หลังจากการผจญภัยมานานบัดนี้นายงอมก็ได้เป็นพ่อคนแล้ว

งอม "ชีวิตเราก็ยังอีกไกลอยู่ดี"

เมีย "นี่คือจะยังเสี่ยงชีวิตผจญภัยอีกใช่มะ"

ลูก "ไม่ว่าไรนะ ขอแค่ทิ้งสมบัติไว้เยอะ ๆ ก็พอ"

ทันใดนั้นเองก็มีคนลึกลับพังบ้านทลายลง

คนลึกลับ "คุ้น ๆ ว่าเจ้าจะเป็นพี่เรา"

งอม "ใช่มะ? เราก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าเป็นน้องเรา"

กลุ่มเพื่อนของงอมก็เดินกันเข้ามา

เพื่อน 3 "ตามนั้นแหละ พี่น้องจำกันไม่ได้เฮ้อ ต้องให้เพื่อนช่วยจำ"

คนลึกลับ "งั้นก็แน่ใจละ งอม เจ้าจำได้ไหมว่าแต่ก่อนเราเคยทำไรเจ้าไว้"

งอม "ที่ฆ่าเมียเก่าลูกเก่าเรา และยังพังบ้านสมบัติศฤงคารเราไปจนหมดใช่มะ?"

คนลึกลับ "ใช่ ความแค้นในครั้งนั้นมันยังไม่พอ เราจะเติมความแค้นให้เจ้าอีก"

เพื่อน ๆ งอม "เราจะร่วมสู้กะเจ้าด้วยงอม"

งอม "เมื่อสายเลือดจริงแพ้ครอบครัวไรงี้"

ทันใดนั้นเองคนลึกลับก็โดนยิงตายลง ปรากฎว่าคนที่ยิงคือ พาน เพื่อนอีกคนที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วนั่นเอง

งอม "ถ้าเป็นงี้ ถ้างั้น..."

ทุกคนเข้าใจตรงกัน เลยนำร่างคนลึกลับเข้าเครื่องป่นจนร่างเละกระจุยกระจาย และถูกรวบรวมนำมาเผาต่อ

เพื่อน 8 "งี้ก็แน่ใจว่าน้องเจ้าจะไม่โผล่กลับมาอีกแน่นอน"

พาน "แต่มันก็มีมุขคนที่ตายเป็นตัวปลอมอีกนา"

งอม "ทำไรไม่ได้มาก งั้นบุกถล่มองค์กรของน้องเรากัน"

ทั้งหมดก็ซิ่งรถไปยังองค์กรที่ว่าซึ่งอยู่บนเขากลางป่าดงดิบ

เพื่อน 5 "นั่น มีเครื่องบินแม่เหล็กตามพวกเรามา"

งอม "ระเบิดหน้าผาเพื่อให้หินไปชนมันซะ"

พาน "แต่บนยอดมีโบราณสถานอยู่"

แต่สายไปแล้ว เพื่อน 8 ได้ถล่มหินไปชนเครื่องบินตกไรไปเรียบร้อย

งอม "ถือว่าชอบธรรมแล้วละกัน แม้พานจะรู้ว่าเพื่อน 8 เป็นคนระเบิด และแทนที่จะบอกเขาไม่ใช่มาบอกเรา"

ทั้งหมดก็มาถึงองค์กรนั่นแล้ว

หัวหน้า "พวกเจ้าไม่มีวันออก..."

ยังพูดไม่ทันจบหัวหน้าก็โดนลูกของงอมยิงหัวระเบิดตายทันที

งอม "อ้าว อันตรายงี้เจ้ามาได้ไง"

ลูก "ไม่รู้ คำบรรยายว่ามาหมดก็ต้องรวมถึงเราด้วย"

แล้วเสียงเท้าลึกลับก็ปรากฎขึ้น

เมีย "งอม น้องเจ้ามาอีกสินะ"

น้อง "ใช่ จริง ๆ แล้วเรายังไม่ตาย"

งอม "ที่ปั่นและเผาไปนั่นคือตัวปลอมไรงี้ ทั้ง ๆ ที่พูดดักไว้แล้วแท้ ๆ นะ"

น้อง "นั่นเป็นร่างโคลนน่ะ"