เรามีเเฟนคนนึงค่ะ ในความคิดเราเขาเป็นคนที่ดีมากๆเลย เราไม่เคยเจอคนเเบบนี้มาก่อนค่ะ เราทั้งรักทั้งผูกพันธ์กับเขาเพราะเราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันมาเยอะค่ะ เราคบกันเกือบจะ6เดือน สำหรับเราถือว่าเยอะเพราะเราไม่เคยคบกับใครนานขนาดนี้ เเละไม่เคยทำกิจกรรมอะไรกับใครมากเท่าเขา เรากับเขาทั้งไปเที่ยวไปเล่น กินข้าว ไปดูเขาเล่นบาส เเนะนำให้พ่อเเม่รู้จัก พาเขาไปสวัสดีเเม่ พากันไปกินของอร่อยๆ เเละทุกวันหลังเลิกเรียนวันที่เราไม่ได้ไปเฝ้าเขาเล่นบาสเขาจะมานั่งรอรถเป็นเพื่อนเราค่ะ ซึ่งทำให้เราผูกพันธ์กับเขามาก จนวันนี้เป็นช่วงปิดเทอมเชาได่บอกเลิกเราด้วยเหจุผลที่ว่าเบื่อ อยากเล่นเกม ขี้เกียจมานั่งตอบเเชท (เราเคยเลิกกันไปรอบนึงด้วยเหตุผลนี้ค่ะเเต่เลิกกันไปได้เเปปเดียวก๋กลับมาคบกัน) เรารั้งเเล้วเเต่เขาก็เลือกที่จะไปเราก็ทำได้เเค่ปล่อยเขาไปค่ะ ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีสัญญาณอะไรเลยที่เหมือนว่าเขาจะเบื่อปกติทุกอย่างเเต่ิยู่ดีๆเขาก็มาบอกเลิกค่ะ เเละเราไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง เพราะเรารักเขามากเเละเรายังชินกับการมีเขาอยู่พอต้องกลับไปอยู่คนเดียวเเล้วรู้สึกเคว้ง เพราะเขาเป็นคนเเรกในหลายๆเรื่องของเราทำให้เราทำใจไม่ได้จะทำอะไรก็นึกถึงตลอด ขอวิธีไม่ให้นึกถึงเขาหน่อยค่ะ