หนูมีปัญหากับคุณพ่อบ่อยมากๆเลยค่ะ
ขอย้อนความไปตั้งแต่เด็กๆนะคะ
หนูอยู่กับพ่อแค่คนเดียวตั้งแต่เล็กๆแล้วค่ะ
จะว่าพ่อเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวก็ได้
เท่าที่จำได้ตั้งแต่5ขวบพ่อจะชอบด่าว่าเวลาที่เราทำให้ท่านไม่พอใจอยู่ตลอด บางทีก็ถึงไม้ถึงมือ
แต่พอโตขึ้นช่วง ป.4 - ม.3 ส่วนใหญ่จะโดนตบตีตลอดที่ทะเลาะกันเลยค่ะ แรกๆที่ทะเลาะก็จะด่า
จี้จุดเรามากๆเลยค่ะ อย่างแม่ทิ้งเราเพราะแม่รู้ว่าหนูจะเป็นเหมือนแม่ ทั้งขู่ว่าจะไม่ให้เรียนต่อ
มีครั้งนึงที่พ่อบุกเข้ามาในห้องแล้วตบตีเรา ดึงผม เอาไม้มาฟาด
รอบนั้นคือสุดๆแล้วค่ะ
จนมีครั้งนึงที่หนูไปกินเลี้ยงจบกับเพื่อนแล้วกลับช้า
ท่านมาดักหน้าบ้านเอาสายยางเก่าๆมาฟาดจนหัก
หนูก็เลยถามไปว่า "พอใจรึยังคะ จะเข้าบ้าน"
จากนั้นพ่อก็ไม่ค่อยลงมือ แต่ก็นานๆที ปาของใส่จนเลือดออก
ด่าว่า ขู่สารพัด
จนตอนนี้หนูอยู่ช่วง ม.6 แล้วค่ะ
หนูอยากจะได้คำแนะนำว่าจะทำไงดีคะ
หนูพยายามฮึดสู้อยู่ตลอดเลย
ทั้งต้องส่งตัวเองเรียน(ตอนนี้กู้กยศ.ค่ะ)
ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ค่ากิน ค่าอาหารที่โรงเรียน
คุณพ่อไม่สนใจไม่ให้เงินตั้งแต่ป.6 แล้วค่ะ
หนูท้อ อยากตายอยู่ตลอดเลย รู้สึกอิจฉา รู้สึกน้อยใจ
หนูพยายามไม่รู้สึกแล้วค่ะ แต่อดไม่ได้จริงๆ
ขอบุคคลใจดีอ่านที่หนูเขียนจนจบช่วยให้คำแนะนำการใช้ชีวิตทีค่ะ
หรือใครพอมีทางช่วยหนูด้านไหนจะขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ปัญหาครอบครัว
ขอย้อนความไปตั้งแต่เด็กๆนะคะ
หนูอยู่กับพ่อแค่คนเดียวตั้งแต่เล็กๆแล้วค่ะ
จะว่าพ่อเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวก็ได้
เท่าที่จำได้ตั้งแต่5ขวบพ่อจะชอบด่าว่าเวลาที่เราทำให้ท่านไม่พอใจอยู่ตลอด บางทีก็ถึงไม้ถึงมือ
แต่พอโตขึ้นช่วง ป.4 - ม.3 ส่วนใหญ่จะโดนตบตีตลอดที่ทะเลาะกันเลยค่ะ แรกๆที่ทะเลาะก็จะด่า
จี้จุดเรามากๆเลยค่ะ อย่างแม่ทิ้งเราเพราะแม่รู้ว่าหนูจะเป็นเหมือนแม่ ทั้งขู่ว่าจะไม่ให้เรียนต่อ
มีครั้งนึงที่พ่อบุกเข้ามาในห้องแล้วตบตีเรา ดึงผม เอาไม้มาฟาด
รอบนั้นคือสุดๆแล้วค่ะ
จนมีครั้งนึงที่หนูไปกินเลี้ยงจบกับเพื่อนแล้วกลับช้า
ท่านมาดักหน้าบ้านเอาสายยางเก่าๆมาฟาดจนหัก
หนูก็เลยถามไปว่า "พอใจรึยังคะ จะเข้าบ้าน"
จากนั้นพ่อก็ไม่ค่อยลงมือ แต่ก็นานๆที ปาของใส่จนเลือดออก
ด่าว่า ขู่สารพัด
จนตอนนี้หนูอยู่ช่วง ม.6 แล้วค่ะ
หนูอยากจะได้คำแนะนำว่าจะทำไงดีคะ
หนูพยายามฮึดสู้อยู่ตลอดเลย
ทั้งต้องส่งตัวเองเรียน(ตอนนี้กู้กยศ.ค่ะ)
ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ค่ากิน ค่าอาหารที่โรงเรียน
คุณพ่อไม่สนใจไม่ให้เงินตั้งแต่ป.6 แล้วค่ะ
หนูท้อ อยากตายอยู่ตลอดเลย รู้สึกอิจฉา รู้สึกน้อยใจ
หนูพยายามไม่รู้สึกแล้วค่ะ แต่อดไม่ได้จริงๆ
ขอบุคคลใจดีอ่านที่หนูเขียนจนจบช่วยให้คำแนะนำการใช้ชีวิตทีค่ะ
หรือใครพอมีทางช่วยหนูด้านไหนจะขอบคุณมากๆเลยค่ะ