คือเรามีเพื่อนคนนึงค่ะเเบบพึ่งรู้จักกัน ไม่ถึงปี (ให้ชื่อสมมุติว่า a ค่ะ) เรากับเอตอนเเรกๆคุยกันปกติน่ะค่ะ เเต่พอหลังๆมาก็เริ่มมีปัญหากันเเบบทะเลาะกันน่ะค่ะ ซึ่งบางครั้งเอก็รู้ว่าเราโกธรบางครั้งเอก็ไม่รู้ว่าเราโกรธค่ะ ซึ่งเเต่ก่อนเวลาเราทะเลาะกับเพื่อนเราก็หายเองน่ะค่ะ เเบบกลับไปบ้านละก็ลืมไปเลยกลับมาก็คุยปกติ เพื่อนยังบอกว่ายังไม่ทันง้อเลยหายเองเฉย มีอย่างมากก็พูดกับเพื่อนไปตรงๆเลยว่าไม่โอเคตรงนี้ ละก็คืนดีกัน พอมาเดี๋ยวนี้คือโกรธยาว เลยมีไประบายให้คนอื่นฟัง เช่น เพื่อนคนนี้เขาเคยถามน้ำหนักเรา ถามคะเเนนเราพอไม่ให้ดูก็จะดูให้ได้ ชอบถามอะไรที่ไม่ควรถามน่ะค่ะ เเล้วบ่นให้ฟังค่อนข้างบ่อย คนรู้มีปานกลางไม่เยอะ บางคนก็ฟังเเล้วเเต่ก็เฉยๆไม่ได้โกรธตาม เเบบรับฟังค่ะ หลังๆมาเราเลยตีตัวออกห่างเอน่ะค่ะ คุยน้อยลง เอเขาก็เหมือนจะเริ่มรู้เเล้วน่ะค่ะ ว่าเราไม่โอเคด้วย จากนั้นก็ผ่านไป เราก็โอเคขึ้น เลยไม่ค่อยได้อะไรกับเอ อีกอย่างหลังๆเอก็โอเคขึ้นน่ะค่ะ เอเริ่มรู้จักขอบเขตของเรามากขึ้นค่ะ เลยกลับมาคุยเยอะเหมือนเมื่อก่อน เขานิสัยดีขึ้นเยอะมากๆจนเรารู้สึกผิดไปเลยน่ะค่ะ ว่าเเบบมีเอาปัญหาที่เรากับเอทะเลาะกันหรือเรื่องที่โกรธเอไปเล่าให้คนอื่นฟังน่ะค่ะ ซึ่งปัญหาคือตรงที่เรากลับไปคุยกับเอปกติ เราเลยกลัวว่าเพื่อนที่รู้เรื่องที่เราทะเลาะกับเอหรือเคยไม่ชอบเอ จะมองเราไม่ดีน่ะค่ะ ว่าเเบบเอาเขาพูดเเล้วตัวเองก็ไปทำดีใส่เขา (อันนี้ไม่เคยมีใครมาพูดกับเรานะคะ เเต่เรารู้สึกกับตัวเองขึ้นมา) บวกกับรู้สึกผิดกับเอที่ทำให้เขาดูไม่ดีในสายตาคนอื่น เพราะเราพูดเรื่องไม่ดีของเขา ก็เลยเเบบเฟลๆกับตัวเองไปเลย ว่าทำไมถึงทำเเบบนั้นไป เลยอยากรู้ว่าที่เรามันผิดมากไหมน่ะค่ะ เราน้อมรับทุกคำติค่ะ🙇‍♀️🙏🏻