ก่อนอื่นต้องเกริ่นก่อนว่าพ่อแฟนมีหนี้สินเพราะไปออกรถไถ เป้าหมายที่ออกเพื่อสร้างอาชีพให้น้องชายแฟน แต่สุดท้ายภาระหนี้สินต้องมาตกอยู่ที่แฟนเรา ทุกๆปีจะต้องมีการจ่ายค่างวด เราไม่เข้าใจว่าในเมื่อเค้ารู้ว่าต้องจ่ายช่วงไหน ยอดเท่าไหร่แต่ทำไมไม่วางแผนการเงิน พอถึงรอบจ่ายแต่ละปีทุกอย่างมาตกที่ครอบครัวเราเพราะคำว่าไม่มี สุดท้ายเงินที่เก็บมาทั้งปีเหลืออยู่สองร้อย เราท้อกับการใช้ชีวิตคู่มาก พอเริ่มจะมีตังเก็บก็ต้องไปจ่ายในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อเพราะคำว่าบุญคุณอย่างงี้หรอ ใจจริงๆคืออยากช่วยจ่ายนะแต่ไม่ใช่ยอดที่สูงขนาดนี้ ช่วยจ่าย ไม่ใช่จ่ายให้จนครอบครัวตัวเองไม่เหลืออะไร เหนื่อยท้อจนพูดไม่ออก 
เราเคยเสนอพ่อเค้าไปว่า พ่อมีที่นาหนึ่งผืนถ้างั้นเราขอซื้อให้เป็นชื่อแฟนได้ไหมพ่อจะได้เอาตังไปจ่ายค่ารถ แต่คำตอบคือไม่ขาย  และเราก็ต้องจ่ายค่างวดอยู่ดี 
เอาจริงคือตอนนี้เราไม่อยากรับภาระอะไรแล้ว อยากเลิกกันให้จบๆไป ทำงานกว่าจะเก็บตังได้แต่ละบาท เราก็มีเป้าหมายอยากซื้อรถ อยากสร้างบ้าน แต่ทุกอย่างต้องกลับไปเริ่มที่เงินสองร้อยอีกรอบ
ปล. แฟนเราเป็นคนนิสัยดีมาก เราไม่ได้อยากเลิกกับเค้าเพราะมีปัญหากัน แต่เราเบื่อหนี้สินและปัญหาทางบ้านเค้า