ก่อนอื่นเราเป็นพึ่คนโตเราไปเรียนที่ตจว.คนเดียว เพราะตอนนั้นทะเลาะกับพ่อบ่อยเลยคิดว่าไปอยู่คนเดียวจะได้ไม่ต้องทะเลาะ  เราเป็นคนโมโหร้ายแต่จะเงียบมากว่าชอบเก็บมาคิดคนเดียวแต่ก่อนเวลาทะเลากับครอบครัวเราก็จะปรึกษาเพื่อน พี่ หรือคนสนิท แต่เดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าไม่อยากพูดให้คนอื่นฟังมันเหนื่อย มันไม่อยากทำอะไร ไม่อยากพูดกับใคร เพราะเราไปอยู่ต่างถิ่นแบบนี้เลยทำให้พ่อแม่รักเราน้อยลงหรือป่าว เลยรู้สึกอิจฉาน้องแต่ก่อนหน้านี้เราก็รู้สึกแบบนี้มานานแล้วค่ะ เราพยายามไม่คิดที่ว่าพ่อแม่ลำเอียงแต่เรารู้เรื่องราวของแม่มาแม่มีพี่น้อง 2 คน เป็นพี่ชาย และแม่ของเราแม่ชอบเล่าให้ฟังว่ายายเราลำเอียงรักพี่ชายมากกว่าเราเลยเก็บมาคิดหรือเพราะว่าแม่เราโดนมาก่อนเลยมาทำกับเรา เราชอบโดนพ่อกับแม่ว่าบ่อยๆ แล้วก็ทะเลาะกับน้องบ่อย เวลาทะเลาะกับน้องเราเป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็พยายามคุมสติตัวเองอยู่เสมอ แต่บางครั้งก็ไม่ไหวจริงๆพอพ่อหรือแม่มาเห็นเขาจะจะว่ารวม แต่เรารู้สึกว่าเขาว่าเราซะมากกว่าเราเลยอดไม่ได้ทึ่จะน้อยใจ