ทุกคนเคยสงสัยกันมั้ยว่าการอบรมลูกเสือที่ต้องจ่ายเงิน3,500-5,000 แล้วแต่บางที่(80-120คน) ในการไปอบรม 7-8วันทำไมถึงคิดว่าเป็นธุรกิจเพราะบางคนคือรับแค่วิทยากรอย่างเดียวได้พอๆหรือมากกว่าเงินเดือนอีก แล้วคือสิ่งของทุกอย่างแม้กระทั้งเครื่องนอนก็แบกไปเองทั้งหมด อาหารการกินก็พอบ้างไม่พอบ้าง นอนห้องแน่นๆรวมกัน ห้องน้ำก็ต้องแย่งกันเข้า รอกว่าจะได้อาบเกือบชม. นอนตี1ตื่นตี5 ออกแดดทุกวันทั้งวัน(แล้วแดดช่วงเมษาอ่ะ)คือสงสารเลยบางคนคือตัวแดงมาก บางคนก็เป็นลม คือลองนึกภาพอ่ะ นอนก็ไม่พอแล้วต้องมาทำกิจกรรมหนักๆกลางแจ้งอีก บางคนมีโรคประจำตัว บางคนลูกยังเล็ก แล้วมีพี่คนนึงแม่พี่เขาอยู่รพ. แต่ก็ต้องมาเพราะหน้าที่ สีหน้าคือพี่เขากังวลตลอดเลย แล้วมันไม่ใช่วันสองวันไง ที่ตกใจสุดคือมีคนเป็นฮีทสโตรกโชคดีที่เขาไม่เป็นอะไร ถ้าเป็นไรนะคงแบบจ่ายเงินเพื่อซื้อความตายให้ตัวเองแทนที่จะเป็นความสุขเลยอ่ะ   แล้วทำไมถึงคิดว่าเป็นธุรกิจ เมื่อเทียบกับค่ายวิชาการที่เคยไป2วัน1คืนแค่1,000 ที่พักมีพร้อมทุกอย่าง อาหาร ของว่าง สื่ออุปกรณ์การสอนก็ได้กลับมาใช้สอนได้จริงๆ แต่ลูกเสือคือได้แค่ใบประกาศแค่นั้นเอง และลูกเสือเข้าค่ายมาเพื่อมาสอนแค่เพียง1ชม./สัปดาห์ มันควรปรับเปลี่ยนได้แล้วปะทุกวันนี้ไม่ได้อยู่ป่า อยู่เขาแล้วนะ เครื่องอำนวยความสะดวกมี แล้วมีจัดอบรมทุกปีทั่วประเทศ บังคับให้ครูไปอบรม  ทำไมถึงไม่จัดให้ไปอบรมในวิชาเอกของตัวเอง เพื่อนำมาใช้ในการสอนได้จริงๆจะดีกว่ามั้ย ครูบางคนเขาอยากพัฒนาด้านวิชาเอกตัวเอง แต่ไม่มีการเปิดอบรม แต่วิชาที่เรียนแค่1ชม./สัปดาห์ มีทั้งเข้าค่ายครู นักเรียนก็เข้าทุกปีเหตุใดเราไม่มองสถานการณ์ตอนนี้ว่าควรให้เด็กได้ใช้ชีวิตประจำวันยังไงจะดีกว่ามั้ย ทุกวันนี้ยังเห็นเด็กข้ามถนนไม่เป็นเลย ไหนจะภัยโซเชียลจากการถูกหลอก การใช้สื่อ เทคโนโลยีในทางที่ผิด และที่สำคัญทุกวันนี้เด็กป.โตๆ ยังอ่านหนังสือไม่ออก เขียนไม่ได้ คำนวณเลขไม่เป็นอีกมากมาย ทำไม่ค่ายวิชาการถึงไม่มีเยอะแบบค่ายลูกเสือบ้าง เพราะสิ่งที่ได้จากค่ายลูกเสือสามารถนำมาประยุกต์ในวิชาอื่นๆได้หมดเลยนะ คือถ้ามีค่ายอื่นเปิดครูคงไปแหละ แต่ประเด็นคือไม่มีไง ฝากไว้ให้คิดว่ามันคุ้มจริงๆหรอมันเอามาใช้สอนได้จริงๆมั้ย หรือเรากำลังให้ความสำคัญผิดวิชากันอยู่ ก็ไม่แปลกใจที่การศึกษาไทยจะถอยหลังลงทุกวัน ลองเทียบกับต่างประเทศที่การศึกษาเขาสูงๆ เขาให้ความสำคัญกับวิชาไหนอะไรยังไงบ้าง

ปล.จะบอกว่ากลัวความลำบาก มันก็ไม่เชิงหรอกถ้าผลที่ได้มันโอเค แต่ในมุมมองเรา เราว่ามันไม่คุ้มอ่ะ อีกอย่างคือกลัวเป็นมะเร็งผิวหนัง ฮีทสโตรกตายก่อนจ้า เราอยากให้เด็กพัฒนาด้านภาษาไทย คณิต มากกว่าเพราะมันใช้ในชีวิตประจำวันได้โดยตรงเลย อย่าลืมนะทุกวันนี้เราไม่ได้ใช้ชีวิตในป่า หุงข้าว ทำกับข้าวเตาฝืน 
 
ถ้าพูดถึงเรื่องระเบียบวินัย มันควรจะปลูกฝังในทุกวิชานะ และเป็นพื้นฐานชีวิตที่ควรจะมีอยู่แล้ว  ส่วนเรื่องความสามัคคี การอยู่ด้วยกันในห้องเรียนมันก็ต้องมีอยู่แล้ว ลองคิดดูดีๆว่าลูกเสือมันได้อะไรที่แท้จริง หรือเป็นความต้องการของวิทยากรบางคนที่เขาชอบและได้ผลประโยชน์ 

ลองดูเด็กต่างประเทศนะ เขาเรียนลูกเสือมั้ย แล้วเขาใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้มั้ย แล้วย้อนมองดูเด็กไทยทุกวันนี้ใช้ชีวิตเองได้หรือยัง  

ทำไมเราถึงพูดแบบนี้ ที่เราสอนเด็กป.6ยังอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้เลย พาไปทัศนศึกษา ป้ายที่เขาติดไว้ตามที่ต่างๆ เด็กอ่านไม่ออก!!!  เด็กไปซื้อของคำนวณของที่ซื้อและตังทอนไม่ถูก OMG เนี่ยชีวิตตรงๆเลย เด็กอ่านได้ คิดได้มั้ย อย่าบอกว่าหลงป่านะ จะเข้าไปทำไมก่อน ทุกวันนี้เข้าไปเที่ยวก็มีเจ้าหน้าที่ดูแลตลอด แล้วก็%น้อยมากๆที่จะเข้าไปหลงป่า  ทุกวันนี้มีไฟฟ้าใช้ทุกอย่าง สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง แล้วที่ทุกวันนี้คนเราก็ทำเพื่อความสบายมั้ย เด็กจะเลือกความลำบากทำไม

ลองคิดเล่นๆนะ 80x3,500=280,000฿
ค่าข้าวคนละ150/วัน จริงๆไม่น่าถึง =72,000฿ 6วัน
ค่าของตามฐาน+ค่าเช่าสถานที่ให้เต็มที่เลย100,000฿
หลักๆก็น่าจะมีประมาณนี้ เพราะอย่างอื่นผู้เข้าอบรมนำไปเองทั้งหมด
💸ไม่รู้นะ แค่ลองคำนวนเล่นๆดู😁

อันนี้เป็นความเห็นของเราและจากที่ลองสอบถามเพื่อนครูท่านอื่นในค่ายด้วยกันนะคะ ร้อยละ80-90%ทุกคนโดนเชิงบังคับมา ใจจริงเขาอยากไปค่ายวิชาที่ตัวเองสอนมากกว่าเพราะมันนำมาใช้ได้โดยตรงเลย