เอาเข้าจริงๆคนไทยไม่ชอบหรอกครับ ไอ้ "การเมืองแบบสร้างสรรค์" น่ะ
มันเป็น วาทะกรรมเหนือจริง ไม่มีอยู่จริง

การเมืองเหมือนการแสดงนั่นแหละครับ
นักการเมือง พูด ในสิ่งที่คนไทย "อยาก" จะได้ยิน และ อยากจะเห็น
คนทำหนัง ก็ ทำในสิ่งที่ คนดู อยากเห็น
คนไทยชอบดราม่า ชอบเห็นแม่ผัว ลูกสะใภ้ด่ากัน ตบตีกัน
แย่งผัวกัน ราวกับผู้ชายมีอยู่คนเดียวในโลก
แล้วคนไทยชอบให้นางเอก ต้องสะดุดอะไรซักอย่าง จะล้ม แล้วพระเอกก็คว้าตัวไว้ทัน หน้าจะชนกัน ส่งตาหวานกัน
เมื่อไหร่จะหมด ซีนแบบนี้ซะทีก็ไม่รุ มุกนี้เก่ามาก ไม่หมดซะทีเหรอ
นางเอกไทยก็เฟอะฟะตลอด ต้องสะดุดอะไรตลอด ทุกเรื่อง
พระเอกไทยก็ไวชิปเป๋ง คว้าได้ทุกครั้ง
ผมอยากเห็นพระเอกคว้าไม่ทันและ นางเอกตูดกระแทกพื้นบ้างอ่ะ (ฮา)
ช่วยทำอะไรให้มันสมจริงหน่อยได้มั๊ย ?

คำตอบคือ ไม่ได้ !
ผู้ชมภาพยนต์ เค้าชอบแบบนี้ ทำไงได้
สรุป หนังไทยก็ได้แค่นี้ เพราะ คนดู มันได้แค่นี้จริงๆ

เช่นกัน การเมืองแบบสร้างสรรค์ มันจะไม่มีการด่ากันไป ด่ากันมา ระหว่างพรรคการเมือง
ทุกพรรค รู้จักเคารพ ให้เกียรติ์ ซึ่งกัน และ กัน
หาเสียงกันไปโดยไม่ต้องเอาคนอื่นมาด่าให้ประชาชนฟัง...นี่ไงครับ การเมืองแบบสร้างสรรค์
การเมืองแบบที่โลกที่เจริญแล้วเค้าทำกัน

แต่ทำได้มั๊ยในเมืองไทย ไอ้การเมืองแบบสร้างสรรค์น่ะ
ไม่ได้ครับ...ไม่ได้เป็นอันขาด 
เพราะคอการเมือง ยังชอบดราม่า ยังชอบเห็นนักการเมืองด่ากัน
คนไทย ชอบ สีสรรค์ มากกว่า สร้างสรรค์

คนอย่าง ณัฐวุฒิ ใสเกื้อ และคาแรคเตอร์แบบนี้ จึงจะยังได้รับความนิยมอยู่เสมอ
จาก "ตลาด" ในกลุ่มของเขา
และมันไม่มีวันหมดไปจากเมืองไทย
ดังนั้น คำว่า "การเมืองแบบสร้างสรรค์" จึงมีไว้คุยกันเล่นโก้โก้
ทำไม่ได้จริง ใน ไทยแลนด์ แดนออฟดราม่า

ส่วนเรื่อง ความเจริญ ของบ้านเมือง...
คงไม่ต้องคุยกันแล้วมั๊งครับ (ฮา)

บาย บาย...