สวัสดีครับ ผมอยากรู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันดีแล้วใช่มั้ย คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคุยกับคนคนนึงซึ่งเขาเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากๆจากที่ผมใช้ชีวิตแบบเถลไถล ทำให้ผมมีวินัยกับตัวเองมากขึ้นเพื่อมาคุยกับเขาแล้วใช้เวลาร่วมกับเขา จากที่ผมไม่เคยมีความรู้สึกรักและใจฟูกลายเป็นว่าเซนต์ผมมันบอกเลยว่าคนนี้แหละที่จะทำให้ผมได้พบความรัก ผมคุยกับเค้าช่วงแรกๆเค้าก็บอกมาตรงๆว่าเค้าคุยเยอะแต่เค้าก็คอยบ่นคนนู้นคนนี้ให้ผมฟัง เค้าบอกว่าทุกคนที่คุยกับเค้าต่างก็หลอกเย็บเขาทั้งนั้น เขามองผมว่าผมเป็นเซฟโซน และก็คิดมากกว่านั้นแต่ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ผมชอบคิดลบตลอด555 เขาก็พูดถึงคนเก่ากับผมจริงๆแล้วผมคิดมากนะเพราะผมรู้สึกดีกับเขามากๆ ตอนนี้เขาคุยกับผมเหมือนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆผมรู้ตัวได้เลยว่าเขาไว้ใจผมมากๆ และเขาก็พูดเรื่องผู้ชายที่คุยกับเขาว่าเขาไม่ได้รู้สึกดีคือเขาแทนผมว่าพ่อส่วนที่เหลือเขาบอกว่าคนคุยที่เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนกับผม(เค้าบอกว่าผมหน้าเหมือนพ่อเขา555) ละเขาก็คอยพูดเรื่องคนเก่าตลอด ผมอดทน ผมพยายามที่จะให้พื้นที่ส่วนตัวเขา ให้เวลาส่วนตัวกับเขาเพราะผมคิดว่าเราเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมไม่อยากทำให้เขารู้สึกว่าเขาลำคาญผม ผมไม่อยากจุกจิก แต่ไอความที่ผมเป็นคนคิดมากและคิดลบเนี่ยบางทีก็หลุดไปบ้างแบบถามสิ่งที่มันอยู่ในใจของผมเพื่อให้มันคลายออกมาแล้วผมก็ต้องเก็บทรงว่าไม่ได้คิดมาก เข้าเรื่องเลย เขาก็ร้องไห้เรื่องคนเก่าไปคบกับคนใหม่กับผม ผมอยากทราบว่าผมควรทำยังไง ผมควรคอยปลอบเธอเป็นเซฟโซนให้เธอแบบนี้เรื่อยๆหรือว่าต้องทำยังไง ผมยังคิดว่า ผมจะรอให้เขาเปิดใจกับผมตลอดดีมั้ย เพราะผมคิดว่าเธอคนนั้นเป็นคนพิเศษไม่อยากให้เธอคิดมาก ไม่อยากให้เธอไม่มีความสุข ผมพร้อมที่จะเป็นคนที่คอยโอบความรู้สึกเธอไว้จริงๆถึงตอนนี้ผมจะไม่ซื่อสัตย์กับตนเองก็เถอะ