เนื้อหาในอรรถกานั้นไม่สามารถเชื่อถือได้ทั้งหมดเนื่องจากมีเนื้อความบางส่วนในอรรถกาที่เป็นเนื้อหาที่ถูกแต่งขึ้น สอดแทรกเข้าไปในประวัติของพระพุทธเจ้าซึ่งสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ถูกระบุไว้ในพระไตรปิฏกเช่น การที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดพระมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หรือการที่พระพุทธเจ้าให้พระอานนท์ทำพระปริตร(ซึ่งในอรรถกถาระบุว่าพระอานนท์ได้ทำน้ำมนต์ขึ้นจากพระปริตร ในพระไตรปิฎกห้ามพระภิกษุพ่นน้ำมนต์ รดน้ำมนต์ กระทำเดียรัจฉานวิชา)เป็นต้น ดังนั้นผู้ที่อ่านหรือศึกษาคัมภีย์อรรถกถาควรใช้วิจารณญาณในการศึกษาว่าส่วนไหนเชื่อถือได้ มีความสมเหตุผล และส่วนไหนไม่ควรเชื่อถือซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดกับหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า

ปล. แม้บางคนอาจจะบอกว่าคัมภีย์อรรถกถาเป็นสิ่งที่มีมานานแล้ว สืบทอดต่อๆกันมา แต่คำสอนของพระพุทธเจ้าในพระไตรปิฎกระบุไว้ชัดเจนว่า อย่าได้เชื่อถือตามถ้อยคำที่สืบๆกันมา อย่าได้เชื่อถือโดยอ้างตำรา หรืออย่าได้เชื่อถือโดยเชื่อว่าผู้พูดสมควรจะเชื่อได้ เป็นต้น