บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด ละบังเอิญเราเรียนและทำงานที่กรุงเทพแล้วก็มีแฟนที่เป็นคนกรุงเทพ คบได้1ปีเราลองพาแฟนกลับบ้านไปหาพ่อแม่ แล้วแบบบังเอิ๊ญ แฟนเราได้ซื้อที่ในจังหวัดติดกัน มันก็ยิ่งทำใหดราได้กลับบ้านบ่อยมากกก (มันคือเรื่องดี) แฟนคนนี้ดีทุกอย่าง ทั้งกับเราและครอบครัว
พอพาแฟนกลับบ้านครั้งที่2-3 เริ่มมีคำพูดของคนในหมู่แซวๆพ่อมา ประมาณ "ใกล้จะได้วันรึยังล่ะ" ,"ลูกเขยมาบ้านหรอ" ,"รีบน๊าเดี๋ยวจะไม่ทันได้แต่งก่อน"
ประมาณนี้ แล้วพ่อด้วยความเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้ว ก็เอามาเล่าให้เราฟัง เราก็บอกว่า "เราไม่พร้อม เราไม่อยากรีบแล้วเลิก เราอยากดูไปเรื่อยๆ ที่เอามาบ้านบ่อยๆก็เปิดเผยไม่ได้ปิดบังอะไรอยากให้รับรู้ อยากเอามาให้รู้จักนิสัย ดีก็ว่าดี ไม่ดีก็ว่าไม่ดี ไม่ต้องฟังคำคนอื่นเขา เพราะพ่อควรจะเชื่อใจลูก เชื่อใจคนในครอบครัวตัวเอง" แต่พ่อไม่เคยฟังเราเลย ไม่เคยสนใจเราด้วยซ้ำ เอาแต่กดดันเราด้วยคำพูดของคนอื่น
เราค่อนข้างจะเสียใจ ล่าสุดโพสรูปคู่แฟนในเฟสครั้งแรกในรอบ1 ปี คนในเฟสก็แซวๆ พี่ป้าน้าอาก็เข้ามาแซว แต่พ่อเรากลับทักแชทเรามาว่า " พ่ออายเขา"
เราควรรู้สึกอย่างไรกับคำพูดนี้คะ😭
คิดยังไงกับการที่พ่อแม่ฟังคำพูดของคนข้างนอกมากกว่าลูกตัวเอง
พอพาแฟนกลับบ้านครั้งที่2-3 เริ่มมีคำพูดของคนในหมู่แซวๆพ่อมา ประมาณ "ใกล้จะได้วันรึยังล่ะ" ,"ลูกเขยมาบ้านหรอ" ,"รีบน๊าเดี๋ยวจะไม่ทันได้แต่งก่อน"
ประมาณนี้ แล้วพ่อด้วยความเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้ว ก็เอามาเล่าให้เราฟัง เราก็บอกว่า "เราไม่พร้อม เราไม่อยากรีบแล้วเลิก เราอยากดูไปเรื่อยๆ ที่เอามาบ้านบ่อยๆก็เปิดเผยไม่ได้ปิดบังอะไรอยากให้รับรู้ อยากเอามาให้รู้จักนิสัย ดีก็ว่าดี ไม่ดีก็ว่าไม่ดี ไม่ต้องฟังคำคนอื่นเขา เพราะพ่อควรจะเชื่อใจลูก เชื่อใจคนในครอบครัวตัวเอง" แต่พ่อไม่เคยฟังเราเลย ไม่เคยสนใจเราด้วยซ้ำ เอาแต่กดดันเราด้วยคำพูดของคนอื่น
เราค่อนข้างจะเสียใจ ล่าสุดโพสรูปคู่แฟนในเฟสครั้งแรกในรอบ1 ปี คนในเฟสก็แซวๆ พี่ป้าน้าอาก็เข้ามาแซว แต่พ่อเรากลับทักแชทเรามาว่า " พ่ออายเขา"
เราควรรู้สึกอย่างไรกับคำพูดนี้คะ😭