พูดถึงคนเป็นโค้ชก็เปรียบเหมือนครูของนักกีฬา ครูควรออกหน้าช่วยพูดแทนลูกศิษย์ ช่วยพูดให้กับบิ๋มและเพียว ควรแสดงออกถึงการสนับสนุนอนาคตเส้นทางการเป็นนักกีฬาอาชีพของลูกศิษย์ทั้งสองคนใช่หรือไม่ อย่างน้อยโค้ชด่วนก็ควรพูดสนับสนุนให้บิ๋มกับเพียวได้อยู่ช่วยทีมซาริเยร์เล่นรอบ Playoff 5-8 ต่ออีก 2 นัด โดยช่วยพูดกับนายกสมาคมว่า อย่าเพิ่งไปเรียกน้องทั้งสองคนกลับมาตอนนี้ อาศัยรายชื่อนักกีฬาที่อยู่ในแคมป์ตอนนี้ก็สู้ได้ ให้บิ๋มเพียวได้แข่งต่ออีก 2 นัดแล้วค่อยบินกลับมาช่วยทีมชาติในนัดท้าย ๆ หรือรอบชิงเหรียญทองเลยก็ได้ โค้ชด่วนต้องพูดให้ความมั่นใจกับนายกสมาคมไปเลยว่า ให้เชื่อมือตนเองว่าจะสามารถคุมทีมนักกีฬาคว้าเหรียญทองซีเกมส์ครั้งนี้มาได้อย่างแน่นอน หากซีเกมส์ครั้งนี้ไม่ได้เหรียญทอง ตนเองจะขอรับผิดชอบด้วยการลาออกจากเฮดโค้ชทีมชาติไทยทันที แบบนี้ถึงจะสร้างความเชื่อมั่นให้กับนายกสมาคมและได้ใจแฟน ๆ ชาวไทยและคนทั้งโลกไปเต็ม ๆ 

ไม่ใช่ไปบอกปฏิเสธกับคนที่มาขอให้โค้ชด่วนออกหน้าช่วยพูดกับนายกสมาคมว่า ตัวเองไม่มีอำนาจที่จะตัดสินใจได้ว่า นักกีฬาต้องกลับเร็วหรือช้า หรือควรจะกลับเมื่อไหร่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับนายกสมาคมเป็นคนกำหนด พูดแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการพูดเอาตัวรอด ไม่คิดที่จะช่วยหาทางออกให้กับลูกศิษย์และทีมสโมสรต้นสังกัดของลูกศิษย์ว่าควรจะทำอย่างไรดี แต่โยนภาระการตัดสินใจทั้งหมดไปให้นายกสมาคมแต่เพียงผู้เดียว ส่วนตัวเองลอยตัวอยู่เหนือปัญหา ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น นักกีฬาจะกลับมาเร็วหรือช้า ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้านักกีฬากลับมาไม่ทันแล้วทีมชาติไม่ได้เหรียญทอง ตนเองก็จนปัญญา เพราะทีมไทยไม่ได้ใช้นักกีฬาชุดที่ดีที่สุดลงแข่ง จะมาโทษตนไม่ได้ สุดท้ายทำให้ผมก็ได้เห็นวิสัยทัศน์ของโค้ชด่วนว่า ที่จริงมีอยู่เพียงเท่านี้เอง 

แง่คิดที่ได้จากกระทู้นี้ : สถานการณ์สร้างวีรบุรุษ เราจะรู้ว่าแม่ทัพกล้าเมื่อภัยมา