เราเจอเรื่องเเบบนี้ประจำเเต่ไม่รู้ทำไมไม่ชินสักที ต่อหน้าเราเเม่จะพูดดีบ้างไม่ดีบ้าง เเต่อย่างน้อยมันก็คือการพูดต่อหน้า เขาชอบพูดลับหลังเขาคิดว่าเราหลับเพราะเราปิดประตูห้อง เราพยายามทำเป็นเฉยๆทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรารู้ว่าไม่ว่าพี่จะผิดหรือไม่ผิดก็ไม่เคยสักครั้งที่จะไม่เข้าข้าง ขนาดพี่ทำใบพัดพัดลมเเตกเเม่ยังพูดว่าเราผิดทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่ใกล้พัดลมด้วยซำ้ เราเลี่ยงการทะเลาะกับพี่มากๆเเต่เเค่เราไปเข้าห้องนำ้ยังโดนทำหน้าใส่ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเขาเลย เราซื้อขนมมาเเม่บอกต้องเเบ่งคนอื่นนะเเต่พี่ซื้อมาเขาก็กินคนเดียวเราไม่พูดอะไรสักคำ พี่ขอตังเเม่เเม่ให้ตลอดเราไม่เคยว่า เราไม่ขอตังเเม่เลยสักบาทต่อให้ไม่มีตังก็ไม่เคยคิดจะขอเเล้วเเม่ไม่ได้ให้เพราะเรารู้ว่าคนอย่างเราขอไปมีเเต่จะโดนด่าเเถมไม่มีทางได้ตังด้วย พี่ให้ตังเเม่ตอนทำงานเเต่สามารถเอาไปซื้อของที่พี่อยากซื้อได้จะให้เเม่เท่าไรก็ได้ ส่วนเราก็ให้เหมือนกันเเต่ต้องให้ทั้งหมดห้ามเอาตังค่าจ้างที่ทำงานไปซื้ออะไร
เราก็ให้เเต่ทำไมเเค่รักเราสักนิดทำไมเเม่ให้เราไม่ได้เราไม่ได้ขอให้รักเราเท่าพี่เเต่ขอให้เเม่รักเราสีกนิดก็ยังดี ถ้าเเม่บอกอยากได้อะไรอยากกินอะไรเราจำได้ตลอดถ้าได้ตังค่าจ้างเล็กๆน้อยไปจากที่ทำงานเราซื้อให้ตลอดตอนเเม่ขายของเราไปช่วยเเม่ตลอดช่วยทั้งวันตั้งเเต่เด็กจนโตไม่เคยบ่นว่าร้อนหรือชักสีหน้าเลย เเต่พี่ที่เเทบจะไม่มาช่วยเพราะร้อนกลัวดำเเค่พี่ช่วยนิดเดียวเเม่รักเเถมอวดสุดๆ ส่วนเราที่ทำมาตั้งเเต่เด็กเเม่บอกไม่ดีเราต้องทำยังไงเเม่ถึงจะรักเราสักนิดก็ยังดีเราก็ลูกเเมเหมือนกันหน้าก็เหมือนเเทบจะเหมือนฝาเเฝด เราดีไม่พอให้เเม่รักเราสักนิดเลยหรอขนาดวันสงกรานต์เราก็ตื่นก่อนคนอื่นมาช่วยเเต่เช้าพอตอนรดนำ้พระเเม่ชวนเเค่พี่เเล้วไม่หันกลับมามองเราเลยด้วยซำ้เรานั่งรอเเต่เเม่ก็ไม่มีเเม้นิดเดียวที่หันมามองเรา เราเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะอยู่ไปเเม่ก็คงไม่ชวน เเม่ไม่หาเราด้วยซำ้ เราอยู่บ้านเเทบไม่กล้าพูดเเม่เเต่คำเดียวเพราะเเม่เคยบอกรำคาญเราทำตามที่เเม่อยากให้ทำหมดเเล้วอะเเม่ก็เเทบไม่รักเราเลยเเม่ลืมเราบ่อยประจำด้วยซำ้ เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องไห้คนเดียวร้องให้เงียบไม่เคยร้องให้เสียงไปออกไปให้เเม่รำคาญเลย ยิ้มตลอดทั้งๆที่บางทีก็ไม่ได้มีความสุขเลยสักนิด