สุดท้ายเราก็แค่สัตว์ ทุกวันนี้มันก็เหมือนสัตว์อยู่แล้ว
ในโซเชียล ทั้งในชีวิตจริง ความจริงแล้วทุกคนน่าเกลียดน่ากลัวยิ่งกว่าสัตว์ ไม่มีรู้จะอธิบายยังไง

คือผมก็เด็กคนนึงแหละ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนี้
ผมตะหงิดใจยังไงไม่รู้  ทุกอย่างในโซเชียลก็มีข่าว มีอะไรยั้วเยี้ย ความรัก เงิน หรืออะไรก็แล้วแต่ คือมันมีอีกด้านของมันเสมอ 

แล้วทำไมเราทุกคนถึงทำแบบนั้น ความรักต้องเปล่าประกาศให้โลกรู้ หรือปัญหาปัญหาปัญหา ตลอดเลย
ทุกอย่างมันมีแต่ปัญหา แม้แต่ขนมที่ตอนเด็กที่เรากินก็มีโทษซ่อนอยู่ 

มันมักจะมีอะไรแบบปัญหา ออกมาตลอด ซึ่งเราก็คุ้นเคยกับมัน ทำไมทุกคนถึงทำเป็นรู้ เปล่าประกาศทุกสิ่งทุกอย่าง หรืออะไรที่ชวนให้ตะหงิดใจมาก แต่ทำยังไงก็นึกไม่ออก มันคืออะไรกันแน่ เรื่องราวนี้ใครเป็นคนกำหนด  เรื่องราวนี้มันทำไม ทำไม ทำไม

แล้วกุเกิดมาเพื่ออะไร ทุกอย่างมันไม่น่าใช้ชีวิตเลยสักนิด  โลกนี้มันอะไรนักหนา ทั้งน่าเบื่อ น่ากลัว ความสุข
แต่ความสุขนั้นมันมีอะไรซ่อนเร้นอยู่ ผมนึกไม่ออกแล้วว่าจะพูดอะไร 

แต่สิ่งที่ผมรู้สึกคือ หงุดหงิด เบื่อ สงสัย สับสน 
ทั้งที่เจอมาทั้งชีวิต แต่กลับนึกไม่ออกว่ามันคืออะไร ไอบ้าเอ้ย ทั้งที่ต้องอยู่กับมันตลอดแท้ๆ 

จะว่าผมบ้าก็ชั่งเถอะ