ขอระบายความในใจหน่อยคับ
ในสถานะผัวคนหนึ่ง ผมกับเมียอยู่กินกันมา14-15ปี ปัจจุบันอายุ33เมีย35 ปัญหาหาคือผมเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจะอะไรถ้าคนอื่นมองก้เหมือนไม่สนโลก แต่รู้ทุกอย่างนะแบบว่ารู้ทุกอย่างแต่ไม่พูดแต่เวลาจะทำอะไรหรือมีอะไรผมจะบอกเมียทุกอย่างทุกครั้งแบบว่าให้ครอบครัวตัดสินใจร่วมกันกลับกัน เมียผมทำอะไรไม่ค่อยบอกผมตัดสินใจเองทำเองเหมือนไม่เห็นผมในสายตากลางค่ำกลางคืนน้องโทรมาให้ไปรับมันรับสายเสร็จออกไปเลยผมก้นอนฟังอยู่ว่าเรื่องอะไรได้ยินทุกอย่างแทนที่จะบอกผมว่าเดี๋ยวออกไปรับน้องนะตรงนี้ตรงนั้นล่าสุด ใช้เงินของบริษัทไปร่วมหกหมื่นโดยที่ผมไม่รู้เรื่องแล้วก้เอารถกะบะไปจำนำมาปิดยอดทำทุกอย่างไม่เคยบอกผม สาเหตุคือไรเอาเงินไปทำไรผมก็ยังไม่รู้ความจริงเลยผมนี่เครียดเลยต้องมานั่งใช้หนี้ที่ไม่รุ้ว่าเกิดจากอะไรใหนจะหนี้บัตรอีก ผมอุตส่าห์พาครอบครัวเดินหน้าไปเป็นสเต็ป1เสตป2-3มาฉุดครอบครัวให้กลับไปเริ่มที่จุด1ใหม่อีกรอบการที่เราเริ่มจากศูนย์มันก้ยากแล้วนะ แต่ครั้งนี้ต้องเริ่มจากศูนย์แบบมีหนี้ บอกเลยมันโคตรหนักถ้าไม่มีลูกคงไม่ยากที่จะตัดใจแยกทางกันปกติผมเป็นคนที่ไม่ยุ่งกับคนที่จะทำให้ชีวิตผมไปในทางไม่ดีหรือตกต่ำไม่ได้พวกเค้านะแค่แบบต่างคนต่างอยุ่ไม่ก้าวก่ายกัน การพนันผมก็ไม่เล่นสักอย่างเหล้าเบียร์ก็ไม่กินน้อยครั้งที่จะกินบุหรี่ก็ดูดนับตัวได้ยาเสพติดไม่ต้องพูดถึงไม่เคยลอง กัญก้มีดูดบ้างนานๆๆๆๆครั้งพันรำนะ   ที่พูดมาทั้งหมดนี้ผมก็จะตั้งใจทำงานใช้หนี้ร่วมกับเธอต่อไปจะพยายามทำให้ครอบครัวอบอุ่นที่สุดมีความสุขที่สุดเท่าที่จะทำได้จะคอยอบรมชี้แนะนำทางให้เด็กเด็กจนกว่าจะโตพอดูแลตัวเองได้ สุดท้ายก็ขอให้ทุกคนดูแลครอบครัวให้ดีขอให้มีความสุขแบบที่ไม่เดือดร้อนใครนะสวัสดีครับ