ผมเกษียณตัวเองตอนอายุ 48 มีเงินออมจากการทำงานเยอะพอสมควร ทุกวันนี้ไม่ได้ทำงานอะไรละ มีเงินใช้จ่ายจาก passive income จาก ค่าเช่า ปันผลหุ้น หุ้นกู้ กองทุนต่าง ๆ ก่อนเกษียณตัวเองไปซื้อที่ดิน ตวจ. ไม่ไกลจาก กทม. ปลูกบ้าน แล้วก็ปลูกสารพัดต้นไม้ที่ให้ผล ขุดสระทำบ่อเลี้ยงปลา  ทุกวันนั้น ชีวิตสุขสบายดีครับ อยากตื่น อยากนอนกี่โมงก็ทำได้ ตื่นเช้ามาได้สัมผัสอากาศในท้องทุ่ง สวยงาม เย็นสบาย แต่ละวันก็ใช้ชีวิตง่าย ๆ กิน เล่นเนต รดน้ำต้นไม้ ไปตลาดซื้อของกิน จบแต่ละวันอย่างรวดเร็วมาก ๆ รู้คุณค่าของเวลาก็ตอนนี้แหละเพราะเวลาของความสุขมันจะหมดเร็วมาก   ต่างจากชีวิตสมัยทำงานลิบลับเลย  ตอนทำงานชีวิตน่าเบื่อมาก ตื่นเช้า ขับรถ รถติด ไปถึงที่ทำงาน เจอเพื่อนร่วมงานนิสัยดีก็มี แย่ก็เยอะ ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกนายจ้างโปรแกรม ต้องทำงานตามคำสั่ง ตามกฎที่เขียนไว้ทุกอย่าง ชีวิตเดินไปอย่างช้ามากกว่าจะเลิกงาน กว่าจะถึงวันหยุดพักร้อนหรือนักขัตฤกษที่มีแค่ปีละไม่กี่วันที่ตอนหยุด ก็หยุดกันหมด เบียดเสียดยัดเยียด แย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว

แนะนำ จขกท  สะสมเงินทอง เมื่อมีเงินพอใช้สำหรับชีวิตแล้วให้ลาออกมาใช้ชีวิตที่อยากทำเลย อย่าไปฟังคนประเภทที่ ไม่ทำงานแล้วชีวิตไร้คุณค่า หรือ พวกไม่ทำงานแล้วจะเบื่อนะ  คือคนพวกนี้ไม่รู้จักคุณค่าของชีวิตที่ดีพอ ถูกสอนให้กลายเป็นหุ่นยนต์ในระบบเศรษฐกิจโดยถูกเงินเป็นตัวล่อให้ทำงาน   และไม่เข้าใจว่า ชีวิตคือการเกิดมาแล้วใช้ให้คุ้ม ใช้ให้เป็นสุข คนเราเกิดมามีเวลาแค่ 4000 สัปดาห์ กว่าจะเรียนจบทำงานสะสมเงินทองได้ ใช้หมดไปเกินครึ่งแล้ว  เหลือเวลาชื่นชมชีวิตอีกไม่ถึงครึ่ง คนที่ต้องตรากตรำทำงานจนอายุ 60 แล้วถึงเกษียณได้ใช้เงิน แถมบางคนเกษียณมายังไม่ถึง 70 ก็ลาโลกละ  ชีวิตโคตรขาดทุน  เพราะแบบนี้เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตทั้งชีวิตไปทำให้คนอื่นรวย ส่วนตัวเองได้ใช้ช่วงเวลาชีวิตที่เหลือแค่นิดเดียว เกิดมาทั้งที ควรได้ใช้ชีวิตบนความสุขของเราให้คุ้มค่า  ส่วนใครที่ยังมีเงินไม่พอก็วางแผนให้ดีครับ คนเราแต่ละวันใช้เงินไม่มากหรอก แค่มีกินวันละ 3 มื้อ กับค่าน้ำค่าไฟ ค่าอุปโภค ชีวิตก็อยู่ได้แล้ว