ก่อนอื่นจะบอกก่อนว่าเราไม่ได้แย้งเขามานะตอนนั้นเขาเลิกกันใครๆก็รู้ว่าเลิกกันคนในที่ทำงานก็รู้ว่าเราสองคนคุยกันเขาทำงานที่เดียวกับเราและผชก็มาคุยกับเราแต่แอบกับไปหาคนที่แต่งงานแต่เรารู้เราจับได้แต่เราไม่โวยวายและไม่ถามว่าเลือกใครแต่สุดท้ายเขาก็กับมาคุยกับเราจนคุยกันได้5-6เดือนแต่2-3เดือนหลังเขาแอบไปหากันกับคนที่แต่งงานแล้วก็ทำคนนั้นท้องจนต้องกลับไปหาและรับผิดชอบแต่เราไม่เรียกร้องไม่โวยวายปล่อยไปแต่ก่อนเขาจะแต่งงานเขามาหาเรามายุ่งกับเราแต่เรากับเขาไม่คุยกันเขาเองก็ไม่กล้าคุยกับเราเพราะคิดว่าเราโกรธจนคืนนั้นนั่งกินเหล้าด้วยกันแล้วพลาดแต่เราก็ไม่ยุ่งไม่ติดต่อกับเขาอีกเพราะเราไม่อยากทำผิดพี่ๆรอบข้างเคยเตือนแต่เราไม่ฟังเรารักเรายอมเราปล่อยให้ใช้ชีวิตของตัวเองเลยมองข้ามขอบกพร่องและให้โอกาสตลอด5-6เดือนที่คุยกันเขาแอบมีคนอื่นซึ้งเราเองรับรู้ตลอดแต่ไม่พูดจนก่อนแต่งหนึ่งวันเราตรวจครรภ์เพราะรู้สึกร่างกายแปลกๆและเมนส์ไม่มาแต่ไม่ยอมบอกผชเพราะเขาจะแต่งงานพรุ่งนี้แล้วเรายอมรับว่าเราทำบาปคือกินยาขับเขาออกแต่เขาไม่ออกยกของหนักก็ไม่ออกทำไงไม่หลุดจนเราตัดสินใจเปิดใจคุยกับรุ่นพี่ที่สนิทเขาบอกให้เราเก็บไว้แต่เราก็ครึ่งๆจนตอนนี้ 4เดือนจะ5เดือนแล้วเรายังเก็บไว้อยู่แต่พ่อของลูกรับรู้นะว่าท้องแต่ไม่เคยมาส่งเสียให้ตังเราเลยแม้แต่บาทเดียว เราไม่ได้คิดจะแย้งผชมาเลยเราเก็บเด็กไว้เพราะเราเริ่มรักเขาเราคิดได้หลายอย่างแต่เราไม่ได้ตั้งใจท้องเรากินยาแต่ติดได้ไงไม่รู้เราไม่มีเจตนาไม่ดีกับเมียของเขาเลยและไม่มีความคิดไม่ดีกับครอบครัวนั้นเลยถึงคนในครอบครัวเราให้เอาออกแต่คนรอบข้างเราซัพพอร์ตเราดีมากคอยสอนเสมอว่าเด็กเขาไม่ได้ผิดไรแล้วทำขนานนี่เขายังไม่ไปแสดงว่าเขาอยากเกิดกับเราแต่เราสงสารเขาต้องมีแม่แบบเราสงสารเขาต้องมาเกิดกับพ่อแบบนี้เราอยากแบ่งปันประสบการณ์บาปและเวรกรรมของเราให้ทุกคนฟังจะได้ไม่หลงเดินทางผิดแบบเรา เรารักใครเรารักได้แต่อย่าลืมรักตัวเองด้วย ใครอยากด่าอยากว่าเราเรายอมรับทุกคำด่า ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ