เรื่องเริ่มจากพ่อกับแม่เลิกกันไป10ปีตอนเลิกเราอายุ7ขวบแต่แม่เราก็พยามมาหาเราตลอดแต่พ่อบอกว่าในอนาคตจะลำบากเพราะแม่เอาเงินให้แต่ยายเราไม่เชื่อพ่อเพราะเราคิดว่านี่คือแม่เราเรารักแม่มากแต่ไม่ค่อยเจอกันหลายปีมากแม่ได้มีแฟนใหม่พอมาช่วงมัธยมก็พยามมาหาเราบ้างแต่ก็ไม่ตลอดพอเรียนจบตอนเรียนมะเลาะกันบ่อยมากจบม.6ผ่านมา1ปีทำงานได้แม่ได้เอาบัติเอทีเอ็มละเงินเดือนทุกเดือนไปเก็บแต่เราถามว่าทำไมเราอยากเก็บเองเค้าบอกเะราะเรามีแฟนบอกจะเก็บเงินให้เราผ่านมาปีกว่าเงินเก็บไม่มีชักบาทและเราได้ออกจากงานเก่าได้เริ่มงานใหม่ได้เงินเดือนแยอะในตอนนั้นเงินทั้งเดือนเค้าก็เอาไปหมดที่ให้หมดได้เพราะเราได้ออกเคสพยามคิดว่าจะเก็บบ้างชัก2000เค้าก็ให้โอนให้เค้าให้หมดและก็เริ่มย้ายงานก็ยังทำแบบเดิมเดือนละ18000ทุกเดือนจนทยไม่ไหวและระเปิดได้ว่าเค้าไปว่าพ่อคนที่เลี้ยงมายังไม่ขอขนาดนี้แม่ก็มีเงินเดือนนะและก็ได้ขออีกเพราะบ้านยายไฟไหม20000เราบอกเงินเดือนเราไม่ถึงทำงานตลอดเดือนไม่หยุดชักวันเค้าบอกยายให้มาขอเราเสียใจมากที่ไม่เห็นใจเราเลยไม่รักเราเลยไม่กล้าบอกพ่อด้วยเพราะพ่อเตือนแล้วแล้วเวลาก็ผ่านไปน้องเราได้โตขึ้นเราได้ส่งเงินเลี้ยงน้องค่าเทอมเรียนมอปรายจนมหาลับใช้เงินเยอะมากเลยเลิกส่งเค้าไปแต่ก็ขอเราประปรายบ้างลืมเล่าแม่เคยขอเงินเราไปชื้อบ้านต่อจากยายจำนวนเงิน300000เงินแม่เค้าทั้งหมดเงินเราด้วย30000สมทบเงินชื้อบ้านจำนวนเงินที่แฟนเราส่งมาให้เก็บก้อนแรกสรุปไม่ได้ทั้งบ้านและทุกๆอย่างและก็ยายเรามีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่แม่เราเป็นลูกคนโตสุดซึ่งไม่ได้อยู่กับครอบครัวเช่นกับเราแต่เค้าเคยเข้าโรงพยาบาลเกี่ยวกับเนื้องอกและเราสงสารมากไม่มีไครมาเลยแม้แต่แม่เค้าตอนน๊อกยาสลบเค้าบอกเราว่าอย่าทิ้งเค้านะคือแบบร้องเลยและพ่อออกจาก รพเค้าไม่มีเงินเราได้ให้เค้า10000เค้าเค้าไว้ตอนพักพื้นมีเหตุการนึงเค้าค่อยๆคานเข่าเข้ามาบอกว่าขอยื้มเงิน7000แล้วร้องไห้เราก็ช่วยเค้าเลยในใจก็คือแม่ยื้มเงินเราชื้อไอโพนให้น้อง28000เราก็ให้ยื้มไม่เคยได้คืนแต่เราพยามคิดในมุมดีว่าเต้ารักเราเค้าคือคนให้กำเนิดเราเล่าแล้วร้องเลยเวลาผ่านมาน้องเราติดการพนัน25000เราไปตามใช้หนี้ให้แม่ร้องไห้โทรมาหาเราจะบอกว่าผ่านมา6ปีงานเราเงินเดือนเยอะขึ้นบวกเงินแฟนส่งมาให้ตลอดแต่ช่วยครอบครัวเราตัดสินใจจะมาต่างประเทศแล้วแม่ก็ทำแบบเดิมโกหกเราตอนแรกเราไปหาแม่แล้วตอนกลับเราบอกทองที่ฝากเราจะเอาคืนบอกกุญเจหายตอนที่สองบอกลืมไว้บ้านนายจ้างอีกครั้งบอกให้มาเอาเลยเราบอง่าแม่สรุปยังไงเค้าเอาทองไปจำก่อนเราจะมาต่างประเทศทั้งๆที่เราไม่มีไรเหลือแล้วโกรธแม่มากตอนนี้ยังไม่อยากอภัยเลยเค้าบอกว่าอย่าโกรธเค้าอย่าด่าเค้ามันเป็นบาปเราได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนเค้าฟังเค้าบอกไครทำแบบนี้ได้คือไม่ใช่มนุษย์แล้วทำทำกับเราแยอะกว่านี้อีกแต่จำนวนเงินที่เค้าเอาจากเราไปตลอด7-8น่าจะ1000000แฟนเราส่งเราตลอดเราให้พ่อเราด้วยนะพ่อเราไม่เคยเรียกร้องมีขอบ้างถ้าไม่มีอะไรที่ให้ด้วยใจจะไม่เขียน
มีครั้งนึงเคยคิดว่ารักเราหรือเงินแต่ยอมรักนะว่าแรกๆไม่เคยด่าแม่พอผ่านมาปีที่สองกับเงินหมดทุกเดือนเริ่มด่าแม่ทำตัวแบบนี้ใช่หรอไม่คิดถึงลูกแต่แม่เราคิดว่าการให้แม่คือได้บุญมากตายไปแล้วขึ้นสวรรค์แต่เราไม่มีอยากทำบุญแบบเราพอมีไม่ใช่ให้ทั้งหมดแม่เราตอนนี้พอล้มไม่มีไครเอาเลยยายก็ออกห่างทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ อ่ะเค้าบอกเราว่าคนเป็นแม่จะผิดอย่างไรก็คือแม่ที่ทำให้เกิดมาตัวลูกจะว่าแม่ลูกก็บาปอยู่ดีไม่อยากให้เองมีลูกและลูกทำกับเองเหมือนเค้ายังคิดว่าการที่ทำแบบนี้คือไม่ผิดนี่ควรทำอย่างไรแล้วเค้าล้มหลายรอบมากรอบนี้เป็นหนี้เกือบแสนแต่นี่ไม่ได้ใช้หนี้ให้เค้าใช้เองแต่เค้าก็ไม่อยากให้น้องชายเราเป็นเหมือนเค้าพยามสอนเราเลยบอกว่าแม่เป็นแบบนี้ไครจะฟังหละเค้าบอกว่าเค้าไม่เคยพูดให้ยายเจ็บใจเลยนะนี่ก็เจ็บนะละรุ้สึกว่าทำไมเราไม่หายไปจากโลกบ้าๆนี่นี่คือบุญหรอหรือกรรมที่เกิดมาในครอบครัวนี้แต่ตอนนี้เราพบามไม่คิดแต่พอคุยกับเค้าก็เจอคำพูดเดิมๆเค้าได้พยามสวดมนตร์ก็คิดว่าจะเปรี่ยนแต่ทำเหมือนไม่ผิดเราผิดที่ให้หรอเค้าบังคับเราจนเราทนไม่ได้จนด่ากันสรุปแม่แท้ๆที่บอกว่ารักคือปีศาจร้ายในร่างแม่ไครไม่เจอเองจะไม่เข้าใจเราเจ็บปวดมากเล่าให้ไครฟังเค้าก็ไม่สนใจแม่คนทำกับลูกได้จริงแต่ก็นะเค้าไม่ได้อยู่กับเราหนินานมากลูกมีหน้าทีดูแลพ่อแม่อยู่แล้วรอให้เราได้หาเงินเก็บเงินบ้างได้ไหมเราขออโหสิกรรรต่อกันตอนสวมมน?นะและบอกตลอดว่าอย่าจองเวรกันอีกเลยการกระทำที่ไม่เคยผิดแต่เค้าเคยชื้อคอมพิ้วเตอร์ให้เราตอนเรียนและได้ชื้อโทรศัพย์ให้ตอนเรียนก็ทวงนะเราได้ให้คืนไปเรียบร้อยละนะเห้ออออเราเครียดมาจนตอนเรียนเราเข้ากับสังคมไม่ได้เพราะว่าเรานิสัยผู้ชายโดนพ่อเลี้ยงมาพูดตรงๆไม่อ้อมเลยเพื่อนเลยไม่ชอบเช่นเพื่อนมีขี้ตาก็บอกให้รีบเช็ดตรงเกินแต่พยามปรับก็นิสัยผู้ชายคำพูดคือเอ็ง
เล่าเรื่องเพื่อนนิดนึงนะเพราะมันขึ้นมาในหัว แต่เราอดทนเคยขอพรให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้ากันแต่พอโตเข้าใจมากเลยว่าแม่เราเค้ารักตัวเองมากกว่ามุกคนเลยรึรักยายไม่รักลูกแต่อาจจะเลี้ยงเพื่อให้มาตอบแทนเค้าเองตอนนี้เราพยามคิดว่าอภัยๆบางทีก็คิดว่าอภัยได้บางก็นึกโมโหขึ้นมาทำไมไม่รักเราเลย
ขอให้ทุกคนสมหวังและมีครอบครัวที่อบอุ่นนะค่ะ
เราไม่อยากให้ไครมาด้าแม่นะและการด่าไม่ดีและเป็นการกระทำที่ลูกไม่ควรด่านะค่ะแต่การกระทำของเรามันฝังใจทำแบบหลายปีมากๆจนเราเครียดมากเลยเอามาลงให้ทุกคนได้อ่านและให้แม่ที่ทำแบบนี้อยู่คิดถึงลูกๆบ้างนะคะแล้วความรู้สึกถ้าไครทำไมดีกับเราเรทก็ไม่ชอบใช่ไหมคะคิดถึงใจกันมากๆอย่าเอาแต่ตัวเองและให้ความรักกันอย่าทำร้ายกันเลยค่ะ
แม่ของเราผู้ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดนางร้ายในร่างของแม่ที่แท้
เรื่องเริ่มจากพ่อกับแม่เลิกกันไป10ปีตอนเลิกเราอายุ7ขวบแต่แม่เราก็พยามมาหาเราตลอดแต่พ่อบอกว่าในอนาคตจะลำบากเพราะแม่เอาเงินให้แต่ยายเราไม่เชื่อพ่อเพราะเราคิดว่านี่คือแม่เราเรารักแม่มากแต่ไม่ค่อยเจอกันหลายปีมากแม่ได้มีแฟนใหม่พอมาช่วงมัธยมก็พยามมาหาเราบ้างแต่ก็ไม่ตลอดพอเรียนจบตอนเรียนมะเลาะกันบ่อยมากจบม.6ผ่านมา1ปีทำงานได้แม่ได้เอาบัติเอทีเอ็มละเงินเดือนทุกเดือนไปเก็บแต่เราถามว่าทำไมเราอยากเก็บเองเค้าบอกเะราะเรามีแฟนบอกจะเก็บเงินให้เราผ่านมาปีกว่าเงินเก็บไม่มีชักบาทและเราได้ออกจากงานเก่าได้เริ่มงานใหม่ได้เงินเดือนแยอะในตอนนั้นเงินทั้งเดือนเค้าก็เอาไปหมดที่ให้หมดได้เพราะเราได้ออกเคสพยามคิดว่าจะเก็บบ้างชัก2000เค้าก็ให้โอนให้เค้าให้หมดและก็เริ่มย้ายงานก็ยังทำแบบเดิมเดือนละ18000ทุกเดือนจนทยไม่ไหวและระเปิดได้ว่าเค้าไปว่าพ่อคนที่เลี้ยงมายังไม่ขอขนาดนี้แม่ก็มีเงินเดือนนะและก็ได้ขออีกเพราะบ้านยายไฟไหม20000เราบอกเงินเดือนเราไม่ถึงทำงานตลอดเดือนไม่หยุดชักวันเค้าบอกยายให้มาขอเราเสียใจมากที่ไม่เห็นใจเราเลยไม่รักเราเลยไม่กล้าบอกพ่อด้วยเพราะพ่อเตือนแล้วแล้วเวลาก็ผ่านไปน้องเราได้โตขึ้นเราได้ส่งเงินเลี้ยงน้องค่าเทอมเรียนมอปรายจนมหาลับใช้เงินเยอะมากเลยเลิกส่งเค้าไปแต่ก็ขอเราประปรายบ้างลืมเล่าแม่เคยขอเงินเราไปชื้อบ้านต่อจากยายจำนวนเงิน300000เงินแม่เค้าทั้งหมดเงินเราด้วย30000สมทบเงินชื้อบ้านจำนวนเงินที่แฟนเราส่งมาให้เก็บก้อนแรกสรุปไม่ได้ทั้งบ้านและทุกๆอย่างและก็ยายเรามีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่แม่เราเป็นลูกคนโตสุดซึ่งไม่ได้อยู่กับครอบครัวเช่นกับเราแต่เค้าเคยเข้าโรงพยาบาลเกี่ยวกับเนื้องอกและเราสงสารมากไม่มีไครมาเลยแม้แต่แม่เค้าตอนน๊อกยาสลบเค้าบอกเราว่าอย่าทิ้งเค้านะคือแบบร้องเลยและพ่อออกจาก รพเค้าไม่มีเงินเราได้ให้เค้า10000เค้าเค้าไว้ตอนพักพื้นมีเหตุการนึงเค้าค่อยๆคานเข่าเข้ามาบอกว่าขอยื้มเงิน7000แล้วร้องไห้เราก็ช่วยเค้าเลยในใจก็คือแม่ยื้มเงินเราชื้อไอโพนให้น้อง28000เราก็ให้ยื้มไม่เคยได้คืนแต่เราพยามคิดในมุมดีว่าเต้ารักเราเค้าคือคนให้กำเนิดเราเล่าแล้วร้องเลยเวลาผ่านมาน้องเราติดการพนัน25000เราไปตามใช้หนี้ให้แม่ร้องไห้โทรมาหาเราจะบอกว่าผ่านมา6ปีงานเราเงินเดือนเยอะขึ้นบวกเงินแฟนส่งมาให้ตลอดแต่ช่วยครอบครัวเราตัดสินใจจะมาต่างประเทศแล้วแม่ก็ทำแบบเดิมโกหกเราตอนแรกเราไปหาแม่แล้วตอนกลับเราบอกทองที่ฝากเราจะเอาคืนบอกกุญเจหายตอนที่สองบอกลืมไว้บ้านนายจ้างอีกครั้งบอกให้มาเอาเลยเราบอง่าแม่สรุปยังไงเค้าเอาทองไปจำก่อนเราจะมาต่างประเทศทั้งๆที่เราไม่มีไรเหลือแล้วโกรธแม่มากตอนนี้ยังไม่อยากอภัยเลยเค้าบอกว่าอย่าโกรธเค้าอย่าด่าเค้ามันเป็นบาปเราได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนเค้าฟังเค้าบอกไครทำแบบนี้ได้คือไม่ใช่มนุษย์แล้วทำทำกับเราแยอะกว่านี้อีกแต่จำนวนเงินที่เค้าเอาจากเราไปตลอด7-8น่าจะ1000000แฟนเราส่งเราตลอดเราให้พ่อเราด้วยนะพ่อเราไม่เคยเรียกร้องมีขอบ้างถ้าไม่มีอะไรที่ให้ด้วยใจจะไม่เขียน
มีครั้งนึงเคยคิดว่ารักเราหรือเงินแต่ยอมรักนะว่าแรกๆไม่เคยด่าแม่พอผ่านมาปีที่สองกับเงินหมดทุกเดือนเริ่มด่าแม่ทำตัวแบบนี้ใช่หรอไม่คิดถึงลูกแต่แม่เราคิดว่าการให้แม่คือได้บุญมากตายไปแล้วขึ้นสวรรค์แต่เราไม่มีอยากทำบุญแบบเราพอมีไม่ใช่ให้ทั้งหมดแม่เราตอนนี้พอล้มไม่มีไครเอาเลยยายก็ออกห่างทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ อ่ะเค้าบอกเราว่าคนเป็นแม่จะผิดอย่างไรก็คือแม่ที่ทำให้เกิดมาตัวลูกจะว่าแม่ลูกก็บาปอยู่ดีไม่อยากให้เองมีลูกและลูกทำกับเองเหมือนเค้ายังคิดว่าการที่ทำแบบนี้คือไม่ผิดนี่ควรทำอย่างไรแล้วเค้าล้มหลายรอบมากรอบนี้เป็นหนี้เกือบแสนแต่นี่ไม่ได้ใช้หนี้ให้เค้าใช้เองแต่เค้าก็ไม่อยากให้น้องชายเราเป็นเหมือนเค้าพยามสอนเราเลยบอกว่าแม่เป็นแบบนี้ไครจะฟังหละเค้าบอกว่าเค้าไม่เคยพูดให้ยายเจ็บใจเลยนะนี่ก็เจ็บนะละรุ้สึกว่าทำไมเราไม่หายไปจากโลกบ้าๆนี่นี่คือบุญหรอหรือกรรมที่เกิดมาในครอบครัวนี้แต่ตอนนี้เราพบามไม่คิดแต่พอคุยกับเค้าก็เจอคำพูดเดิมๆเค้าได้พยามสวดมนตร์ก็คิดว่าจะเปรี่ยนแต่ทำเหมือนไม่ผิดเราผิดที่ให้หรอเค้าบังคับเราจนเราทนไม่ได้จนด่ากันสรุปแม่แท้ๆที่บอกว่ารักคือปีศาจร้ายในร่างแม่ไครไม่เจอเองจะไม่เข้าใจเราเจ็บปวดมากเล่าให้ไครฟังเค้าก็ไม่สนใจแม่คนทำกับลูกได้จริงแต่ก็นะเค้าไม่ได้อยู่กับเราหนินานมากลูกมีหน้าทีดูแลพ่อแม่อยู่แล้วรอให้เราได้หาเงินเก็บเงินบ้างได้ไหมเราขออโหสิกรรรต่อกันตอนสวมมน?นะและบอกตลอดว่าอย่าจองเวรกันอีกเลยการกระทำที่ไม่เคยผิดแต่เค้าเคยชื้อคอมพิ้วเตอร์ให้เราตอนเรียนและได้ชื้อโทรศัพย์ให้ตอนเรียนก็ทวงนะเราได้ให้คืนไปเรียบร้อยละนะเห้ออออเราเครียดมาจนตอนเรียนเราเข้ากับสังคมไม่ได้เพราะว่าเรานิสัยผู้ชายโดนพ่อเลี้ยงมาพูดตรงๆไม่อ้อมเลยเพื่อนเลยไม่ชอบเช่นเพื่อนมีขี้ตาก็บอกให้รีบเช็ดตรงเกินแต่พยามปรับก็นิสัยผู้ชายคำพูดคือเอ็ง
เล่าเรื่องเพื่อนนิดนึงนะเพราะมันขึ้นมาในหัว แต่เราอดทนเคยขอพรให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้ากันแต่พอโตเข้าใจมากเลยว่าแม่เราเค้ารักตัวเองมากกว่ามุกคนเลยรึรักยายไม่รักลูกแต่อาจจะเลี้ยงเพื่อให้มาตอบแทนเค้าเองตอนนี้เราพยามคิดว่าอภัยๆบางทีก็คิดว่าอภัยได้บางก็นึกโมโหขึ้นมาทำไมไม่รักเราเลย
ขอให้ทุกคนสมหวังและมีครอบครัวที่อบอุ่นนะค่ะ
เราไม่อยากให้ไครมาด้าแม่นะและการด่าไม่ดีและเป็นการกระทำที่ลูกไม่ควรด่านะค่ะแต่การกระทำของเรามันฝังใจทำแบบหลายปีมากๆจนเราเครียดมากเลยเอามาลงให้ทุกคนได้อ่านและให้แม่ที่ทำแบบนี้อยู่คิดถึงลูกๆบ้างนะคะแล้วความรู้สึกถ้าไครทำไมดีกับเราเรทก็ไม่ชอบใช่ไหมคะคิดถึงใจกันมากๆอย่าเอาแต่ตัวเองและให้ความรักกันอย่าทำร้ายกันเลยค่ะ