สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านจร้าาาา คือวันนี้เค้ามีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับนายคนนึง ตอนนี้เรา 14 ปี กำลังจะเลื่อนชั้นค่าา นับว่าตอนนี้เราอยู่ ม.3 เนอะ โอเคเข้าเรื่องเลยดีกว่า เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเมื่อตอนเข้าเรียน ม.1 ใหม่ๆ ตอนนั้นเรามีเพื่อนที่เคยอยู่โรงเรียนเก่าด้วยกัน ขอเรียกว่าเจนะ ตอนอยู่โรงเรียนเก่าเรากับเจไม่ได้สนิทกันนะ เเต่พอเรียกว่าเพื่อนได้ เเล้วทีนี้พอมาเจอกัน เหมือนมาอยู่ต่างที่เลยต้องสนิทกันไว้มีอะไรจะได้ช่วยกัน หลังจากนั้นเราก็สนิทกัน(ปัจจุบันไม่ค่อย)ทุกๆเที่ยงจะมากินข้าวด้วยกัน เเล้ววันนั้นเหมือนเราจะอยากกินน้ำปั่นมั้ง เราเลยชวนมันไปซื้อ เเล้วนายคนนั้นก็โผล่มา จำได้ว่าเขาสั่งช็อกมิ้นนะ จะว่าไปก็เคยเจออยู่ผ่านๆเเต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เเต่ตอนนี้มันจะพิเศษหน่อย อาจจะเป็นเพราะส่วนสูง หน้าตา หรือบรรยากาศ(อันนี้ไม่น่าใช่เพราะวุ่นวายชิบ) ความรู้สึก ณ  ตอนนั้นหรอ คิดว่าน่าจะเขินๆเเอบหวั่นๆนิดๆละมั้ง หลังจากนั้นโลกของเรามันก็เริ่มที่อยากจะมีเขาเข้ามาเติมเต็ม เเบบว่าเริ่มเเบบมันเริ่มเเล้วไรงี้ อธิบายยากเหมือนเเต่มันคือความรู้สึกดีที่มีเขาไรงี้ เราก็เริ่มที่จะหาช่องทางติดต่อเพื่อจะคุยกันถูกคอ(ได้มาจากเพื่อนเจนั่นเอง) ลืมบอกไปเลยว่าไอ้เจก็ยังไม่รู้นะว่าเรา...นายคนนั้น หรือมันรู้เเต่เงียบวะ มาต่อๆพอเราได้ช่องทางติดต่อมาใช่ป่ะ เราก็เริ่มทักไป เเต่ด้วยความรู้สึกดีมั้งเลยทำให้หาเรื่องคุยที่มากๆ ปล.เก่งคุยเเบบมีเสียงในเเชทค่อนข้างกาก เราก็เริ่มสำพัสได้เเล้วว่าเขาลำคาญ พอเขาพิมเเชทมาตรงๆเเอบจี้ดนะ จริงๆในชีวิตจริงเเอบนอยๆเเต่พอมาลองคิดที่เขาทำไม่ได้ผิด พอเริ่มเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง เขาก็เริ่มที่จะขยับๆเข้ามาในชีวิตเรามากขึ้น จนเรารู้สึกดีจนเป็นบ้า บางทีระยะห่างของเราคงเริ่มเเคบลงๆจนเพื่อนอีกฝั่งของเราเริ่มสังเกต จนพวกมันนี้พากันเเซวใหญ่ ทุกๆช่วงเวลาหลังจากนั้นของเรานับว่าเป็นความสุขของเราเเล้วกัน เเต่จริงๆสิ่งที่ทำให้ระยะห่างระหว่างเราเเคบได้คงเป็นเพื่อนของเขา ช่วงนั้นเขารู้สึกว่าจะเริ่มไม่ถูกกับเพื่อน เเล้วเราก็รู้สึกอย่างนั้นกับเขาเลยพยามเข้าไปในชีวิตเขา รับฟัง ให้คำปรึกษา ถ้าเขาต้องการจะไปหา อยู่ข้างๆ คอยทำทุกอย่างที่คนๆนึงทำได้ ทำให้เขารู้สึกว่า เอ้ย!!ยังมีเราที่คอยอยู่กับเขา เเต่...ก็มีความคิดนึงผุดเข้ามาในหัวของเราว่า เราเป็นอะไรกันเเน่ เพื่อนเเน่ๆล่ะ เเต่เพื่อนเเบบไหน เรามีค่าสำหรับเขาเเค่ไหน ทำให้เราสบสนมาก เราเลยเริ่มห่างกันสักพัก เราจะพยายามเข้าหาน้อยลง เเต่พอทำเเบบนั้นช่วงเเรกเเชทนี้ว่างเปล่ามาก ใจก็อยากทักเเต่ต้องอดทน เเต่ก็เกิดเรื่องที่ไม่น่าเชื่อนะ คือเขาทักมาก่อนไม่ใช่เรื่องงานด้วย เราเลยเริ่มกลับมาเหมือนเดิม ทุกอย่างวนไปอย่างนี้ๆเรื่อยๆจน...ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกทุกอย่างเริ่มจางลง คงเป็นเพราะความเหนื่อยละมั้ง พอปิดเทอมทุกๆอย่างก็เลือนจนเเทบไม่เหลือ จนตอนนี้เราไม่รู้สึกว่าตัวเองรู้สึกอย่างนั้นเเล้ว คือมันไม่พิเศษเเล้ว เเต่มันก็ยังมีความถามในใจตั้งเเต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้มาตลอดว่าสรุป "นายคิดยังไงกับเราว่ะ"

สำหรับทุกอย่างที่ว่ามานี้เราไม่ได้จะว่าใครนะ การเรียบเรียงประโยคหรือการวรรค อาจจะไม่ถูกใจ เเล้วที่เรามาเล่าประสบการของเรากับคนๆนึงเพียงเพราะจะขอความคิดเห็นเท่านั้น

ปล.โพสครั้งเเรกอาจงงๆหน่อย

"สรุปเเล้วทุกคนคิดว่า นายคนนั้นคิดยังไงหรอคะ"