สวัสดีครับผมอยากจะแชร์ประสบการณ์ชีวิตคู่ที่ คู่รักอาจมองข้ามไปจนทำให้สายเกินไป
      ผมคบกับแฟนมาปีนี้เข้าปีที่ 14 ละครับถ้ารวมนับเป็นเพื่อนก็เข้า 17 ปีละ เป็นเพื่อนสมัยมัธยมครับ  ตอนมัธยมเขาแอบพี่ชายผม ซึ่งเป็นลูกของพี่ชายพ่อผม ผมก็ซื่อกลางให้คอยคุยคอยสนทนาแทน จนผมขึ้น ปวช.ปี 1 วัยรุ่นเริ่มหารัก^^ ผมก็ได้มีโอกาศได้กลับไปคุยกับเขาแล้วพัฒนาความสัมพันธ์จนขอคบเป็นแฟนตอนช่วง ปวช.ปี2 ช่วงที่คบกันป็อปปี้เลิฟมากกกก ^^ เจอกันทุกเย็น เลิกเรียนก็ไปหาอะไรกินกัน ไปนั่งท่าน้ำเจ้าพระยากันจนดึก คือแบบช่วงนั้นเด็กอะโน๊ะขอแค่ได้อยู่ด้วยกันก็พอ ก็เป็นแบบนั้นมาตลอด จนมาวันนึงผมขอแม่แฟนผมว่า แม่ครับคืนนี้ผมขอนอนห้องกับ น้ำนะครับ นามสมมุติ เพราะมันช่วงรัฐประหารเคอร์ฟิวพอดีกลับบ้านไม่ได้ ซึ่งแม่เขาก็อนุญาติ (คือบ้านแฟนผมเป็นคอนโดครับ แม่เขาก็อยู่กับแฟนอีกห้องส่วนแฟนผมก็อยู่แยกอีกห้องคนเดียวครับ) ก็ตั้งแต่นั้นมาผมก็เริ่มย้ายมาอยู่กับแฟนผมที่คอนโดแบบขอนอนบ้างมาโดยตลอดแล้วใช้ชีวิตคู่แบบสามีภรรยาตั้งแต่นั้น จนคบกันมาเข้าถึงปีที่ 7 (เลขอาถรรพ์) ช่วงกำลังเข้ามหาลัยใหม่ๆ ผมแอบไปมีกิ๊ก คือตอนแรกกะแค่ฟันแล้วทิ้งพูดตรงๆ แต่แฟนดันรู้รหัสไลน์ แล้วประจวบเหมาะเน็ตโทรศัพท์หมดพอดีไม่สามารถลบไลน์ได้ (ช่วงแบบเติมรายวันของทรู) ก็เลยได้เลิกกันผมเสียใจมาก คือทุกอย่างมันพังไปหมด ช่วงที่เลิกกันผมก็คบกับกิ๊กคนนั้นไปด้วย คือเคมีมันตรงกันอะครับทั้งดื่มเหล้า ทั้งดูบุหรี่ ก็คบได้เกือบ 3 เดือน ผมก็ยังรักแฟนคนเดิมของผมอยู่ จนผมได้มีโอกาศกลับไปคุยกันกับเขาอีกครั้งเพราะผมรักเขามาก (เห็นแก่ตัวโน๊ะ) ตอนนั้นผมก็ยังคบกัยกิ๊กอยู่นะ แต่ผมก็กลับไปหาเขา ผมทิ้งกิ๊กไประหว่างทางเลย (เฮียมาก)
     หลังจากคบกันแฟนมาได้สักพัก อยู่ดีๆ เบบี้ก็โผล่มาเฉยเลย ผมดีใจนะครับตอนนั้นก็ยังเด็กอยู่ด้วยครับ (ช่วงที่แฟนกันท้องเราทั้งสองคนเรียนมหาลัย ภาคค่ำ ครับตอนกลางวันทำงานครับ) แล้วหลังจากนี้ละครับแฟนผมเริ่มสะสมความที่ผม ไม่เคยเอาใจใส่
แฟนกับลูกเลย ยังไปดื่ม ยังไปเที่ยว ปล่อยให้แฟนผมเลี้ยงลูกอยู่คนเดียวมาถึง 7ปี จนมาถึงตอนนี้ เขาบอกเลิกผมอีกครั้ง ด้วยเหตุผลเขาเสียใจมามากพอแล้ว ร้องไห้คนเดียวมามากพอแล้ว จนเขาคิดว่าสามารถไปต่อโดยไม่ต้องมีผมก็ได้ ตอนนี้ผมเสียใจมาก มานั่งนึกได้ว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่คอยดูแลเขา ไม่คอยเทคแคร์เขา ตอนนี้กลายเป็นผมมานั่งร้องไห้เสียใจ กลัวว่าจะเสียเขาไป
      ผมก็ยื่อนะครับยื่อให้ถึงที่สุด ผมปรับตัวเองใหม่ ปรับมาได้ถึงเดือนกว่าแล้ว เพราะเขาบอกว่า ยังให้โอกาศนะ แต่ไม่รู้จะกลับมารักกันเหมือนเดิมได้ไหม แต่ผมก็สู้นะยังอาจมีความหวังที่เขาอาจจะกลับมารักผมเหมือน เดิม ถึงแม้มันจะสายเกินไป
     เนี้ยละครับที่ผมอยากจะเล่าแต่จริงๆมันมีอะไรอีกมากมาย อยากจะพูดมากกว่าครับถ้าพิมพ์มันคงเยอะมากๆๆ อย่าปล่อยละเลยให้คนรักเราแสดงความรักให้เราฝ่ายเดียวนะครับ เดี๋ยวจะสายเกินไปเหมือนผม
   เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ ขออภัยหากพิมพ์แล้วพางง นะครับ พูดคุยแนะนำกันได้นะครับ ขอบคุณครับ