แฟนของผมเคยแต่งงานกับแฟนเก่าของนาง เกือบ 10 ปี แต่ปต่งกันในปีที่ 9 หลังจากแต่งานทุกอย่างก็เปลี่ยนไป นางเป็นฝ่ายโดนทิ้ง ทั้งที่นางเป็นผู้ให้มาตลอด จนตอนนี้นางคบกับผมจนถึงปัจุบันได้ 7 เดือนแล้ว ทุกวันนี้นางยังคงผิดหวังและลืมไม่ได้กับความเจ็บที่ผ่านๆมาจนนางมาคบกับผมตอนนี้ความตั้งใจกับความฝันของนางที่นางเคยพยามสร้างอนาคตให้เป็นรูปเป็นร่างมีครอบครัว มีลูก แต่มันกลับเป็นไปไม่ได้

แต่ในระยะทางเกือบ 10 ปีของนางยังคงเต็มไปด้วยความผิดหวังและการนอกใจ จากฝ่ายชายอยู่ตลอด ทั้งที่นางไม่เคยรู้มาก่อนพึ่งมารู้ว่า ฟก ของนางนั้นมีนคนอื่นมาตลอด ทั้งโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจ นางเสียทั้งเงินทองให้ผู้ชายคนนี้ เกือบหลักล้าน นางเต็มที่กับมันทุกอย่างแต่สิ่งที่ได้มาคือการหักหลังและลับหลังตลอดมา และคำโกหก

จนทุกวันนี้ผมทราบเรื่องราวของนางทั้งหมดผมเข้าใจความเจ็บปวดที่มันเกิดขึ้นกับนาง ผมเข้าใจผมซัพพอร์ทนางทุกอย่างแม้แต่เรื่องเงินถึงแม้มันจะน้อยนิดเพราะปัจุบันผมเป็นทหารเกณอยู่ ผมให้กำลังใจนางทุกครั้งแต่ก็มีปัญหาหรือแม้แต่ตอนที่นางนึกถึงเรื่องเก่าๆ ที่นางดิ่งมาตลอดเกือบ 9 เดือน ตั้งแต่เริ่มคบกับผม และด้วยที่อารมณ์ของนางค่อนข้างรุนแรงและต่างจากนางคนเดิมแต่ก่อน แต่นางจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนผมก็ยังรักเหมือนเดิม ตอนนี้ผมควรจะทำยังไงให้นางรู้สึกดีขึ้นในทุกๆวันดี

เพราะทุกครั้งที่ผมหยิบปัญหามาพูดเพื่อที่จะหาทางออกและแก้ไขมันมักจะจบปัญหาด้วยน้ำตาตลอด ผมไม่เคยใส่อารมณ์ใส่นางก่อน ผม เหมือนน้ำ นางก็เหมือนกับไฟ ผมซอฟทุกครั้งที่มีปัญหาแต่ก็คงมีหลุดบ้างแต่ไม่รุณแรงจนขั้นกู(ถึงมีแต่น้อยมากจริงๆ)

นางบอกกับผมเสมอว่าผมแตกต่างกับคนเก่าที่นางเคยเจอแต่ความเข้าใจใส่ใจและแม้แต่ความรักที่ผมมีให้นางแม้แต่เงินทางที่ผมให้นางเพราะนางไม่เคยได้รับจากคนเก่าของนางเลยมีแต่นางเป็นผู้ให้มากกว่า ผมให้กับนางทุกอย่างทั้งความสบายใจหรือปม้แต่เรื่องบุคคลที่3 เรื่องนี้ผมแอนตี้และเกลียดกับเรื่องการนอกใจมากๆเพราะส่วนตัวผมเองก็เจอเรื่องแบบนี้มาไม่น้อยก่อนจะเจอนาง ผมยินดีกับทุกอย่างที่นางเป็น ผมยอมรับได้ ถึงแม้จะมีเรื่องอารมณ์ที่ผมอย่าให้นางเบาๆลงก็ตาม, ทุกครั้งที่นางทำผมเจ็บหรือเสียใจหรือความรู้สึก ผมพร้อมที่จะให้อภัยไม่ว่าจะกรณีใด ผมรักนางมากกว่าที่จะต้องมาโกรธเกลียดกัน ผมเติมเต็มกับทุกอย่างที่นางขาดหายและสิ่งที่นางควรจะได้รับ นางเป็นคนดี ผมเป็นแฟนคนที่ 3 ของนาง และสำหรับมันคงสุดปลายทางไว้แค่นี้จริงๆ ตอนนี้ผมกังวลบ่อยครั้งที่นางเศร้ากับเรื่องเก่าๆ ที่นางเคยเจอกับความเจ็บ ผมอยากให้นางmove จากตรงที่แย่ๆของนาง ผมอยากเห็นนางมีชีวิตที่ดีขึ้น ผมอยากเห็นนางกลับมามีชีวิตชีวิตอีกครั้ง

ความสุขของผมอาจแตกต่างจากคนทัวร์ไปแต่ความสุขคือรอยยิ้มของนาง ผมรักนางมากๆผมอยากให้เขาโฟกัสกับความรักของเราให้มากขึ้นที่จะต้องไปโฟกัสเรื่องเก่าๆ ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องของนาง นางจะดิ่งตลอด ผมคงไม่สามารถพูดถึงมันได้อีกแล้ว ผมไม่อยากให้นางเสียน้ำตาให้กับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ผมควรเซฟความรู้สึกนางให้มากกว่านี้ ผมอยากให้นางแก้ปัญมาและคิดมันได้ด้วยตัวเองผมแนะนำแนวทางหรือแม้แต่พูดความจริงที่ทำไมมันถึงเกิด กับคนที่เขาทำร้ายนางได้ขนาดนี้ ผมช่วยทุกวิถีนางเพื่อให้นางกลับมาดีได้ให้เร็วที่สุด ผมควรทจะทำยังไงนอกเหนือจากวิถีเหล่านี้ดี


ตอนนี้ผมเป็นห่วงความรู้สึกของนางมากๆผมห่วงสุขภาพจิตนาง นางเป็นซึมเศร้าจากปัจจัยหลายๆอย่างเกี่ยวกับคนเก่าของนางด้วย ทั้งทำร้ายร่างกายจิตใจสุขภาพจิต ควรทำยังไงให้นางดีขึ้นในทุกๆวันนอกจากที่เราควรพูดถึงเรื่องเก่าๆแก้ไขให้นางเข้าใจให้นางวางไว้เรื่องร้ายๆไว้ตรงนั้น หรือผมไม่ควรพูดถึงมันอีกเลยดี  

หรือผมควรให้เวลาเยียวยาตัวนางเองดี?