วันนี้พาไปเที่ยวชมหอศิลป์ Borgese ในกรุงโรม ชมงานศิลปะทีละชิ้น ทีละชิ้น
(กำลังจะเขียนเป็นซีรีย์นะฮะ แต่ทยอยเขียนไป) 

คราวนี้ถึงตอน สาวน้อยกับยูนิคอร์น
ก่อนอื่นขอแนะนำงานจิตรกรรมยุคเรเนอร์ซองท์ก่อนใคร เพราะเป็นยุคที่ถือว่างานศิลปะสมบูรณ์แบบมากแถมยังมีศิลปินดังๆเกิดขึ้นเยอะ ทั้งลีโอนาร์โด แองเจโล และอีกคนก็คือราฟาเอล ซึ่งมีงานชิ้นเอกอยู่ที่นี่ นั่นคือ Women with Unicorn สาวงามสูงศักดิ์หน้าบึ้งตึงพร้อมกับสัตว์เลี้ยงตัวน้อยขนฟู ซึ่งคือยูนิคอร์นน้อยๆตัวหนึ่ง

เพื่อนๆมองดูภาพนี้แล้วคิดถึงอะไรกันบ้าง ให้เวลาคนละไม่เกินสองนาที อย่าคิดนาน มีใครคิดถึงโมนาลิซ่าไหม บางคนอาจบอกว่าใช่แล้วล่ะชั้นก็คิดแบบนี้ หรือบางคนอาจเพิ่งร้องอ๋อ และนี่คือแม่นางโมนาลิซ่าในเวอร์ชันของราฟาเอล ซึ่งจัดวางท่าผู้หญิงผมยาวสลวยในชุดที่เปิดให้เห็นลำคอและหน้าอกสวยงาม พร้อมฉากหลังเป็นรูปวิวไกลๆ เหมือนกันเปี๊ยบเลย

หรือว่าราฟาเอลจะลอกเลียนโมนาลิซ่ามารึเปล่า?

ถ้าใครคิดเช่นนั้นขอบอกว่าคุณได้รางวัลแล้วแหละ นี่คือคำตอบที่ถูกต้องจ้า เพราะราฟาเอลก็ยอมรับว่าเองว่าเอาไอเดียของท่านดาวินชีมา แต่จะบอกว่าลอกมาก็ไม่ได้ เพราะมันให้ความรู้สึกคนละเรื่องกันเลยทีเดียว

บรรยากาศของภาพดูสว่างมีท้องฟ้าใสตามสไตส์ราฟาเอล ผิดกับโมนาลิซ่าที่แสงดูขมุกขมัวโพล้เพล้ อีกอย่างก็คือ ในขณะที่แม่นางโมนาลิซ่าจ้องมาแล้วอมยิ้ม แม่นางยูนิคอร์นกลับมีใบหน้าบึ้งตึงราวกับกำลังจะด่าว่าชั้นเกร็งตัวเป็นนางแบบนานจนเมื่อยแล้วนะเมื่อไรจะวาดเสร็จซักที อะไรอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าสนใจเป็นที่สุดก็คือสัตว์เลี้ยงปริศนาตัวน้อย นี่เป็นสัตว์ประหลาดในนิยายซึ่งไม่น่าจะมาอยู่กับหญิงสาวที่ดูเหมือนจะมีตัวตนจริง สิ่งนี้เองคือรหัสลับที่ราฟาเอลทิ้งเอาไว้ให้คนคิดถกเถียงกันนานาสารพัดนึก

อันที่จริงนักประวัติศาสตร์ศิลปะก็ถกเถียงเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว เริ่มตั้งแต่ข้อสงสัยว่าสาวหน้าหงุดหงิดคนนี้เป็นใคร บางคนคิดว่าเป็นสตรีชื่อว่า Maddalena Strozzi หรืออาจจะเป็นแม่นาง Giulia Farnese ซึ่งทั้งคู่ก็เป็นภรรยาของบุคคลผู้สูงศักดิ์ในขณะนั้น แต่ถ้าจะมีใครถามว่าเธอทั้งสองคือใคร ยังไง ที่ไหน สำคัญยังไง ก็ไปค้นต่อกันเองละกันนะ วิกิพีเดียก็มี เราขี้เกียจจะเขียน (อ๊าว...)

ส่วนตัวยูนิคอร์นมีคนตีความว่าหมายถึงความบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่ถูกใช้ในยุคกลางและสอดคล้องกับนิ้วมือของเธอที่ไม่มีแหวน แสดงว่ายังไม่ได้แต่งงาน แต่นี่ก็ถือว่าเป็นของแปลกไปอีก เพราะในยุคนั้นภาพเขียนแบบนี้มักถูกวาดขึ้นในวาระของการแต่งงานเป็นส่วนใหญ่ (แต่ภาพโมนาลิซ่าก็ไม่มีแหวนนะ ไม่เห็นมีใครสงสัยอะไรแบบนี้เลย ข้าพเจ้าก็งง)

มีบางคนเคยบอกไว้ ว่าจริงๆแล้วยูนิคอร์นมันคือสัญลักษณ์ของตระกูล Farnese นั่นเอง และถ้าหากเธอคือแม่นาง Giulia Farnese จริงก็ไม่น่าจะเป็นข้อสงสัย อย่างไรก็ตามมีบางคนบอกว่าอันที่จริงมันคือหมามากกว่า แต่ตอนหลังคนวาดเปลี่ยนใจวาดเป็นยูนิคอร์นแทนเพราะเหตุใดก็ไม่รู้ แต่ก็ยังมีคนมาให้ความเห็นไปอีกแบบว่ายูนิคอร์นอาจหมายถึงความซื่อสัตย์หรือความบริสุทธิ์ก็เป็นได้ เพราะตามตำนานยุคกลางบอกไว้ว่ามีเพียงหญิงพรมจารีย์เท่านั้นที่ทำให้ยูนิคอร์นเชื่องลงได้

แต่ละคนก็ช่างสารพันจะหาคำตอบซะจริงๆ สรุปแล้วก็คือยังไม่มีข้อสรุป อิอิ แต่ไม่แน่หรอก ราฟาเอลอาจวาดยูนิคอร์นด้วยเหตุผลง่ายๆก็คือทำไว้ให้ดูประหลาดเล่นๆเผื่อจะได้มีคนมาสนใจถกเถียงกันเยอะๆ เป็นการโปรโมทงานแบบหนึ่งก็เป็นได้

ส่วนเรื่องหน้าบึ้งของเจ้าหล่อนก็มีคนมาแก้ต่างว่าสมัยนั้นนางแบบเด็กก็ทำท่าหยิ่งๆแบบนี้แหละ เป็นการวางมาดผู้ดีให้ดูเหมือนเป็นเทพมากกว่ามนุษย์ ว่าแล้วก็มีคนไปหาภาพวาดสมัยเรเนอซองส์ที่มีพวกคุณหญิงคุณนายวางท่านั่งอยู่ก็พบว่ามีหน้าบึ้งหลายภาพอยู่เหมือนกัน แต่บางคนก็บอกว่าจริงๆแล้วที่เขียนแบบนี้เพราะผู้หญิงที่เป็นนางแบบเป็นคนยิ้มไม่เป็น เค้าก็เลยถ่ายทอดต้นฉบับออกมาแบบนี้ เรื่องมันก็อธิบายง่าย ๆ แค่นั้นเอง

อ้อ มีเกร็ดเล็กน้อย ลักษณะใบหน้าแบบนี้มีศัพท์เฉพาะว่า RBF หรือ Resting Bitch Face ซึ่งเป็นลักษณะหน้าบึ้งหน้างอโดยธรรมชาติ ไม่ว่าจะมีอารมณ์ธรรมดาหรือยังไงก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว

จะเชื่อใครหรือไม่เชื่อใครหรือไม่เชื่อใครเลยก็แล้วแต่ แต่ก็ช่างมันเถอะ มันเป็นรูปที่สวยคุ้มต่อการมองละกัน