สวัสดีดีครับ ขอคำเเนะนำจากพี่ๆในกลุ่มหน่อยครับ คือผมเรียนป.ตรีมหาลัยในนครปฐมเเห่งหนึ่ง สาขาวิศวกรรมชีวการแพทย์ ปัจจุบันอยู่ปี 3 ครับ
ย้อนกลับตอนเข้าสมัครเรียนนะครับ ตอนเเรกผมกะจะเรียนต่างประเทศ วางเเผนไว้เรียบร้อยเเล้วไม่ว่ายังไงก็จะไปต่างประเทศ (เรียนศาสนาครับ ค่าเทอมไม่เเพงเท่าไหร่) ทำให้ผมไม่ได้ไปสอบ Gat Pat เหมือนเพื่อนๆเขาครับ เเละสถานการณ์ตอนนั้นเองโควิดเริ่มระบาดเเรกๆ ทำให้ไม่สามารถออกไปนอกได้ครับ ด้วยความที่ที่บ้านยากจน(นับได้ว่ามีเงินก้อนเดียว เเละมีโอกาสเรียนเเค่ครั้งเดียวครับ เพราะที่บ้านไม่มีตัง ส่งต่อไม่ไหว) ช่วงเเรกๆทางบ้านก็บอกไม่ต้องเรียนเเล้วเเม่ส่งไม่ไหว เเต่ผมอยากเรียนอยากมีอนาคตที่ดีเหมือนคนทั่วๆไป ก็เลยมีความคิดว่าหาที่เรียนในประเทศก่อน ถ้ารอของต่างประเทศไม่รู้ว่าจะได้ไปตอนไหน ตอนนั้นผมเเอบดื้อทางบ้าน ยังไงผมก็ต้องเรียนให้ได้ เเละเเอบสมัครมหาลัยด้วยตัวเอง หาที่สมัครก็ยากเนื่องจากผมไม่ได้สอบ Gat Pat เเทบจะสมัครไม่ได้เเล้วเลยกำหนดเวลาของมหาลัยทั่วไป ตัดสินใจหามหาลัยเอกชนที่มีค่าส่วนต่างจากกยศ.ไม่เยอะเท่าไหร่ จนสุดท้ายสนใจในสาขานี้ ผลเลยถามอาจารย์ว่าเป็นลักษณะยังไง คุยถามปกติ ทางอาจารย์เองก็ตอบไปว่า อ้อสาขานี้ดีมากเลยนะ น่าเรียน คนในมหาลัยก็มีไม่มากอาจารย์สมารถดูเเลได้ทุกคน สุดท้ายเลือกที่นี่เป็นที่เรียน เรียนไป 1 ปี ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเองก็รู้สึกอยากเรียน มีกำลังใจเรียนเพิ่มมากๆในตอนนั้น เพราะมันน่าสนใจ จนกระทั่งโควิดเริ่มระบาดอีกรอบมหาลัยประกาศเรียนออนไลน์ เเละได้เเตะวิชาสาขา อาจารย์บางคนสอนเเทบไม่เข้าใจเลย บางคนอ้างมีธุระสอนไม่ได้ เเละการสอนเองก็บางครั้งตะกุกตะกัก เหมือนไม่ได้เตรียมเนื้อหามาก่อน เอานิสัยส่วนตัวมาตัดสินนักศึกษา(รู้สึกโดนกดเกรดยังไงไม่รู้) ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกบ้างเเล้วนิดนึง ประเมินอาจารย์ตามความเป็นจริง เเต่ก็คิดว่าเดี่ยวรอมหาลัยเปิดปกติ คิดว่าน่าจะดีขึ้น เข้าปี 3 มหาลัยเปิดเรียนตามปกติ สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ อาจารย์บางคนการสอนยังเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีเพิ่มในส่วนของนิสัยคือ ถ้าไม่ชอบนักศึกษาคนไหน เหมือนจะเอาผิดนักศึกษาอย่างเดียว อาจารย์บางคนนินทาเรื่องส่วนของนักศึกษา ถามว่าผมเสียใจไหมบอกเลยครับว่าโครตเสียความรู้สึก เพราะคิดว่าเลือกเรียนที่นี่ความรู้เราจะเพิ่มขึ้น เเละสนุกไปกับการเรียน เเละในทางกลับกันเหมือนจ่ายค่าเทอมไปฟรีๆ ความรู้ได้น้อยมาก บางวิชาไม่ได้เลย เพราะข้อสอบอาจารย์เฉลยให้ทุกครั้ง ผมเคยไปปรึกษาคณบดีว่าเรื่องมันเป็นเเบบนี้ เพราะที่ผมเรียนเเค่อยากได้ความรู้ เรื่องเกรดไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะไหนๆเรื่องเเบบนี้อยู่เเล้ว คณบดีบอกเดี่ยวจะไปตรวจสอบ เเต่เลยมา 2 ปีเเล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น การประเมินอาจารย์เองก็ที่จริงไม่มีการใส่ชื่อลงไป เเต่ด้วยความที่นักศึกษามีน้อยทำให้อาจารย์รู้ว่าเป็นใคร พอประเมินไปไม่ดี เขาก็ไม่ชอบเรา
#อันนี้คือตัวอย่างจริงการคุยของอาจารย์กับนักศึกษาเรื่องการประเมิน
อาจารย์ :
ประเมินคนอื่นให้ 5 เเต่ให้อาจารย์... 4 เราไม่ชอบเขา เเต่ก็อย่าให้ใครมาเกลียดเราเพิ่ม มันจะทำงานลำบากครับ
นักศึกษา :
คะ หนูไม่อธิบายนะคะ เพราะเหมือนเเก้ตัว เเต่มันเป็นประเมินจากสิ่งที่หนูได้รับจากอาจารย์ทุกคน หนูประเมินตามความรู้สึกของหนู
อาจารย์ :
บางอย่างทำไปไม่เกิดผลดี สู้อยู่เฉยๆดีกว่า ผมไม่ได้อยากรู้เหตุผลส่วนตัวเรานะ เเต่อยากให้เรารับมือจากสถาณการณ์ให้ดีที่สุด เวลาผ่านไปเราอาจเป็นเซลล์เเล้วต้องกลับมาขายเครื่องมือที่มหาวิทยาลัยก็ได้ ถึงบอกว่าถ้าเขาไม่ชอบเราก็อย่าให้เกลียดเพิ่ม อันนี้ใช้ได้กับทุกคน
จากเหตุการณ์ทั้งหมด สิ่งที่เจอในทุกๆวันผมโดนมองร้าย สำหรับอาจารย์จากที่เเค่อยากได้ความรู้ อยากเรียนให้สนุก เเต่กลับเจอปัญหาที่ไม่คาดคิด ซึ่งตอนนี้ผมเองก็มีความรู้สึกว่าจะย้ายออก เเต่มันย้ายไม่ได้ติดกยศ.กู้ไปเเล้ว 3 ปี เหลือปีเดียว ไม่น่าจะสมัครที่อื่นได้ เพราะทางบ้านเองน่าจะไม่ให้เเล้ว ทำให้รู้สึกผิดหวัง เสียใจ คิดผิดที่เลือกเรียนที่นี่ ผมก็เลยอยากได้คำเเนะนำจากพี่ๆในกลุ่มครับ ผมคิดมาทุกทางเเล้วว่าจะเรียนต่อให้จบดีไหม เเต่เราก็ต้องทน เเละเสียความรู้สึกเพิ่มขึ้นทุกวัน ซึ่งมันไม่ดีต่อตัวเองเเน่ๆ ทั้งๆที่รู้ว่าจะเจออะไรในเเต่ละวัน อยากจะดรอปไปเรียนใหม่ เเต่ติดที่กยศ. ครับ😭
#ผมคิดหาทางออกทุกวันทุกคืนจนตอนนี้กังวลโรคซึมเศร้าเเล้วครับเเต่สัญญาว่าจะควบคุมตัวเองให้ไม่ทำอะไรที่ไม่ควรทำครับ
#รบกวนด้วยนะครับ
หรือถ้ามีที่เรียน ที่ทำงานก่อนชั่วคราวเเนะนำได้นะครับ เผื่อสามารถเก็บตังเอาไว้เรียนต่อที่อื่นครับ
ท้อกับการเรียนมากเลยครับ
ย้อนกลับตอนเข้าสมัครเรียนนะครับ ตอนเเรกผมกะจะเรียนต่างประเทศ วางเเผนไว้เรียบร้อยเเล้วไม่ว่ายังไงก็จะไปต่างประเทศ (เรียนศาสนาครับ ค่าเทอมไม่เเพงเท่าไหร่) ทำให้ผมไม่ได้ไปสอบ Gat Pat เหมือนเพื่อนๆเขาครับ เเละสถานการณ์ตอนนั้นเองโควิดเริ่มระบาดเเรกๆ ทำให้ไม่สามารถออกไปนอกได้ครับ ด้วยความที่ที่บ้านยากจน(นับได้ว่ามีเงินก้อนเดียว เเละมีโอกาสเรียนเเค่ครั้งเดียวครับ เพราะที่บ้านไม่มีตัง ส่งต่อไม่ไหว) ช่วงเเรกๆทางบ้านก็บอกไม่ต้องเรียนเเล้วเเม่ส่งไม่ไหว เเต่ผมอยากเรียนอยากมีอนาคตที่ดีเหมือนคนทั่วๆไป ก็เลยมีความคิดว่าหาที่เรียนในประเทศก่อน ถ้ารอของต่างประเทศไม่รู้ว่าจะได้ไปตอนไหน ตอนนั้นผมเเอบดื้อทางบ้าน ยังไงผมก็ต้องเรียนให้ได้ เเละเเอบสมัครมหาลัยด้วยตัวเอง หาที่สมัครก็ยากเนื่องจากผมไม่ได้สอบ Gat Pat เเทบจะสมัครไม่ได้เเล้วเลยกำหนดเวลาของมหาลัยทั่วไป ตัดสินใจหามหาลัยเอกชนที่มีค่าส่วนต่างจากกยศ.ไม่เยอะเท่าไหร่ จนสุดท้ายสนใจในสาขานี้ ผลเลยถามอาจารย์ว่าเป็นลักษณะยังไง คุยถามปกติ ทางอาจารย์เองก็ตอบไปว่า อ้อสาขานี้ดีมากเลยนะ น่าเรียน คนในมหาลัยก็มีไม่มากอาจารย์สมารถดูเเลได้ทุกคน สุดท้ายเลือกที่นี่เป็นที่เรียน เรียนไป 1 ปี ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเองก็รู้สึกอยากเรียน มีกำลังใจเรียนเพิ่มมากๆในตอนนั้น เพราะมันน่าสนใจ จนกระทั่งโควิดเริ่มระบาดอีกรอบมหาลัยประกาศเรียนออนไลน์ เเละได้เเตะวิชาสาขา อาจารย์บางคนสอนเเทบไม่เข้าใจเลย บางคนอ้างมีธุระสอนไม่ได้ เเละการสอนเองก็บางครั้งตะกุกตะกัก เหมือนไม่ได้เตรียมเนื้อหามาก่อน เอานิสัยส่วนตัวมาตัดสินนักศึกษา(รู้สึกโดนกดเกรดยังไงไม่รู้) ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกบ้างเเล้วนิดนึง ประเมินอาจารย์ตามความเป็นจริง เเต่ก็คิดว่าเดี่ยวรอมหาลัยเปิดปกติ คิดว่าน่าจะดีขึ้น เข้าปี 3 มหาลัยเปิดเรียนตามปกติ สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ อาจารย์บางคนการสอนยังเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีเพิ่มในส่วนของนิสัยคือ ถ้าไม่ชอบนักศึกษาคนไหน เหมือนจะเอาผิดนักศึกษาอย่างเดียว อาจารย์บางคนนินทาเรื่องส่วนของนักศึกษา ถามว่าผมเสียใจไหมบอกเลยครับว่าโครตเสียความรู้สึก เพราะคิดว่าเลือกเรียนที่นี่ความรู้เราจะเพิ่มขึ้น เเละสนุกไปกับการเรียน เเละในทางกลับกันเหมือนจ่ายค่าเทอมไปฟรีๆ ความรู้ได้น้อยมาก บางวิชาไม่ได้เลย เพราะข้อสอบอาจารย์เฉลยให้ทุกครั้ง ผมเคยไปปรึกษาคณบดีว่าเรื่องมันเป็นเเบบนี้ เพราะที่ผมเรียนเเค่อยากได้ความรู้ เรื่องเกรดไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะไหนๆเรื่องเเบบนี้อยู่เเล้ว คณบดีบอกเดี่ยวจะไปตรวจสอบ เเต่เลยมา 2 ปีเเล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น การประเมินอาจารย์เองก็ที่จริงไม่มีการใส่ชื่อลงไป เเต่ด้วยความที่นักศึกษามีน้อยทำให้อาจารย์รู้ว่าเป็นใคร พอประเมินไปไม่ดี เขาก็ไม่ชอบเรา
#อันนี้คือตัวอย่างจริงการคุยของอาจารย์กับนักศึกษาเรื่องการประเมิน
อาจารย์ :
ประเมินคนอื่นให้ 5 เเต่ให้อาจารย์... 4 เราไม่ชอบเขา เเต่ก็อย่าให้ใครมาเกลียดเราเพิ่ม มันจะทำงานลำบากครับ
นักศึกษา :
คะ หนูไม่อธิบายนะคะ เพราะเหมือนเเก้ตัว เเต่มันเป็นประเมินจากสิ่งที่หนูได้รับจากอาจารย์ทุกคน หนูประเมินตามความรู้สึกของหนู
อาจารย์ :
บางอย่างทำไปไม่เกิดผลดี สู้อยู่เฉยๆดีกว่า ผมไม่ได้อยากรู้เหตุผลส่วนตัวเรานะ เเต่อยากให้เรารับมือจากสถาณการณ์ให้ดีที่สุด เวลาผ่านไปเราอาจเป็นเซลล์เเล้วต้องกลับมาขายเครื่องมือที่มหาวิทยาลัยก็ได้ ถึงบอกว่าถ้าเขาไม่ชอบเราก็อย่าให้เกลียดเพิ่ม อันนี้ใช้ได้กับทุกคน
จากเหตุการณ์ทั้งหมด สิ่งที่เจอในทุกๆวันผมโดนมองร้าย สำหรับอาจารย์จากที่เเค่อยากได้ความรู้ อยากเรียนให้สนุก เเต่กลับเจอปัญหาที่ไม่คาดคิด ซึ่งตอนนี้ผมเองก็มีความรู้สึกว่าจะย้ายออก เเต่มันย้ายไม่ได้ติดกยศ.กู้ไปเเล้ว 3 ปี เหลือปีเดียว ไม่น่าจะสมัครที่อื่นได้ เพราะทางบ้านเองน่าจะไม่ให้เเล้ว ทำให้รู้สึกผิดหวัง เสียใจ คิดผิดที่เลือกเรียนที่นี่ ผมก็เลยอยากได้คำเเนะนำจากพี่ๆในกลุ่มครับ ผมคิดมาทุกทางเเล้วว่าจะเรียนต่อให้จบดีไหม เเต่เราก็ต้องทน เเละเสียความรู้สึกเพิ่มขึ้นทุกวัน ซึ่งมันไม่ดีต่อตัวเองเเน่ๆ ทั้งๆที่รู้ว่าจะเจออะไรในเเต่ละวัน อยากจะดรอปไปเรียนใหม่ เเต่ติดที่กยศ. ครับ😭
#ผมคิดหาทางออกทุกวันทุกคืนจนตอนนี้กังวลโรคซึมเศร้าเเล้วครับเเต่สัญญาว่าจะควบคุมตัวเองให้ไม่ทำอะไรที่ไม่ควรทำครับ
#รบกวนด้วยนะครับ
หรือถ้ามีที่เรียน ที่ทำงานก่อนชั่วคราวเเนะนำได้นะครับ เผื่อสามารถเก็บตังเอาไว้เรียนต่อที่อื่นครับ