ลูกทรพี ที่คำด่าไม่ควรออกจากปากคนเป็นแม่เลยค่ะ เราโดนมาตลอด เราบอกตัวเองซ้ำๆ ว่าชินได้แล้ว แต่ด้วยความที่เราเป็นลูก และเขาเป็นแม่ มันเป็นความรู้สึกที่ผิดหวังซ้ำๆ ตอกย้ำซ้ำๆ ว่าเขารักเราบ้างรึเปล่า ถามว่าทำไมถึงติดแบบนี้ เพราะ เราเคยโดนกระทำทางร่างกายค่ะ อาจจะไม่มาก แต่มันฝังใจทุกรอบ ครั้งที่จำฝังใจ เรานอนอยู่ ก็น่าจะเถียงกันสักเรื่อง แล้วเขาก็เข้ามาถีบเรา เหยียบเรา มันเจ็บมากๆค่ะ ไม่ใช่ที่เขาใช้เท้ามาทำเรานะคะ จิตใจต่างหากที่เจ็บมากๆ เราอยากหายไปมากๆค่ะ เราเหนื่อยมากๆ เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่แบบนี้ไปนานแค่ไหน เหมือนทุกอย่างมันถาโถมเข้ามา ที่เราทั้งหมด เราอยากหายไปจริงๆเลยค่ะ อยู่กับเพื่อนอยู่ด้านนอก เราร่าเริงมาก เราตอบไม่ได้เลยค่ะ ว่าของจริงหรือว่าเราแสดงกันแน่ เราอยากให้คนอื่นมองว่าเราร่าเริง ไม่ก็เป็นความสุขเพียงอย่างเดียวเวลาเราออกนอกบ้าน ได้ย้ำตัวเองว่าให้มีความสุขให้มากๆนะ แต่ข้างในเราแตกสลาย เราโดนทุกอย่างที่ทำร้ายจิตใจ บางครั้งเราก็ปลอมใจตัวเองว่า เก่งมากๆแล้วนะ ทนไว้นะ อีกนิดเดียว สู้ๆ บางครั้งก็มีแมวจริงๆที่ช่วยเยียวยา เป็นสิ่งเดียวที่ไม่ตัดสินเรา  แต่โชคก็เล่นตลก แมวที่เรารักมากๆ ตามไปทุกที่ ตายจากไป ทุกวันนี้ เหมือนเราเคว้งมากๆ สิ่งที่ยึดเหนี่ยวเรา มันหายไป เราขอยืนยันนะคะ แมวหรือสัตวเลี้ยงชนิดอื่นๆ เยียวยาเราได้จริงๆหายใจก็เพื่อเลี้ยงแมวค่ะ เราไม่ได้โดนแค่แม่ที่ทำเรา เราโดนจากพี่ชายรองลองมา จริงๆที่ทุกอย่างมันแย่ลง เราก็ไม่ได้อยากโทษแม่นะคะ แต่การกระทำ และสิ่งที่แม่ทำไว้ให้ครอบครัว ส่งผลกระทบต่อทุกคนมากค่ะ โดยอีกคนนึงก็พี่ชายเรา ห่างกัน10ปีค่ะ เราไม่สนิทกัน ถ้าไม่มีเรื่องจะพูดก็จะไม่พูด เพราะเวลาพูดกัน จะจบลงทะเลาะทุกครั้ง เพราะ พี่ชายเราและเราก็เป็นคนพูดจาแรงใส่กัน. เราว่าเราก็รับพฤติกรรมนี้มาจากแม่นะคะ เราเป็นก้าวร้าวเลยในบางสถานการณ์ ไม่ค่อยชอบตัวเองเลยค่ะ แต่มันถูกสะสมมาตั้งแต่เด็ก อยากแก้ไขส่วนนี้มาก กลับมาเรื่องพี่ พี่เราเป็นอีกคนที่พูดจาร้ายๆใส่เรา บางทีพูดว่าเราเป็นภาระที่บ้าน เราอายุแต่22 เราหาเงินบางครั้งก็ช่วยที่บ้าน เราไม่เคยได้อะไรเลย ตามลูกบ้านอื่นๆ เราหาเงินเอง ช่วงโควิดต้องใช้คอมในการเรียน เราก็ไม่เอ่ยปาก เพราะขอไปก็ไม่ได้ เรารู้ดี เราก็ได้แต่คิดเราไม่ได้ขอเกิดมา ถ้าเกิดมาแล้วเจอสภาพแว้ดล้อมแบบนี้ ขอไม่เกิด แต่เกิดมาแล้วก็ต้องทน บางครั้งเจอปัญหา จริงๆทุกปัญหาที่เราเจอ เราไม่เคยมาบอกที่บ้าน. เพราะบอกไป สิ่งที่เราจะโดนกลับมาคือคำด่าทอ สารพัดสิ่ง ทำให้เราต้องโกหกตลอด เราอยากออกจากที่นี้ ออกจากที่toxic นี้ และเราจะทำให้ได้ เรามีความฝันที่เราจะทำให้ได้ เราจะสู้ *เหมือนเราไม่ได้มาเล่าเลย เหมือนเราระบาย ขอบคุณคนที่อ่านจนจบนะคะ ใครที่ปัญหาคล้ายเรา หรือเหมือนเรา สู้ๆนะคะ นึกถึงฝันเอาไว้ เราก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้น แต่ถ้าเราตายฝันเราจะไม่เป็นจริง 
*เคยคิดจะหาจิตแพทย์แต่ไม่รู้จะเล่าอะไรให้เขาฟังจริงๆ เพราะเราก็เก็บสภาพจิตใจมาประกอบเองทุกครั้ง