เราเรียนสายภาษาค่ะแต่ดั้งเดิมเราไม่ใช่คนได้ภาษาเลยเพราะตอนม.ต้นเรียนอยู่ห้องวิทย์-คณิต แต่ม.ปลายมาเรียนภาษาเพราะอยากภาษาบ้างเราเรียนพอได้นะคะพอฟังออกเขียนได้เป็นประโยคง่ายๆบ้างแล้วแต่ติดที่มันกดดันตัวเองมากเครียดเรื่องเรียนและเพื่อนในห้องด้วย เพื่อนพากันเกลียดเรากันหมดเลยค่ะเดิมเพื่อนในห้องก็คุยกับเราปกตินะคะแต่พอเราเลิกคบเพื่อนในกลุ่มเราคนหนึ่งเพราะไม่ชอบนิสัยบางส่วนและคิดว่าคงเข้ากันไม่ได้ เพื่อนคนนั้นก็ไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนในห้องค่ะและจากนั้นเพื่อนในห้องก็เริ่มไม่คุยกับเราเหมือนก่อนและไปสนิทกับคนๆนั้นแทน ซึ่งเพื่อนคนนั้นเราเคยระบายครส.ตัวเองในฟังเวลาเจอเรื่องแย่ๆตลอดค่ะเราก็ไม่รู้ว่าเขาเอาเราไปพูดอะไรและมันใช่กับที่เราพูดหรือเปล่าหรือใส่ร้ายเราไหมแต่ก็ดีอย่างหนึ่งที่ทำให้รู้ว่าคนในห้องอ่ะเห็นแก่ตัวขนาดไหนพอมีประโยชน์ก็เข้าหาพอไม่มีก็เมินหนี ปั้นหน้ายิ้มมาได้ทั้งๆที่ไม่ชอบ ส่วนเพื่อนอีกคนที่เราคบอยู่ก็เริ่มไม่ไว้ใจเลยค่ะเพราะเขาเคยเอาเรื่องเราไปบอกเพื่อนที่เลิกคบไปเราก็เริ่มระแวงแล้วค่ะซึ่งมันท้อไปหมดเรียนก็ กดดัน เครียดกับเรื่องเพื่อนอีกมันเป็นอะไรที่แย่มากอยากอยู่คนเดียวกับห้องที่ไม่รู้จักเราเลยสักคน ถ้าย้ายห้องจะดีไหมคะไม่ได้ถนัดด้านนี้มากด้วย